BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

23 kwietnia 2014

Wilczy Skowyt

Autor grafiki: well.done.enlighteen.me (dc)
OGÓLNE
WILCZY SKOWYT
*Poprzednie imiona: Jeżynek >> Wilczek >> Wilcza Łapa
Płeć: Kocur
Orientacja: Heteroseksualny
Przynależność: Klan Klifu >> Klan Wilka
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: glxyssyr (discord), emilkabialek08@icloud.com (e-mail)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Wilczy Skowyt to postawny kocur o długiej, ciemnej sierści o kolorze czekoladowym z ciemniejszymi cętkami, z ostrymi pazurami, jasnymi oczami o barwie brązowej. Jego pazury są wyjątkowo długie i zadbane. Jak na razie jest małym, lecz ma mocną budowę ciała oraz duży ciężar. Posiada grubą warstwę futra przez co pora nagich drzew nie byłaby dla niego wielkim problemem.
Cechy szczególne - Kwiat astra przy uchu, blizna na klatce piersiowej.
Kolor sierści - Czekoladowy cętkowany z bielą
Długość sierści - Półdługa
Kolor oczu - Brązowy
Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Wilczy Skowyt nie należy do najmilszych kotów, jest arogancki oraz potrafi odbić dobrze piłeczkę, zawsze próbuje udawać obojętnego w stosunku do swojego rodzeństwa, lecz prawda jest taka, że oddałby życie za swoją siostrę - Aster. Zawsze próbuje nie okazywać zbyt wielkiej skruchy wobec innych kotów, lecz w głębi serca jest świetnym oraz lojalnym przyjacielem, któremu można zaufać. Miewa cięty język oraz czasami bywa złośliwy lub ma swoje humorki, ale raczej to zależy od pogody. Nie boi się ciemności, wysokości, ani nawet cieni przeszłości… ale burza? Gdy niebo rozdziera błyskawica, a wiatr wyje wśród skał, wtedy nawet Wilczek szuka schronienia bliżej innych. Pomimo ostrego języka i zadziornego temperamentu, jest kotem, którego warto mieć po swojej stronie – odważnym, wiernym i nieprzewidywalnym (Miły i bez humorków jest tylko dla Brukselkowej Zadry, ponieważ uratowała mu życie).

MORALNOŚĆ

Wilczek wierzy w Klan Gwiazdy, jak i w Mroczną Puszczę. Nie skrzywdziłby innego kota, gdyby nie miał takiej potrzeby lub rozkazu. Gdyby wystąpił podczas jakiejś bitwy, starałby się nie ranić zbytnio wroga.

CIEKAWOSTKI

- Ma brontofobię (strach przed burzą) oraz nullofobię (strach przed odrzuceniem)
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: VI
Słabe strony: Podczas biegania często plączą mu się łapy, nie jest zbyt uważny.
Mocne strony: Ma dobry węch i słuch, dobrze tropi.

RELACJE

RODZINA

Matka - Mamrok
Rodzeństwo - Astrowa Łapa
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

Brukselkowa Zadra - mentorka i przyjaciółka 
Mewa - jego najlepsza przyjaciółka!

SZKOLENIE

Uczniowie obecni - Kamienna Łapa
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Podczas ciepłych dni, w Klanie Klifu jedna z kotek spodziewała się kociąt. Mamrok urodziła dwójkę zdrowych i silnych kociaków! Aster i Jeżynka. Jeżynek był trudnym kociakiem, często wpadał w niewielkie kłótnie, ganiał się z siostrą po całym obozowisku. Ale nigdy nie było można na niego za bardzo narzekać. Po pewnym czasie, gdy oboje z siostrą byli już prawie w wieku uczniowskim, nastały ciężkie czasy dla rodziny, Jeżynek wpadł w szał, kłótnia z ojcem i kuzynką zniszczyła mu humor. Tata postanowił, że wybierze się z siostrzenicą i synem na spacer. Nie był to jednak dobry pomysł. Cętkowany kociak chciał tylko spojrzeć na swoje odbicie w rzece. Nagle mokra ziemia się skończyła, a młody z hukiem wpadł do rzeki, która porwała go na terytorium wrogiego klanu. Znalazła go tam jego aktualna mentorka. Ze strachu i zmęczenia okłamał ją na temat jego przynależności oraz imienia. Od tamtej pory był zwany jako Wilczek i należał do Klanu Wilka.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)