BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

07 czerwca 2014

SZOPOWY OGON

 SZOPOWY OGON

Poprzednie imiona: Szop, Szopowa Łapa

Wiek: 50 księżyce

Płeć: Kotka

Klan: Nocy

Ranga: Wojownik

Poziom medyczny: -

Charakter: Jeśli ktokolwiek kiedykolwiek mówił, że największym leniem w Klanie Nocy jest Bobrza Kłoda, to zaraz po nim stoi córka Łzawego Tańca. Nie rusza się, gdy nie ma takiej potrzeby – bo i po co? Ona zdecydowanie bardziej woli poleniuchować sobie w cieniu kociarni i znudzonym spojrzeniem obserwować toczące się w obozie życie. Sprawia wrażenie neutralnej, ale to tylko pozory – Szopowego Ogona nieszczególnie dotknęła tzw. „dziecięca radość”. Dla wszystkich jest oschła, wredna, nieprzystępna. Wszystko, co zakłóca jej spokojny odpoczynek jest w jej mniemaniu złem najgorszym. Nie można nazwać jej głupią; gdy ma do czegoś zapał, słucha uważnie i zapamiętuje wszystko z najmniejszymi szczególikami. Gdy Szop zaczyna się wyzłośliwiać, nawet Aroniowy Podmuch nie jest w stanie jej dorównać. Cechuje ją naprawdę bogata paleta wyzwisk, na szczęście rzadko z nich korzysta, z tegoż to powodu, że jej się zwyczajnie nie chce ruszyć jęzorem. O ironio kocica jest dość ambitna – po prostu nie chce jej się ruszyć zadu, żyjąc w błędnym przekonaniu, że szczęście i wysoka pozycja w klanie same wskoczą jej do łap. Dumna i wyniosła, uważa, że wszyscy powinni ją szanować, ponieważ dała klanowi dwa wspaniałe kocięta (a że jedno z nich zostało zgniecione, to już inna sprawa…). Mimo wszystko Szopowy Ogon całkiem lubi zabawić się raz na jakiś czas z pierwszym lepszym kocurem, czego rezultaty w pełni akceptuje (a przynajmniej się stara, bo średnio wychodzi jej bycie matką). Wszystkiego dopełnia jej praktycznie zerowe poczucie humoru. 

Wygląd: 

  • Ogólny opis - Półdługowłosa samica o szarych, spokojnych oczach. Jej gęste, aksamitne futro usiane jest drobnymi cętkami, które ostatecznie przechodzą w grube pręgi na ogonie. W okolicach kolan również znajdują się drobne prążki. Biel przysłania niewielki fragment jej mordki i fragment szyi, a także dużą część zarówno tylnych, jak i przednich łap. Uszy, wewnątrz zabarwione brudnym różem, rzadko kiedy obracają się w celu wychwycenia jakichś dźwięków. Nic dziwnego – ich właścicielka uważa, że jest to bezużyteczne i może przydać się tylko podczas polowania. Nad węglowym nosem znajdują się niebiesko-szare ślepia, leniwie śledzące życie w obozie. Z pyska sterczą długie, jasne wąsy. Pod futrem słabo zarysowane są mięśnie. Nawet podczas bycia wojowniczką Szop nie korzystała z nich jakoś szczególnie. Srebrzystoszare pazury są jej znakiem rozpoznawczym. Kocica nierzadko wysuwa jej i chowa, gdy ktoś porządnie ją zirytuje. 

  • Kolor sierści - niebieski z białym, pręgowanie cętkowane. 

  • Długość sierści - półdługa. 

  • Kolor oczu - niebieskie, wręcz szare. 


Rodzina: 

  • Ojciec - Horyzont – Widziała typa raz czy dwa. Nie musi być taki ważny, skoro nie było go w życiu swojej córki. 

  • Matka -Łzawy Taniec (*) – Całkiem lubiła swoją matkę. Pod wieloma względami uważała ją za wzór i kotkę wręcz idealną, ale kiedy ta zginęła…

  • Rodzeństwo - Światło (*)

  • Partner - Ma kocięta z Zimnym Porankiem (*) z Klanu Nocy. Mieli trochę zbliżone charaktery i może dlatego go nie lubiła. Nie zmienia to faktu, że Szopowy Ogon bardzo lubi kocurki.

  • Potomstwo - Mleczko (*), Biegnąca Łapa – Po śmierci jednego ze swoich kociąt stara się być dobrą matką, ale nie zawsze jej to wychodzi. 


Mentor: Żółwi Brzask

Uczniowie: 

  • dawni - ///

  • obecny - ///


Historia: Urodzona w Klanie Nocy z miłości Łzawego Tańca i Horyzonta.

Punkty umiejętności: 

  • siła - 29

  • szybkość - 18

  • zwinność - 17

  • skok - 21

Upomnienia: 0/3

Właściciel: Postać NPC
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)