BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event walentynkowy! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 marca 2020

Od Mleczyka

Pierwsze dni życia Mleczyka mogłyby wydawać się nudne, w końcu według wszystkich kotów odwiedzających żłobek cała trójka tylko spała i jadła. Jednak dla arlekina ten krótki czas był nie lada wyzwaniem.
Dzień nie zawsze zaczynał się o świcie. Czasem Mleczyk budził się w środku nocy, innym razem, kiedy słońce już górowało. Co ciekawe, jego rodzeństwo za pomocą tajemniczej kocięcej telepatii zawsze budziło się w tym samym czasie.
Łaciaty nie miał pojęcia, kim jest Borówkowy Nos. Doskonale jednak wiedział, że gdzieś w pobliżu zawsze można znaleźć coś dużego, ciepłego, miękkiego i przede wszystkim dającego pożywienie, jakim na razie dla kocurka było tylko mleko. W pobliżu tego wielkiego cielska zawsze czuł się bezpiecznie.
Wiedział też, że ma również rodzeństwo. Od czasu do czasu niechcący się z nim zderzył. Poza tym ciężko przeoczyć coś, z czym od urodzenia się rywalizuje - o najlepsze miejsce, o wszystko.
Tak naprawdę życie Mleczyka zmieniło się dopiero, kiedy zaczął słyszeć i wreszcie otworzył swoje ślipia. Nagle świat stał się o wiele ciekawszy. Kocurek chciał koniecznie dotknąć wszystkiego, co zobaczył.
Kilka dni później zaczął chodzić. Oczywiście nie można było tego tak do końca nazwać chodzeniem; było to raczej sunięcie przed siebie na wpół zgiętych łapkach. Mimo to Mleczyk był z siebie dumny, jak nigdy wcześniej.
Co do rodzeństwa, była ich dwójka - Jarzębinka i Morwa. Oboje byli mniej więcej tej samej wielkości, co on, a w dodatku wyglądali bardzo podobnie. Zauważył jednak, że nieco różnią się od siebie pod względem charakteru.
Jarzębinka wydawała mu się nieco dziwna. Choć była taka młoda, łatwo było zauważyć, że wyrośnie z niej okropna wredota. Raz ugryzła Mleczyka w ogonek, dając mu jasno do zrozumienia, że jej już urosły dwa ząbki, a jemu jeszcze nie. Od tej pory niezbyt za nią przepadał.
Morwa był dosyć... normalny. Nie przejawiał żadnych zachowań pokroju swojej siostry. Zazwyczaj zachowywał się podobnie, jak Mleczyk, więc arlekin nawet go polubił. Był jednak nieco spokojniejszy i bardziej ostrożny.
W łebku Mleczyka kłębiło się tysiąc pytań, ale na żadne nie znał odpowiedzi. Czy kiedyś będzie tak duży, jak te wszystkie koty odwiedzające żłobek? Jego rodzeństwo także? Jak wtedy zmieszczą się w żłobku? Może istnieje świat poza nim? Próbował spytać swojej mamy, jednak kotka chyba nie rozumiała jego miauknięć. Czasami więc ćwiczył swoją mowę, starając się naśladować starsze koty. Z czasem chyba nawet zaczęło mu wychodzić, bo Borówkowy Nos odpowiadała. Wtedy jednak kompletnie nie wiedział, co kotka ma na myśli. Dlatego ich rozmowy nie brzmiały jeszcze zbyt sensownie.

***

Mleczyk tak jak zazwyczaj obudził się pierwszy. Zwyczaj budzenia się razem minął; teraz to on wstawał najwcześniej i budził cały żłobek. W końcu co takiego mógł robić sam?
Spojrzał szyderczo na Morwę, chcąc skoczyć jednym susem prosto na grzbiet kociaka. Zdecydował jednak, że podwyższy sobie poprzeczkę i spróbuje zachęcić do zabawy Jarzębinkę.
Kotka wyglądała jak zabita. Niepewnie zbliżył się do niej i pochylił, sprawdzając, czy tylko tak wygląda. Jednak jej brzuszek się poruszał, więc na pewno po prostu twardo spała. Tupnął łapką, chcąc obudzić kotkę.
- Jarzębinko! - miauknął. Wiele by dał, aby jego siostra zgodziła się na zabawę w walkę lub chociaż popychanie do siebie kulki mchu.
<A więc, Jarzębinko? XD>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz