BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

20 marca 2020

Od Bociana

Obudziło go poruszenie, które zapanowało w żłobku. Niezadowolony z wczesnej jego zdaniem pobudki, biały kocurek otworzył oczka. Uniósł głowę, wpatrując się z rozmawiające o czymś szeptem Pszczółkę i Bazylię.
- Mamo? - cicho pisnął. 
Zmrużył oczy ze zirytowania, przenosząc się do pozycji siedzącej. To całe zbiegowisko było przez Janowca, jedynie kichającego co jeden skok serca? Wbił pazury w miękki mech. Skoro syn Bazylii był na tyle słaby, by się czymś zarazić, to dlaczego tak się przejmują, zamiast skupić się na zdrowych kociętach? Pokręcił głową z niedowierzaniem.
Medyczki i jeden kociak, szybko ulotniły się z kociarni, co ani trochę nie zdziwiło kocurka. Bardziej doprowadziło do tego, że zamierzał pokazać, kto tutaj rządzi, gdy tylko Janowiec wróci. Musiał dać mu nauczkę. Tym razem nie będzie Płomykówki, która odgoni białego od "niebezpiecznych" zabaw. Po pokasływaniu starszej nie było śladu, ot tak zniknęła ze żłobka, a jakoś Bocian nie chciał badać sprawy.
- Nie śpisz? 
Spojrzał kontem oka na Żurawia, zanim wzruszył ramionami. Otoczył łapki puchatym ogonem. Mama zawsze powtarzała, że jest szczęściarzem z powodu długiego futra, dzięki któremu w zimę będzie mu cieplej. 
- Jak widzisz, mysi móżdżku. - prychnął. 
Dobrze, że nauczyli się lepiej mówić. To zdecydowanie ułatwiało sprawę. Żuraw był przyzwyczajony już do  swojego starszego o parę minut brata, więc jego odpowiedz kompletnie go nie zasmuciła. A nie taki był cel Bociana. Jego słudzy od pewnego czasu byli wszędzie, zabierając mu cenne powietrze i nie szanując przestrzeni osobistej.
- No cio się tak gapisz? - burknął. 
- Poróbmy coś. 
Bocian całą uwagę skupił na śledzeniu żłobka. Wszystkie szczegóły były mu znane. Może powinien w końcu wybrać się poza kociarnię? Nie rozumiał, że panuję czerwony kaszel. Jasność go przyciągała i te nieznane zapachy, które już mogły poznać kociaki Bazylii i Agrest. Nie zamierzał być gorszy. 
Potrząsnął głową, gdy jeden z braci go dotknął łapą. 
- Co?
- Chcie pozbać inne kociaki. - miauknął wesoło Wschód. 
Zdziwiony odpowiedzią wzruszył ramionami. Oczywiście jego sługa dobrze zrobił, bo najpierw musiał uzyskać zgodę. 
- Nie. 
- Konopia mioże dołączy do zapawy? - zaproponował Żuraw, chcąc znalezć rozwiązanie dla ich całej trójki.
Czapla oczywiście miał wszystko gdzieś, zajęty spaniem, oberwał więc ogonem od białego. Kto widział, żeby tyle spać. 
- Nie będziesz się z nią bawić. - fuknął Bocian, unosząc wyżej głowę. Jeszcze brakowało, żeby dzieciak Bazylii odebrał mu sługusów. Wskoczył na grzbiet Wschodu, od razu siadając na bracie i utrzymując równowagę. - Nie wierć się! 
Poklepał kociaka po łebku, gratulując mu wykonania polecenia.
- Jia opowiem lepszą histolie rybie ogony. - chrząknął, zwracając na siebie ich uwagę. Był lepszy. Nie musiał co prawda nic udowadniać, ale co mu szkodziło, jeszcze i tak się nudził?  
- Diawno diawno temu, w naszym lesie, na żabich bagniskach, mieszkał pebiem lis. Nie posiadał on rodziny, więc był szczęśliwy. Wtedy na drodze lisa pojabił się wilk. Było to silne stworzenie i...
- Zakochali się w sobie? Zakochali? - ożywił się Żuraw, a Wschód stęknął cicho pod ciężarem brata. Bocian wywrócił oczami. 
- Zaprzyjaźnili. Lis i wilk trzybali się razem, wslópnie polowali, zdolibali tereny, aż wreszcie wilk zjadł lisa. Kioniec. 
Przez pewien czas panowała cisza, którą w końcu przerwał Czapla. 
- Okropna bajka. 
- Nie znasz się. Bajka była świepna! - mruknął. 
Skoro te lisie łajna nie chciały go słuchać, zeskoczył z grzbietu Wschodu i jakby nigdy nic skierował się przed siebie. Domyślał się, że będą go potem przepraszać, a może nawet otrzyma jakiś prezent. Inaczej im nie wybaczy. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)