BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

04 lutego 2023

Od Mrówki Do Gwiazdnicy

    Złota wojowniczka wróciła do obozu po kolejnym udanym treningu z Łuską. Kotka miała już dziesięć księżyców. Przez pięć księżyców świetnie szła im współpraca, a każdy kolejny trening kończyły sukcesem. Czasami małym, ale przecież metoda małych kroczków również była dobra. Mrówka była zadowolona z umiejętności swojej uczennicy. Przekazywała Łusce swoją wiedzę, więc obecnie wciąż ćwiczyły polowanie i walkę. W Porze Nagich Drzew skupiły się bardziej na tej drugiej umiejętności. Lodowa powierzchnia pomagała ćwiczyć równowagę. Nauka ataków i uników przebiegała sprawnie. Mrówka była pracowitą kotką i chciała jak najlepiej wytrenować Łuskę, zrobić z niej dobrą wojowniczkę. Liczyła, że Łuska zostanie mianowana punktualnie, a nie z wielkim odstępem księżycowym. Mrówka chciała być wspaniałą mentorką. Do dnia mianowania pozostało dużo czasu, więc kolejne księżyce mogła poświęcić tylko na edukację Łuski. 
    Odprowadziła uczennicę wzrokiem. Pożegnały się po szkoleniu i obie miały teraz wolne. Mrówka zmrużyła ślepia w zamyśleniu. Powinna zrobić coś ciekawego, najlepiej pożytecznego dla Owocowego Lasu. Mogła oczywiście odpocząć w legowisku, ale co jej z tego przyjdzie? Zwykle odpoczywała dopiero w porze zachodzącego słońca, kiedy to pobratymcy zbierali się do spania, jedzenia lub dzielenia językami. Zerknęła na niebo. Było jeszcze popołudnie. 
    Zauważyła Gwiazdnicę, uczennicę Mleczyk. Mrówka zbyt wiele okazji do rozmowy z uczniami nie miała, ale było to zrozumiałe. Uczniowie najwięcej czasu spędzali ze swoimi mentorami. Pamiętała to jeszcze z czasów, gdy sama była uczennicą pod opieką Krzemienia. Wraz ze wschodem słońca wstawała, jadła, szła na trening z Krzemieniem, wracała przed zachodem słońca. Mentor dbał o różnorodność treningów, zawdzięczała mu praktycznie wszystkie swoje umiejętności wojowniczki. Ich każdy trening różnił się od siebie, choć czasami trafiał się wspólny element. Kotka uwielbiała ich szkolenie. Natomiast pod opieką Perkoza niewiele pamiętała, wynikało to z faktu, że traktowała go okropnie. Myśl, że młodszy od niej kocur szybciej został wojownikiem i jeszcze miał ją trenować, była dla niej przykra. Teraz ona i Perkoz byli partnerami, wyjaśnili już dawno tamtą sytuację i mogli skupić się na budowaniu przyszłości. Mrówka długo trenowała na bycie wojowniczką, dlatego tak szanowała i kochała swoją rangę. Została pracowitą wojowniczką, ceniącą swoje umiejętności i przykładającą dużą uwagę do treningu Łuski. Dbała o to, żeby jej wychowanka nigdy się nie nudziła i uczyła jak najwięcej. Teraz, gdy sama była mentorką, jeszcze lepiej rozumiała więź łączącą mentora z jego uczniem. Tęskniła za Krzemieniem, wspominała szkolenie pod okiem jego i Perkoza, wracała wspomnieniami do wszystkich treningów z Łuską. Wojownicy mieli głównie czas dla swoich uczniów i nic dziwnego, że każdego wschodu słońca, gdy zgarniała Łuskę na trening, legowisko było półpuste, a przebywający w nim uczniowie jeszcze słodko spali. 
    Teraz jednak miała okazję porozmawiać z Gwiazdnicą. Właściwie to niezbyt potrafiła określić charakter kotki. Uznała, że porozmawiają tylko kilka uderzeń serca, może dłużej i zależy wszystko od tego, jak będzie im się kleiła rozmowa. Podeszła do młodszej kotki.
    - Cześć, Gwiazdnico. Jak ci idzie trening? - zadała najbardziej zwyczajne pytanie, każdy uczeń usłyszał je chociaż raz w swoim życiu i według złotej kotki było odpowiednim rozpoczęciem rozmowy.


<Gwiazdnico?>

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)