Rzucił się na kulkę mchu, przyniesioną przez jego mamę, od razu łapiąc ją między łapkami, rozpoczynając proces rozrywania. Pszczółka dawała im dużo zabawek, a to jakieś piórko, albo kamyczek, czasami zdarzał się nawet patyk. Z uporem widocznym w zielonych oczach, czynił swoje dzieło, nawet nieświadomy zaciekawionego spojrzenia braci. Razem była ich czwórka. Duma Pszczółki i Chmurki, chociaż różnili się od siebie znacząco. To znaczy mama wielokrotnie powtarzała, że tak już bywa u kociaków, a skoro są rodzeństwem, to muszą siebie lubić, ale kocurkowi jakoś się nie spieszyło do tego. Ważne, że jego bracia byli takimi lisimi bobkami, że nie przeszkadzało im zachowanie pierworodnego. A przynajmniej nie pokazywali tego wprost.
— Mioszemy się przyłączyć?
Westchnął, wywracając teatralnie oczami. Dotąd miał styczność wyłącznie z rodzicami (chociaż odkąd Pszczółka rozstała się z Chmurką, mimo ich pokojowych relacji, kocur rzadziej odwiedzał swoich synów) i swoimi braćmi. Nawet jeśli jakiś członek klanu odwiedzał żłobek, Bocian nie spieszył się, żeby brać udział w pogawędce, która zwykle wiązała się jedynie z wymianą uprzejmości.
Spojrzał na rozerwaną prawie w całości kulkę mchu. Czy naprawdę musiał się dzielić, żeby zepsuli mu czas wolny?
— Nie. — burknął, wracając do zabawy. Myślał, że tyle wystarczy, ale kocurki się uparły.
— No wess, będzie siuper! — pisnął radośnie Wschód, pewnie jak zwykle szeroko uśmiechnięty.
Odwrócił się, posyłając bracią niechętne spojrzenie. Czapla leniwie zajmował pół posłania, Żuraw jedynie wpatrywał się oczekująco w białego, natomiast Wschód, jak zawsze pełen energii, nie mogąc doczekać się wspólnej zabawy, przebierał łapkami. Szkoda, że mama musiała ich obserwować z odpowiedniej odległości, to sprawiało, że musiał być dla nich chociaż trochę uprzejmy. Przecież przy Pszczółce musiał być miły.
— Co biędziemy się bawić?
Może te lisie móżdżki coś ciekawego zaproponują.
— W berka!
— Nie.
— W chiowanego? — zaproponował Czapla, zabawę nie wymagającą aż tyle ruchu.
Bocian zastanowił się, przynajmniej nie będzie musiał widzieć ich pyszczków przez kilka uderzeń serca.
— Ja cioś zaploponuje. — rzucił tym razem Żuraw, mrużąc oczka. — Klólestwo? Miożemy poprosić Konopie do ziabawy! Onia zna dużo świetnych opiowieści.
Bocian trzepnął ogonem o podłoże. Nie znał innych kociaków w żłobku, nawet się do nich nie odzywał, ale może nadszedł czas, by posiąść władzę nad całą kociarnią, a nie tylko posłaniem z miękkiego mchu i piór?
— Jia będę przywódcą, a wy moimi sługami. — przybrał dumną postawę, prostując całą sylwetkę i uśmiechając się szyderczo.
— Chcie być przywódcą! — miauknął Wschód, ale pod ostrym spojrzeniem brata skulił się lekko.
— Ty będziesz śmierdzącym, glubim wofownikiem Klanu Niocy. — prychnął biały. — Chcesz tego. Ty, Żuraw, biędziesz mym sługą od psynoszenia myszy, a ty tłuściochu, zajmiesz się zlobieniem mi legowiska. Sluchajcie wielkiego pana Bociana, wladcy Klanu Lisa i wczystkich żylących istot!
Bracia zgodzili się na zabawę w królestwo, co oczywiście było dla Bociana bardzo dobrym znakiem. Resztę dnia mogli spędzić na pozbywaniu się energii, żeby potem w spokoju zapaść w sen.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz