BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

09 marca 2020

Od Brzoskwinki CD. Jesionka

̶  A ty skąd jesteś? Zesłał cię Klan Gwiazdy czy może istnieje jakieś magiczne drzewo, z którego spadacie? Przyjdą jeszcze jakieś kociaki po tobie?
Brzoskwinka przygryzła dolną wargę i napuszyła lekko sierść, słysząc pytanie Jesionka. Skąd była? Dobre pytanie. Ostatnimi czasy mieszkała, cóż… Wszędzie. Koty klanowe chyba rzadko wędrowały, a ona nie miała zamiaru popisywać się przed potencjalnym przyjacielem.
̶  Wiesz, to ostatnie to dobre pytanie. Otóż żadne kociaki po mnie nie przyjdą, tylko moja rodzina. Znajdzie mnie i po mnie przyjdzie. Tylko trzeba poczekać… Dzień lub dwa… Może trochę dłużej?  ̶  Zawahała się, po czym podskoczyła wesoło i uśmiechnęła się do nowego towarzysza wędrówek. Bo tak chyba mogła go już nazywać, prawda?
̶  Wiesz co, Jesionku? Chyba mi się tu podoba. Nigdy nie mieszkałam w plątaninie wierzby (a mieszkałam już w wielu miejscach!), ale to musi być świetna twierdza. Myślisz, że jak ładnie poprosimy, to pozwolą nam wyjść i ponurkować w rzece?
Z nadzieją spojrzała na starszego kocurka. Niebieskie ślepia Jesionka rozbłysły najpierw ekscytacją na myśl o zabawie, a następnie przyćmił je blask wątpliwości.
̶  Nie pozwolą nam. Tylko uczniowie i wojownicy mogą wychodzić. 
Naburmuszona usiadła i owinęła puchaty ogon wokół łap. Jak to tak? Widziała więcej świata niż te wszystkie dziadki razem wzięte, ale mimo to zamierzali przetrzymywać ją w obozie jak jakiegoś niewolnika. Gniew nie trwał długo i już po chwili kremowa znalazła sobie alternatywną rozrywkę. Łapkami przysunęła do siebie sosnową szyszkę, która jakimś dziwnym trafem znalazła się na wyspie. Podrzuciła ją lekko, a przedmiot z cichym „stuk” uderzył Jesionka w skroń. Oh, gdyby wtedy wiedziała, że następne wschody słońca znacząco zmienią jej opinię o klanowym życiu.

***

Dopiero po jakimś czasie zdecydowała się opuścić żłobek klanu nocy. To nie tak, że była takim histerykiem, który ze strachu o własne życie uparcie nie wychylał nawet wąsa z kociarni. Nie. Ale nie była też głupia. Nabrała wiele podejrzliwości i nie miała zamiaru ryzykować, że jakiś potwór wyskoczy zza rogu i zaciśnie zęby na jej puchatej szyi. Przełknęła głośno ślinę, czując gulę w gardle.
Kodeks wojownika… hm, doprawdy? Jedyne zasady, jakie znała do tej pory to odpowiednio: nie oddalaj się od braci, słuchaj się mamy, nie zabieraj niepotrzebnych śmieci z każdej wyprawy. A kodeks wojownika najwidoczniej istniał głównie po to, żeby go łamać… Bo chyba ci goście niepachnący rybą nie byli zaproszeni, nie? Ot, dziwne przemyślenia pani Brzoskwinki.
Był jeszcze Jesionek, jej dawny kolega z legowiska. O, właśnie zmierzał w jej kierunku. Cóż, musiał zarobić podczas walki solidny łomot, bowiem na jego pysku od teraz prezentowały się trzy ślady po pazurach. Nie były to głębokie szramy biegnące przez pół mordy, nie, ale zdecydowanie coś bardziej subtelnego. Powitała go skinięciem głowy.
̶  Wiesz… Może lepiej byłoby zostać w obozie?  ̶  mruknęła, wciąż czując nieprzyjemne mrowienie na szyi. Nie chciała, by jej słowa zostały odebrane jako troska… Co w sumie miało w sobie sporo prawdy.
̶  Bezpieczniej  ̶  nacisnęła. 

<Jesionku? Albo już raczej Jesionowa Łapo? Powodzenia z galaretą uvu>

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)