Księżyce leciały i leciały, nieubłaganie.
Właśnie wracała wraz ze swoim niebieskookim mentorem i starała się powstrzymać fuknięcia wydobywające się z jej gardła. Nienawidziła go. Niczego jej nie uczył! Ciągle ją chwalił, głupkowato się uśmiechał, ale nigdy nie zawiadomił ojca o jej postępach! Nigdy nie zostanie wojowniczką! Takie i inne myśli krążyły po jej niewielkim łebku, a kątem żółtego ślepia uważnie śledziła Jałowcowego Krzewa. Jego krok był niepewny i lekko powolny, ponieważ kocur co uderzenie serca oglądał się za siebie. Rdzawa Łapa postanowiła nieprzyjemnie się odezwać.
- Boisz się, że Klan Wilka cię zaatakuje? - w jej głosie nie było ani krzty agresji, chociaż z jej oczu miotały pioruny.
Jałowcowy Krzew lekko obruszył się na tę uwagę, chociaż nastroszył futro.
- Nie, oczywiście, iż nie. Dałbym im radę - rzucił szybko, wymijając szybko terminatorkę i wchodząc przez tunel z kolcolistu.
Uczennica przewróciła żółtymi ślepiami i poszła za mentorem. Krytycznie spojrzała na stosik zwierzyny i wzięła sobie chudziutką mysz. Gdy jej szczęki zacisnęły się na kruchym ciałku, usłyszała za sobą przyjazne miauknięcie.
- To chyba twoja trzecia myszka, kochanie! - zastępczyni Klanu Burzy podeszła do niej i otarła się o jej bok - Robisz się coraz pulchniejsza i okrąglejsza, ale nie martw się, wyrośniesz.
Na uwagę o okrągłości, spojrzała z przerażeniem na swoje łapy. Faktycznie, były szersze i większe, niż kiedy została mianowana. Jej rdzawy ogon nastroszył się ze strachu.
- Iskrzące Futerko... - jęknęła, rzucając jej przerażone spojrzenie - Nie chcę...
Rudo-pręgowana koteczka rzuciła jej zdziwione spojrzenie i ze zdezorientowaniem trzepnęła puszystym ogonem.
- Przecież kotki o bardziej puszystej budowie dają więcej kociąt! - miauknęła zdziwiona, uważnie się w nią wpatrując.
Rdzawa Łapa warknęła, starając się nie wysunąć pazurów.
- Nie będę mieć dzieci! - wydarła się, trzepiąc na strony rdzawym ogonem i powstrzymując drżenie całego ciała - Po za tym... Ty też?!
Spojrzała na świeżą mysz, jeszcze ciepłą i tak cudownie chrupiącą. To byłby już jej trzeci posiłek. Po za tym nie chce jej się iść na wieczorny patrol. Przegryzła dolną wargę, a jej szylkretowe futerko opadło. Nie, nie zje tego. Od dzisiaj będzie jadła raz... nie! Raz w ciągu dwóch dni! No i musi załatwić sprawę ze swoim ojcem. Nie ma zamiaru rodzić kociąt.
- Pa, mamo - rzuciła, nie dając dojść do głosu Iskrzącemu Futerku.
Następnie jej sprężyste kroki poprowadziły ją w stronę leża czarnego kocura.
- Lamparcia Gwiazdo? - miauknęła niepewnie, wkładając tam łebek - Mogę wejść?
W cieniu leżało ogromne, czarne cielsko. Poruszało się powoli, w rytm spokojnego oddechu. Lodowato błękitne ślepia błysnęły szybko, a jego głos rozniósł się po całym legowisku przywódcy.
- Oczywiście, wejdź.
Jej krok stał się powolny i niepewny. Atmosfera która tu panowała, była niepokojąca i tajemnicza. Zadrżała, słysząc cichutkie kap-kap. To kropelka spadła z liścia wiszącego nad legowiskiem przywódcy.
- Tato... - zaczęła dławiącym głosem - To prawda, że chcesz, abym miała kocięta?
<< Lamparcia Gwiazdo? >>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz