Faktycznie. Czemu Klan Gwiazd im to robił? To były niewinne kocięta. Nic w życiu złego nie zrobiły. Jednakże ta mała zadziorna terminatorka nie powinna ingerować w te sprawy. To wyższe siły, niepojęte dla kotów takich jak ona.
- Szepcząca Łapo - skarciła ją chłodnym tonem głosu, nie okazując żadnego współczucia - nie powinnaś była tego mówić. Widocznie miał jakiś powód. I nie płacz, Rdzawa i Skra są teraz szczęśliwi.
Szylkretowa koteczka nadal połykała łzy, a z jej zjeżonej sierści wynikało, że nadal jest zła. Jednak zacisnęła mocno pyszczek, nie pozwalając już na dalsze rozmowy na ten temat.
Milcząca Gwiazda ruszyła dalej przy granic z Klanem Klifu, uważnie nasłuchując. Muszą uważać. Wyciągała łapy, aby iść szybciej, a terminatorka ledwo co nadążała. Jednakże Milcząca Gwiazda nie miała zamiaru zwalniać i chciała jak najszybciej dojść do środka terytoriów.
Po pewnym czasie zatrzymała się, krytycznie patrząc na zdyszaną uczennicę. Ogarnęła ją szybkim spojrzeniem i niepewnie spytała.
- Dasz radę?
W oczach jej córki błysnęły szelmowskie iskierki.
- Oczywiście.
Niebieskawa kocica niepewnie rozluźniła mięśnie. Przykucnęła w pozycji bojowej, zamiatając ogonem.
- Dzisiaj nauczę Cię walczyć, moja droga - miauknęła poważnym tonem głosu - Walka jest bardzo ważna w tych czasach. Nigdy nie wiadomo, kiedy jakikolwiek Klan zaatakuje. Więc chciałabym, abyś w ciągu księżyca opanowała tę sztukę do perfekcji.
Szepcząca Łapa w skupieniu skinęła małym łebkiem, odwzorowując pozycję pokazaną przez jej matkę. Widać w jej ślepiach było determinację. Oblizała szybko pyszczek i wlepiła spojrzenie w swoją matkę, wyczekując jej ruchu.
Milczącej Gwieździe nie trzeba było tego dwukrotnie powtarzać - rzuciła się na kotkę, dosłownie wgniatając ją w ziemię. Młoda uczennica na uderzenie serca oniemiała ze zdziwienia, ale później szybko ugryzła swoją mentorkę w lewą, przednią łapę. Kocica fuknęła z bólu, przejeżdżając pazurami po pysku swej terminatorki. Następnie szybko odskoczyła. Szepcząca Łapa wstała, biegnąc w jej stronę i zwinnie rzucając się jej na łeb. Liderka schyliła się, a młoda koteczka wpadła na suchą glebę. Zaryła o nią pyskiem, łykając ziemię, po czym szybko ją wypluła. Podniosła na swoją matkę już rozwścieczony spojrzenie błękitnych oczu i zignorowała strużkę krwi lecącej jej po poliku. Napięła wszystkie swoje niewyćwiczone mięśnie. Po kilku uderzeniach serca wylądowała na grzbiecie niebieskawej przywódczyni, wbijając w jej skórę wszystkie pazurki jakie miała. Gdy już chciała poczęstować swoją matkę mocnym ugryzieniem, ta wzbiła się w górę, próbując ją zrzucić. Jednakże Szepcząca Łapa tak łatwo się nie poddawała i dosłownie przylgnęła do grzbietu swej matki.
Więc niebieskawa kocica, nie mając wyboru, przeturlała się po ziemi, słysząc cichutki pisk, wstała i otrzepała się z piasku.
Obydwie koteczki mierzyły siebie poważnym spojrzeniem, aż w Milczącej Gwieździe odezwał się instynkt macierzyński.
- Kochanie, nic Ci się nie stało? Może nie powinnam tego robić - podeszła do szylkretowej córeczki i uważnie jej się przyjrzała. Może nie była ranna zewnętrznie, ale kto wie?
- Trochę mnie boli... ale to nieważne - miauknęła niepewnie, stękając, gdy się podnosiła.
Niebieskawa kocica pokręciła z przeczeniem łbem. Nie będą kontynuować treningu, to zbyt niebezpieczne. Nie chce jeszcze jej stracić.
- Wracamy - zarządziła swoim lodowatym tonem głosu.
Szepcząca Łapa już otworzyła pyszczek, by zaprotestować, ale natychmiast go zamknęła. To było niepotrzebnie.
I tak dwie kotki wracały poturbowane do obozu, w przerażającym upale.
/-/
Nikt nie wiedział, iż stanie się to tak strasznie szybko.
Ogień pochłonął cały obóz - nie zostawił na nikim suchej nitki. W obozie został Widmowy Wilk, a co najgorsze - Milczącą Gwiazdę sparaliżował strach. Stchórzyła. Nie była dobrą przywódczynią.
Pamiętała przerażenie w ślepiach kotów, kiedy biegły w stronę rzeki.
Pamiętała strach, kiedy młode kociaki próbowały wydostać się z kociarni.
Co ona wtedy robiła? Stała i patrzyła się. Musieli ją siłą wyciągnąć z obozu, inaczej stanęłaby w płomieniach.
Aktualnie leżała przy brzegu, wraz z innymi kotami. Lawendowy Płatek zwinnie uwijała się przy zatrutych dymem kotach, a kociętom dała do lizania miód. Wtedy, z ciemnego nieba spadł ożywczy deszcz i powoli gasił pożar.
Tymczasem ona leżała, skulona i krucha. Skulona i słaba. Była hańbą dla Klanu Wilka, ale nie może teraz upaść. Jest zbyt uparta. Niepewnie wstała i lekko chwiejąc się, wskoczyła na najbliższą wysoką skałę. Wicher dął jej w uszy, ale ona powiedziała głośno i czysto, co jakiś czas pokasłując.
- Klanie Wilka. Klan Gwiazd zesłał na nasz las pożar, chociaż nie wiem, czym zawiniliśmy. Jednakże to nie o tym - musimy być silni. Teraz Klan Burzy może odzyskać swoje tereny, które mu zabraliśmy. Nie chce kolejnej wojny i nie chce tego, aby koty, które są dla mnie rodziną, traciły swoje życia. - tutaj przerwała, wpatrując się w pyski kotów - Więc, chciałabym dzisiaj mianować na wojowniczkę pewną uczennicę. Jej mentor pilnie ją trenował, by mogła zostać pełnoprawną członkinią naszego Klanu. Makowa Łapo, podejdź. Uczyłaś się bardzo dobrze, by móc zostać wojowniczką Klanu Wilka - znakomicie polujesz, a walka idzie Ci dobrze. Od dzisiaj będziesz zwana Makowa/e/y ______. Twój mentor może być z Ciebie dumny. Tą noc, zgodnie z tradycją, będziesz musiała spędzić na pilnowaniu obozu i rozmyślaniem nad Twoim nowym statusem.
Koteczka uśmiechnęła się promiennie, słysząc gratulacje i krzyczące koty na jej cześć.
- Chciałabym, abyśmy poprosili Klan Nocy o pomoc. - miauknęła, lecz wszystkie koty popatrzyły na nią ze wstrętem - My już im pomogliśmy.
<< Klanie Wilka? >>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.
W Klanie Wilka
Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńUciekliśmy na siedlisko owiec, nie nad rzekę. Ehm ehm.
OdpowiedzUsuń-Anu