BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 września 2022

Od Mgiełki CD. Nastroszonego

Wybudziła ją z głębokiego snu mała kropelka wody, która opadła jej prostu na nosek. Mała ziewnęła leniwie i otworzyła oczka. Kiedy się rozejrzała, zrozumiała, że nie są w ruchu, a wszystkie koty zrobiły sobie porę postoju, nawet ona nie była już trzymana w pysku matki. Obok niej spał Nastroszony, kocię postanowiło trącić go łapą aby ten również wybudził się ze snu.
- Stroszku! Stroszku! Patrz, postój. 
Brat ocknął się, ziewając.
- Miałem dziwny sen, Mgiełko. Mieliśmy iść za gwiazdkami i zostawiliśmy swój dom - Zamrugał, nagle rozglądając się zaskoczony po obcym miejscu. - O nie! - sapnął, przytulając się do siostrzyczki. - Nadal mi się to śni...
- Nie śni ci się to głupolku! - zapewniła. - Gadaliśmy o tej całej wyprowadzce nawet! Bardzo chciałeś się gdzieś zatrzymać i proszę bardzo, masz ochotę się przejść?
- Chcę.
Gdy Tulipanowy Płatek tylko usłyszała rozmowę swoich potomnych natychmiast rozejrzała się po terenie, który miał być obozem tymczasowym. 
- Macie na siebie uważać! Nie oddalajcie się od innych. - syknęła do nich. Mgiełka machnęła łebkiem jakby twierdząco i popchnęła brata za tyłek by ten się ruszał szybciej. Przez pchnięcie siostrzyczki, przewrócił się, upadając pyszczkiem na ziemie. Szybko jednak pozbierał się na łapki, kierując na nią wzrok.
- Nie popychaj! - zmarszczył nosek, po czym pokicał kilka kroków do przodu, rozglądając się zaciekawiony po otoczeniu. 
- To się pospiesz! - skrzywiła pyszczek w grymas spowodowany pośpiechem. - Ty! Patrz jaka wysoka trawa!
Nastroszony zatrzymał się, patrząc na naprawdę wielką trawę. Gdyby w nią weszli, na pewno straciliby siebie z oczu. Od razu tam wskoczył, ukrywając się przed wzrokiem siostry. 
- Ha! Nie widzisz mnie! - miauknął zadowolony.
- No gdzie ty jesteś?! - zawołała włażąc do trawy, nie mogła połapać się gdzie sama jest, a co dopiero jej brat. Wyskoczył ze swojej kryjówki, wprost na jej niebieskie futerko. 
- Ha! Mam cię! 
Upadła na ziemię, z jednej strony zaskoczył ją "atak" brata, a z drugiej wcale. Wstała i otrzepała się spoglądając na kocurka.
- No masz mnie, a teraz moja kolej! - skoczyła na niego, co sprawiło, że przeturlali się kilka długości mysiego ogona dalej. Kocur wydał z siebie zaskoczony pisk. Zatrzymał się dopiero na grzbiecie, patrząc na niebieskie niebo, zasłonięte przez siostrzyczkę. 
- Znów wygrałaś - zrobił niezadowoloną minkę. 
- W końcu to ja jestem tą, która będzie cię bronić! - wypięła się dumnie, a źdźbła trawy łaskotały ją po brzuszku. Trochę się bała nowego otoczenia, ale gdzieś w głębi serca, wiedziała że ich klan czeka lepsza przyszłość.
- Czemu chcesz mnie bronić? Ja sam sobie poradzę - zapewnił. - Braciszkowie powinny chronić siostrzyczki, a nie odwrotnie. - Nagle coś wyłoniło się z trawy. To było szybkie. Jakiś przerażający kształt. 
- Bu! - miauknął, a brat wrzasnął, wymykając się siostrze spod łapek. - Broń mnie! Aaaa! Mamusiu! Potwór! - zawołał, wypadając z trawy i biegnąc na złamanie karku do królowej. Mgiełka aż podskoczyła ze strachu, lecz szybko zorientowała się, że mroczna postać, która nastraszyła ich, była tylko jednym z klanowiczów. 
- I to ja jestem w tym rodzeństwie dziewczynką... - pokręciła z rozczarowaniem łebkiem. 
- Przepraszam, ale idę do mojego braciszka bo on mała beksa. - wymiauczała do wojownika najwyraźniej zadowolonego z udanego pranku. Przyjrzała się śladom, które zostawił jej brat i powyginanej lekko trawie i ruszyła za nim w pościg, oczywiście jasnym było to, że udał się on do Tulipan.

<Stroszku?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)