Od Zdradzieckiej Rybki cd Zanikającego Echa

Nie mógł uwierzyć w słowa jakie przed chwilą padły. Nie miał o tym pojęcia! Szok, niedowierzanie, a potem zrozumienie, wymalowało się na jego pysku. To dlatego tak niegdyś rudzielec wymykał się z obozu! Dostrzegł to, ale kocur wcisnął mu odpowiedni kit, w który uwierzył. Czyli wtedy... intuicja dobrze mu mówiła, że wojownik zachowywał się bardzo podejrzanie. Wyszło szydło z worka. Miał międzyklanowy romans... I to jeszcze z królikojadem! Ich wrogiem! Czyli to co odstawiał przed Zajęczą Gwiazdą, nie było prawdą? Dobrze mu było u swojego kochanka? Przecież mógł dać się złapać specjalnie! Po to, aby być już na zawsze razem z ukochanym! Obrzydlistwo! Nigdy nie spodziewał się, że Rudzikowy Śpiew okaże się takim... śliskim draniem. 

- Miał romans z burzakiem?! - zachłysnął się powietrzem, wbijając zaskoczony wzrok w Echo. - A to mnie okrzyknięto zdrajcą! - Pokręcił z niedowierzaniem głową. - Skąd o tym wiesz?!

Czyżby jej powiedział? Jak inaczej kotka mogła zaatakować jego partnera na zgromadzeniu, gdyby nie słyszała lub nie widziała, jak jej brat się z nim migdali. 

- Weź się już tak nie spinaj, to było kiedy był w Klanie Burzy - Spojrzała na niego trochę zaniepokojona. - Słyszałam to od twoich siostrzeńców, kiedy wrócili do Klanu Nocy. I... Tak jakoś wyszło.

Och, a więc to zasługa jego rodziny. Ciekawe kto puścił farbę. Orzechowe Serce? Tojadzi Kieł, a może Dalia? Jak bardzo się do nich pomylił. Byli siebie warci. Zanikającemu Echu wszystko wyśpiewali, a mu nic a nic. Wtedy inaczej podszedłby do rudego. Zresztą... czuł, że musieli poważnie porozmawiać o tej sprawie. 

- Ja o tym nic nie słyszałem - burknął pod nosem, czując się oszukany przez rudego. - Ale to zabawne, wiesz? Mnie wydał Kruczej, a moi siostrzeńcy wiedzieli o jego romansie z burzakiem i co? I liderka nie zareagowała.

Znów ta niesprawiedliwość. Czemu to zawsze on obrywał? Musiał zamordować kota, by przynieść głowę, która miała ocalić go przed wygnaniem, a Rudzik? Obijał się, ciesząc się brakiem kontroli, a na dodatek został zastępcą! Nie przeżył nic z tego co on! A za uszami miał o wiele więcej niż każdy przypuszczał. 

- Wiesz... Nie znamy też szczegółów tego, prawda? Nie powinniśmy go oskarżać. Najważniejsze, że to przeszłość i się od niego odciął.

Rzucił jej spojrzenie sugerujące, że mało co w to wierzy. A co jeśli ich wszystkich nadal oszukuję? Może dalej chadza na granicę, by poprzytulać się do swojego partnera? Nikt tego nie wiedział. 

- Jesteś pewna, że się odciął? Może nadal się spotykali na granicy? - miauknął swoje przypuszczenia. - Obserwuj go. Pewnie chadza na potajemne schadzki, gdy nikt nie patrzy i idzie do burzaków...

Kotka zmrużyła oczy.

- Serio? Oskarżałbyś go o takie coś? Na pewno jego "chłopak" by się dalej z nim spotykał po tym jak mu połamałam łapy i krzyczałam, że rani Rudzika? Huh?

Aż dziwne, że nie wzięła tego na poważnie. Skoro miała takie okropne metody radzenia sobie z adoratorami brata, to powinna być czujniejsza. Jego przecież zlała! Słysząc ostatnie słowa, jego sierść uniosła się, a oddech przyspieszył. Zatrzymał się, patrząc na nią w szoku. Co ona zrobiła? Połamała burzakowi łapy, bo dostawiał się do jej brata?! Przypomniał sobie ten dzień w lesie, gdy okładała go, posyłając na niego masę gróźb. A co jeśli znów pomyśli, że on i Rudzik... Przecież... Ta wariatka go zabiję! Nie chciał umierać! A zwłaszcza mieć połamanych łap! Krucza Gwiazda ubiłaby go jak psa, bo byłby bezużyteczny. Na dodatek mroczne wspomnienia niewoli u Zajęczej Gwiazdy, stałyby się żywsze niż dotychczas. 

- P-p-połamałaś ł-łap-py j-jego chło-opakowi? - Jego sierść uniosła się, gdy wypowiedział te słowa. 

Przytaknęła lekko.

- Na początku chciałam go zabić, ale... Byłam za słaba. Nie dałam sobie rady. A w efekcie całej tej bójki straciłam oko, więc... Nie sądzę, by razem się dalej trzymali. Prawie straciłam wtedy życie.

C-co... Chciała go zabić?! Jakoś zrobiło mu się słabo. Przecież mógł być w każdej chwili na miejscu tego burzaka! Co jeśli kotka dowie się, że znów przytulał kocura? Czy uzna ponownie ich za parę? Zamorduje go we śnie? A może ześle na tortury? Istniała też szansa, że sprzymierzy się z Zajęczą Łapą i obie wpędzą go do grobu. Chciało mu się ryczeć i wiać w tę pędy, póki jeszcze nie zorientowała się z jego przewinień.

Spięty ponownie ruszył przed siebie.

- T-to wyjaśnia, dlaczego mnie zaatakowałaś... Gdy... gdy pomyślałaś, że my... - Nastroszył się bardziej. - T-też chciałaś mnie zabić? - Położył po sobie uszy.

Musiał to wiedzieć. Musiał! Wtedy kolejna kotka, pragnęłaby się go pozbyć. Aż dziwne, że każdy jego wróg, okazywał się płcią przeciwną. Miał potwornego pecha! 

- Nie! Tej relacji nie byłam pewna. Nie zabiłbym cię. Zbyt by mnie przerosło morderstwo członka tego samego klanu.

Niezbyt go to uspokoiło. Był najniżej w hierarchii. Krucza Gwiazda ucieszyłaby się z jego śmierci, jego córka również, Tulipan, siostrzeńcy... Mógł wymieniać długo. Na pewno nie uznaliby ją za zdrajcę, a bohaterkę. Zakopaliby jego ciało gdzieś w rowie i wszyscy by odetchnęli. Mogła kręcić... 

Kiwnął ostrożnie głową. 

- Krucza nie ma problemów z mordowaniem swoich... Ale... Dobrze wiedzieć... - miauknął z masą wątpliwości. 

- Weź już tak nie panikuj... Nie jestem potworem. Możesz przestać się tak spinać?

Nie była potworem? Połamała kotu łapy i chciała zamordować, bo spotykał się z jej bratem! Jego samego zlała za jednego przytulasa. Na Klan Gwiazdy! To nie było normalne! Wiedział zresztą o tym bardzo dobrze. Przecież nie tak dawno sami byli wrogami. No właśnie... Skąd taka nagła zmiana stron? Czy na pewno to nienawiść do liderki ich połączyła nicą zrozumienia? A może... może to był jakiś bardziej złożony plan, który miał na celu jego zniszczenie? 

- Wy-wybacz - Zwiesił łeb, zerkając na nią niepewnie. Sierść mu nieco opadła. - To... taki odruch... - skłamał. Nie chciał przyznawać, że wystraszył się kotki; i to dość poważnie. 

Zmierzyła go ostrym wzrokiem, przez który się skulił. Była przerażająca! Chciał jak najszybciej odejść od jednookiej i już nigdy nie wracać na tyły! Aż dostał nowej pary w łapach, by przyspieszyć i umknąć, póki miał jeszcze szansę. 

- Myślisz, że ciebie bym teraz zabiła? Serio? Jak myślisz, czy jako kaleka w ogóle miałabym szanse? - rzuciła w jego stronę. 

- Tak... Nie jesteś aż taką kaleką. Łapy i pysk masz sprawny. A już mnie raz goniłaś z mordem w oku... - przypomniał jej, idąc jak po szkle. 

To co powiedział było prawdą. Wierzył, że kotka byłaby w stanie to zrobić. Była... nienormalna. Dziwna... Straszna. 

Wojowniczka dusiła śmiech.

- Na Klan Gwiazd... 

- Z czego się śmiejesz? - zapytał niepewnie.

Co znowu się stało? Tak ją to bawiło? Przecież to była poważna sprawa! No jasne! Była sadystką. Lubiła obserwować jak się męczył. 

- Z tego, że się tak boisz. Uspokój się i tyle, bo się zaczynam czuć jak jakiś seryjny morderca.

Czemu powiedziała to określenie? Czyżby nim była? Ukrywała trupy byłych Rudzika, dawała mu wsparcie i pocieszenie, by wyszedł na prostą i był tylko jej, a potem, gdy ponownie szczęście mu dopisywało i był szczęśliwy w nowym związku, to się to powtarzało?

- Łatwo ci mówić... - Wrócił do swojej wyjściowej pozycji, idąc dalej za klanem. - Tulipan... próbowała mnie zamordować przynajmniej parę razy dziennie. - szepnął słabotliwie. 

W co on się wpakował na Klan Gwiazdy! 

<Echo?>