Od Miodowej Łapy (Miodowej Kory)

Kocur wylegiwał się w obozie, patrząc na inne koty. Niedługo miał się bić o tytuł wojownika, na którym mu zależało. W końcu nie może być w nieskończoność uczniem jak na przykład Iskrząca Łapa. Dziwił się, że jeszcze jej nie wywalili za to; miała przecież dzwadzieścia pięć księżyców, i tak je zmarnowała? A szkoda. Wiedział, że jego siostry skończyły szybciej trening, a on nie mógł sobie pozwolić na to, by stał się przez to celem drwin.Zobaczył jędze zwaną Sosnową Gwiazdą, która wchodziła na pień, posyłając mu obojętne spojrzenie; to znaczyło tylko jedno. Miał wyjść w końcu na środek, by się bić. Tak więc rozciągnął się, po czym poszedł na środek polany. Koty zaciekawione zaczęły robić kółko wokół niego. Mógł zauważyć, że Wilczaków było dużo, ale najbardziej zwrócił uwagę na Topielcowy Lament, Rysi Trop i Lamentującą Toń; jego rodzinę, której nie chciał się pokazać ze złej strony. Na środek wyszła jego siostra Skarabeuszowa Łapa, choć nazywała się Głupią łapą, to nie mógł wyrzucić z głowy jej starego imienia, które było mu tak bliskie. Patrzyli na siebie, czekając, aż przywódczyni ogłosi rozpoczęcie pojedynku.
– Rozpocznijcie walkę! – powiedziała donośnie Sosnowa Gwiazda, stojąc na pniu.
Koty po jej komendzie ruszyły na siebie. Głupia łapa starała się na niego rzucić, lecz jej ruchy były niedbałe; wyglądały na ruchy początkującego, kogoś, kto jeszcze nie opanował walki, nie dziwiło go to, bowiem przejście z medycyny na wojownictwo, mogło być dla niej trudne. Ale chyba dzięki temu, to on łatwo zostanie wojownikiem. Bez wahania wskoczył na nią i przetrzymał jej plecy przednimi łapami, a następnie przywalił nią o ziemię. Miał nadzieję, że mu to wybaczy, w końcu musiał zostać wojownikiem. Kotka jednak szybko wstała, przygotowując się do obrony. Kocur szybko się podniósł, a następnie poszedł na nią, by w końcu ostatecznie to zakończyć. Kotka zaś z furią w oczach zaskoczyła swojego brata i zrobiła mu szramę na jednej z brwi, po czym powaliła go na ziemię. Co jej niby zrobił takiego, że musiał dostać bliznę?! Bo szczerze to nie pamiętał, by sobie na to, w jakiś sposób zasłużył. Patrzył na jej zły wyraz pyska, a potem na koty wokół, które czekały, razem z przywódcą. Przecież nie chciał wyjść kiepsko przy przywódczyni, której i tak nienawidził. Stałby się pośmiewiskiem za to, że przegrał z wyrzutkiem społecznym. Miodowa Łapa, więc nie miał czasu, by przypominać sobie, co zrobił jej złego i odepchnął ją tylnymi łapami. Skoczył na nią, we dwoje turlali się na środku obozowiska, walcząc o to, kto pierwszy przygniecie drugiego. Kocurowi kręciło się w głowie. Znalazł okazję i przejął kontrole; w końcu ciało Głupiej Łapy zostało przyszpilone do ziemi, a rywalka już się nie ruszyła. Zebrane koty zaczęły wiwatować zwycięzcy, ale jeszcze to nie był koniec. Pomimo że tak to wyglądało. Sosnowa Gwiazda zmierzyła kocura wzrokiem.
– Ja, Sosnowa Gwiazda, przywódca Klanu Wilka, wzywam moich walecznych przodków, aby spojrzeli na tego ucznia. Trenował pilni, by zdobyć doświadczenie niezbędne do ochrony klanu i jego członków. Polecam go wam jako kolejnego wojownika. Miodowa łapo, czy przysięgasz przestrzegać praw nadanych przez swojego przywódcę i chronić swój klan nawet za cenę życia?
Miodowa łapa był tak szczęśliwy, że zostaje w końcu wojownikiem, że zapomniał zejść ze siostry, tak więc zeskoczył z Głupiej łapy i popatrzył na liderkę.
– Przysięgam. – powiedział.
– Mocą naszych potężnych przodków nadaję ci imię wojownika. Miodowa Łapo, od tej pory będziesz znany jako Miodowa Kora. Klan ceni twoją bystrość i szybkość oraz wita cię jako nowego wojownika Klanu Wilka.
Kocur wypiął dumnie swą pierś, po czym słyszał, jak tłum skanduje jego imię. Gdy tylko liderka zeszła z pnia, to podeszła do niego rodzina, która gratulowała mu zostaniem wojownikiem.

[597 słów]