BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

07 lutego 2020

Od Jesionka CD Malinka

Błoto było idealnym miejscem dla niego i Malinka. Przynajmniej tak sądził. Świetnie się bawił i miał nadzieję, że braciszek do niego dołączy, więc jego zdziwienie było bardzo duże, gdy młodszy uciekł w panice, jakby zrobił nie wiadomo co. Chciał tylko dobrze. Skrzywił pyszczek, gdy zobaczył jak kociak wyrżnął fikołka. Szybko podbiegł do brata, stając nad jego mordką.
- Malinku, co się stało? - miauknął z nutą troski. - Czemu uciekłeś?
Dlaczego braciszek nie doceniał tego, co dla niego zrobił? Poczuł, że humor burego mu się udziela. Ukrył to jednak, aby kociak nie czuł się winny, widząc jego smutek. Już i tak świadomość, że się obwinia z powodu swojego futerka, była dla niego za duża.
-B-bo w-wcale nie wy-wyglądam t-tak jak t-ty! - wyszlochał, a Jesionek poczuł ogarniającą go frustrację. Jak nie wygląda, jak przecież widzi, że są podobni?
- Jak to nie? Patrzyłeś chociaż w kałużę? - pociągnął go za kitę aż pod samą taflę wody.
- Hej, no i widzisz? Normalnie bliźniacy! - zaśmiał się, podskakując z radości, że udowodnił Malinkowi iż się myli. Widząc w oczach brata iskierki radości, poczuł się dumny. Całą jednak zabawę popsuła mama, która pojawiła się znikąd. Oblodzona wyglądała na wkurzoną. Machała kitą na boki, zbliżając się coraz bardziej.
- Malinku! Jesionku! Co ja z wami teraz zrobię? Czemu jesteście cali ubłoceni?
Podreptał łapkami w miejscu unosząc głowę.
- Pomagałem Malinkowi w zmianie futerka! Czemu zawsze musisz nam psuć zabawę... - burknął pod nosem.
- Jesionku!
Machnął ogonem na surowe spojrzenie Oblodzonej. Czemu nie rozumiała, że chciał pomóc braciszkowi? Robił to z dobroci serca, chcąc by młodszy się chociaż raz uśmiechnął.
- Koniec tego. Do mycia. Obaj!
Mycie? Drgnął. Najgorsza rzecz jaka może spotkać kocię. To oślinianie i pocieranie językiem. Fuj! Spojrzał na Malinka. Miał nadzieję, że brat zrobi dokładnie to co on. Czyli... zrobi taktyczny odwrót.
- W nogi! - rzucił i pobiegł przed siebie.
Jego serduszko przyspieszyło, gdy kicając starał się uciec przed mamą i jej groźbą kąpieli. Zatrzymał się dopiero, gdy znalazł się przy jakimś krzaku. Odwrócił się, sprawdzając czy brat za nim nadąża. Niestety mama go dorwała. Trzymała burego za kark, posyłając Jesionkowi gniewny wzrok. No to tyle z ucieczki.
Przełknął ślinę. Nie mógł zostawić brata samego, ale był świadom, że nie da rady w starciu z Oblodzoną.
Nagle poczuł jak ktoś chwyta go za kark. To było tak nagłe! Jak mógł stracić czujność?! Miauknął w proteście szarpiąc się na boki. Kto to? Co to za ukryty wróg? Syknął na nieznajomego, machając łapką pełną ostrych pazurków. Nie da się. Nie umrze tak młodo!
Widząc jak intruz zanosi go do mamy, nieco się uspokoił. To musiał być jakiś kot z klanu. Kątem oka dostrzegł niebieską pręgowaną cętkowanie z białym sierść.
- Dziękuję, Żółwi Brzasku - odezwała się królowa. - Urwanie głowy mam z tymi kociętami. - machnęła ogonem i ruszyła z Malinkiem w stronę żłobka. Żółwi Brzask tylko coś chrząknął przez zaklinowane usta i ruszył za nią. Puścił kocurka dopiero, gdy doszli na miejsce i wrócił do obowiązków. Jesionek otrzepał się strosząc ubłoconą sierść. Już miał coś powiedzieć, gdy Oblodzona Sadzawka chwyciła go za kark i zaczęła wylizywać jego futerko z brudu, krzywiąc się raz po raz, bo błoto nie należało do najsmaczniejszych. Próbował się wyswobodzić, ale ta unieruchomiła go swoją łapą. Spojrzał na Malinka, który grzecznie czekał na swoją kolej.
- Malinku, ratuj!

<Malinku?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)