BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

16 czerwca 2023

Od Wilczej Łapy

 Wróciła z polowania. Chyba setnego tego dnia, a takie przynajmniej odnosiła wrażenie po ogromnej ilości pracy, jaką wkładała w treningi z Szakal i dodatkowe aktywności. Odetchnęła, gdy wreszcie mogła ruszyć do legowiska starszyzny i dostarczyć dwóm staruszkom pożywienie. W środku była tylko Irgowy Nektar, ale uczennica mimo to położyła mysz i odwróciła się ku wyjściu, gdy usłyszała starczy, ale dziwnie ciepły głos.
— Zaczekaj.
Serce zabiło jej szybciej. Powoli zwróciła się w stronę złotej, taksując ją zielonym spojrzeniem spode łba.
— Jesteś doprawdy jedną z niewielu osób, która wciąż przynosi tutaj zwierzynę. Przynajmniej z uczniów.
Skonsternowana próbowała coś powiedzieć, ale tylko niezrozumiały bełkot wyrwał się jej z pyska. Irgowy Nektar uśmiechnęła się lekko.
— Pochodzisz z Betonowego Świata.
— Tak, Irgowy Nektarze.
— Miejsce owiane złą sławą — odparła, przypatrując się uczennicy tak dokładnie, jakby badała przedmiot pod względem jego cenności. Wilcza Łapa poczuła się trochę odkryta z intymności, czując jak dreszcz przebiega jej po gładkim futrze. — Jak się tu odnajdujesz?
— Jest inaczej. Nie widzę trupów każdego dnia. Chyba zmiękłam przez przebywanie tutaj.
Złota zamruczała, a wąsy zagrały lekko.
— Żeby dostać, co chcesz, zmień myślenie, zamiast rozwiązać problem — miauknęła. — Nie przepadałaś za widokiem ciał, skupisk i wszechobecnej śmierci?
— Niezbyt. Nikt chyba nie przepada — mruknęła pod nosem, kryjąc przytłoczenie takimi pytaniami.
— Zatem zamiast od tego uciekać, w bezpieczne miejsce, które nie istnieje, powinnaś zacząć akceptować powód twojego dyskomfortu. Zaakceptować to, że śmierć będzie na każdym kroku twojego życia.
Na samą myśl o tym żołądek uczennicy zrobił porządnego fikołka, a ona poczuła w ustach posmak wymiocin. Nienawidziła miasta. Nienawidziła tego, co tam widziała, co zobaczyła. Nienawidziła wspomnienia smrodu rozkładających się ciał znajomych z gangu. Zamordowanych w niewyjaśnionych okolicznościach.
— Na zgromadzeniu widziałam, że traktowano nas jak czarne owce w stadzie. Podobno to Klan Wilka znany jest z radykalnych zasad. Ale przy tym, co działo się w Betonowym Świecie... Tutaj jest jak w niebie.
— Kocia zachłanność i chciwość jest nieskończona, Wilcza Łapo. Im więcej chcesz, tym więcej ryzykujesz, by to zdobyć. Im najwyraźniej zależy na władzy, więc rywalizują o nią, a potem umierają jeden za drugim, idą na śmierć po kolei. 
Skąd klanowa kotka mogła tyle wiedzieć?
— Dziękuję.
— Zamiast dziękować, pokaż, że dobrze wykorzystałaś te słowa. Zamiast przepraszać, nie popełniaj więcej błędu.
Skinęła głową. Powinna była to rozumieć, skoro większość życia spędziła na ulicy. Przepraszanie oprawcy za naruszenie jego cierpliwości było jak kopanie sobie grobu. Trzeba było wyczuć różnicę między załagodzeniem konfliktu rozmową, a nadmiernym przymilaniem się. Gdy morderca wyczuje, że kot próbuje kupić czas lub ugrać coś słodkimi słówkami, nie ma już ratunku - słowo "przepraszam" tylko potęgowało szansę na pewną śmierć. Dlatego nie używało się go, by przeprosić za swoje czyny. To czynami udowadniało się swoją cenność i prawdomówność. Każdy był mocny w gębie.

[przyznano 5%]

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)