Pora Opadających Liści powitała go masą chorych pacjentów. Już bał się co to będzie w Porze Nagich Drzew! W sumie dobrze, że miał pomocne łapy, które zbierały zioła. Pokrzywowa Łapa był może strasznie irytujący, ale zrywał idealne ilości roślin. Nie martwił się więc, że gdy nadejdą mrozy nie będzie miał zapasów.
Powitał Żabi Skok, nakazując jej usiąść na mchu. Dowiedział się z przeprowadzonego wywiadu, że ta skręciła tylną łapę, ale uznała, że to samo przejdzie, więc oczywiście jej stan się pogorszył. Sztywność stawu nie była przyjemna. Kotka powinna uważać na stare lata, bo jeszcze straci te łapy. Kiedy dał kotce odpowiednie zioła, do środka jaskini wszedł Kolczasta Skóra, utykając, a za nim Jastrzębi Cień z tym samym problemem. Wojownicy wyznali, że byli razem na polowaniu i nie zauważyli dziury. Wpadli do niej, skręcając sobie łapy. Eh... te dzieciaki... powinny bardziej uważać! No i patrzeć oczywiście pod łapy! Deszczowa Łapa pomógł mu ogarnąć kocury, nakładając na skręcenie odpowiednie papki i usztywniając kończyny. Nie pohasają sobie przez następny księżyc. Jastrzębi Cień przyjął to jednak jak kocur i ułożył się na mchu. Gorzej się miała sprawa z Kolczastą Skórą, który zaczął narzekać, czy nie da się tego przyspieszyć. Gdyby się dało, to wszyscy byliby zdrowi już tego samego dnia! Jak nie chciał pogorszyć swojego stanu, to uszanuje swoje tymczasowe zniedołężnienie.
- Dobra... Ale odpocznę w legowisku wojowników, a nie tutaj - powiedział, wychodząc na zewnątrz. O rany... co on z nimi miał.
***
Minęło sporo czasu od tamtego momentu i większość dawnych pacjentów czuła się już znakomicie. Widział, że powrócili do pełnienia swoich obowiązków. Czuł się dumny. Teraz klan musiał go szanować! Dzięki niemu nie muszą do końca swoich dni, czołgać się i dogorywać. Właśnie uczył swojego ucznia o chorobach, kiedy to rozległ się czyjś nieznany głos.
- Potrójny Kroku? - zapytał Wampirza Łapa, wchodząc do środka.
Spojrzał w stronę pieszczocha. Słyszał plotki, że lider przyjął jakiegoś kota, ale nie sądził, że to pieszczoch! A musiał nim być. Miał taką dziwną lniane na szyi. Wykrzywił nos. Yh... on nigdy nie pozwoliłby sobie nałożyć czegoś takiego. Musiało to strasznie podduszać!
- Czego? - zwrócił się do ucznia, obserwując z zainteresowaniem jego niespotykane kły. Ale dziwak...
- Nie słyszę na ucho! - miauknął, wskazując swój narząd słuchu.
Och... świetnie. Nie dość, że dziwak, to jeszcze chorowity. Wskazał mu ogonem na mech i podszedł do niego, zaglądając mu do ucha.
- Nie wierć się tak! Wiem co robię - fuknął.
Widać było, że młody był pierwszy raz na leczeniu. Westchnął.
- To infekcja. Tak długo zwlekałeś z nią, że ogłuchłeś!
- Co? Ale... naprawisz to, tak?
Przekrzywił głowę w bok.
- Zależy od tego jak zareagujesz na zioła. Nigdy nie leczyłem pieszczoszka - powiedział, każąc Deszczowej Łapie obserwować ucznia, po czym udał się do składziku po odpowiednie zioła. Złapał w pysk trochę skrzypu i trybuli, i zmielił je na papkę. Położył ją na korze drewna i wrócił do pacjenta.
- Nie ruszaj się. To pomoże - poinformował i wysmarował mu w środku ucho. Ten zaczął trzepać głową, ale trzeba było przeprowadzić ten zabieg.
- Nie szamocz się tak!
- Ale to okropne! Fuj!
- To albo pożegnasz się ze słuchem - To najwyraźniej uspokoiło kocura, który zniósł zabieg do końca. - To na tyle. Powinno ci się polepszyć po kilku dniach. No chyba, że chcesz jeszcze, aby pomóc ci zdjąć to coś z szyi? - Wskazał ogonem na obręcz.
<Wampir?>
Wyleczeni: Żabi Skok, Kolczasta Skóra, Jastrzębi Cień, Wampirza Łapa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz