BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Znajdki w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Miot w Klanie Nocy!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event wielkanocny! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 marca 2016

Od Owlpaw

Nienawidzę jej. W głowie wciąż majaczyło mi jej "Ić do lasó po śioła śiem kończom". Nie mówiła nawet jakie. mówiła tylko, że mogę wziąć kogoś do pomocy. Trawa szeleściła pod moim ciężarem, kiedy zmierzałam do legowiska wojowników. Kogoś do pomocy? Oczywiście! Gdy tylko wkroczyłam do "jaskini", spojrzenie limonowych oczu spoczęło na białym futrze Immortalspirit'a. Śmiał się razem z moim bratem. Na mój widok jego oczy błysnęły.
- Mam iść po jakieś zioła. Dryfern powiedziała, że mogę kogoś wziąć ze sobą. Idziesz, teraz - rozkazałam, kierując potok słów na białego kocura.
Zapewne ton mojego głosu trochę ich zdziwił, ale z pretensjami do Dry! Nie ja, do cholery jasnej, wysyłam ucznia na szukanie medycznych pierdół, o których nawet Gwiezdni pojęcia nie mają! Badger szepnął coś do ucha kocura, ale Immy nawet nie zdążył się uśmiechnąć, bo moje wściekłe syknięcie przywołało go do mojego boku.
***
- To może królewna jakże wspaniała zechce w końcu wyjawić, co się stało? - ponownie zadał pytanie kocur.
Było już późno, delikatny deszczyk padał, a my byliśmy kij wie gdzie. Zadrżałam, i wtuliłam się w ciepłe białe futerko kocura.
- Już mówiłam. Dry mnie zdenerwowała.
Immy zachichotał irytująco. Capnęłam go delikatnie w ucho, a on liznął mnie w nos. Nagle, jak na złość, gdzieś obok uderzył piorun, i w tym momencie deszcz rozpadał się na dobre. Fuknęłam wściekle. Teraz nawet węch Immy'ego się nie przyda.
- Nic nie wyczujemy ani nie zobaczymy! A gdzieś wcześniej widziałam norę, chyba była opuszczona! Chodźmy! - starałam się przekrzyczeć deszcz. Przez wodę spływającą po oczach udało mi się zobaczyć tylko rozmazany biały kształt, którego chyba głowa kiwnęła potwierdzająco.
***
Wciąż lało, wciąż drżałam z zimna, wciąż byliśmy w norze i wciąż mi się nudziło. Przez deszcz nie widziałam na zewnątrz prawie nic. Immortal leżał w kącie, przeszukując swoimi niebieskimi oczami norkę, mając nadzieję, że znajdzie coś ciekawego. Coś ciekawego, tak? Podeszłam do niego i położyłam się obok.
- Nudzi ci się? - spytałam.
- Tak, ale jakże mam się nudzić, w obecności królewny trujących zielsk? - nie ma to jak na pytanie odpowiedzieć pytaniem, nie, Immy?
Zaśmiałam się cicho i liznęłam kocura w nos, jeszcze mocniej się przytulając.
- Owl, dusisz mnie! - kot wydusił z udawaną rozpaczą.
- Podła strawa wron nie ma prawa istnieć! - wykrzyknęłam i capnęłam go w łopatkę.
- O nie, tylko nie łopatka! Umieeeeramm... - w tym momencie kocur zasymulował duszenie i śmierć.
W tym momencie zacisnęłam zęby na karku białego kota i szarpnęłam tak, że przeturlał się po norze. Wstał nieco zaniepokojony, jednak wciąż z tym irytującym uśmieszkiem na pyszczku.
- Hej, księżniczko, nie wczuwaj się tak... - zaczął niewinnie.
Cooo? Ze względu, że norka była bardzo duża, i zapewne musiała należeć do wilka albo czegoś większego, skoczyłam na kocura. Warknęłam mu do ucha:
- Księżniczka, tak? Chcesz zobaczyć, na co stać księżniczkę?
Złapałam go pazurami i ponownie rzuciłam. Immortal uderzył głucho o ziemię i podniósł głowę z otępiałym wzrokiem. Podeszłam do niego.
- Chciałeś kiedyś złamać kodeks wojownika? Ja chciałam. Szczególnie teraz - mówiąc to, uśmiechnęłam się zalotnie.
Kocur oblał się słabym rumieńcem.
- Ooo, czyżbyś się bał? - nadałam mojemu głosowi dziecinną barwę.
<Immy? Jak uciekniesz, to osobiście się zabiję ( ͡° ͜ʖ ͡ °) )

1 komentarz: