BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 listopada 2015

Od Shadowrain

 Powoli otworzyłam jedno oko, a następnie drugie. Uniosłam głowę. Mym oczom ukazała się znów ta sama szara rzeczywistość. Wstałam i się przeciągnęłam. Kilka kroków ode mnie znajdował się kominek, w którym wesoło iskrzył się ogień. Nie zwracając na niego uwagi udałam się do kuchni. Podeszłam do miski z nadzieją, że w środku znajduje się chociaż odrobina karmy. Niestety, w środku nie było najmniejszego okruszka. Powolnym krokiem poszłam do sypialni. Na łóżku spał jeden z dwóch Dwunogów zamieszkujących Gniazdo Dwunogów, w którym mieszkałam. Skoczyłam na pościel. Zaczęłam trącić rękę Dwunoga. Wydał jedynie kilka ospałych dźwięków i się odwrócił. Zeskoczyłam z łóżka i ponownie udałam się do kuchni. Wskoczyłam na blat i spojrzałam na szafkę kuchenną. Znajdowała się tylko kilkanaście centymetrów ode mnie. Stanęłam na tylnych łapach i oparłam się o szafkę. Wiedziałam, że w środku jest opakowanie z kocią karmą. Wsunęłam łapkę pod uchwyt i zaczęłam ciągnąć. Po chwili szafka była całkowicie otwarta. Przygotowywałam się do skoku. Chwilę potem znalazłam się w środku. Zauważyłam opakowanie z karmą. Było otwarte. Złapałam je i zaczęłam ciągnąć. Nagle upadło, a jego zawartość rozsypała się na wszystkie strony. Niespodziewanie z sąsiedniego pokoju wyłonił się Dwunóg.
- Shadow! Zła kotka, zła! - krzyczał.
Szybko do mnie podbiegł, chwycił mnie i wywalił za drzwi.
- Pff... - prychnęłam.
Na dworze było strasznie zimno, lecz nie zbytnio tego nie odczułam, ponieważ jestem obrośnięta długą sierścią. Udałam się w stronę ogrodzenia obserwując prószący śnieg. Wskoczyłam na płot, a następnie przeskoczyłam na drugą stronę. Kilkanaście metrów ode mnie znajdował się las. Postanowiłam pójść w jego stronę. Nagle poczułam dziwny zapach. Szybko wspięłam się na ogołocone drzewo i zaczęłam obserwować okolicę. Spostrzegłam nieznajomego mi kota spokojnie idącego w moją stronę. Nie zwracał na mnie uwagi, więc pewnie nie poczuł mojej obecności. Niespodziewanie poczułam kolejny zapach. Bacznie zaczęłam rozglądać się po okolicy, lecz niczego nie zauważyłam. Chwilę potem usłyszałam dźwięk podobny do szczekania i nareszcie go zobaczyłam. Był to śnieżnobiały lis. Skradał się do kota.
- Uciekaj! - krzyknęłam, lecz przez wiatr, który zerwał się chwilę temu, nie usłyszał mnie.
Lis rzucił się w pogoń za kotem. Dopiero w tej chwili kot obrócił łeb i spostrzegł drapieżnika. Nie czekając dłużej skoczyłam na lisa i wbiłam zęby w jego kark. Zawył z bólu.
- Na co czekasz? Uciekaj! - krzyknęłam ponownie w stronę obcego kota.

< Ktoś?>

1 komentarz: