BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.
W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.

W Klanie Wilka

Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Klanie Wilka!
(trzy wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 23 czerwca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

17 grudnia 2019

Od Sokoła CD. Nostalgii

― Spadaj na drzewo, lamusie ― wyrzuciła Nostalgia, mierząc go spojrzeniem.
Miał dość. Dość.
Z przerażeniem obserwował, jak jego własna łapa z wysuniętymi pazurami mknie w kierunku pyska Nostalgii. Zaskoczona uczennica nawet nie zdążyła odskoczyć, gdy owa łapa z impetem wylądowała na jej mordce, zostawiając po sobie lekko zakrwawiony ślad. Czekoladowa kotka jęknęła cicho i odskoczyła kilka długości ogona. Spojrzała nań spode łba, przyciskając przednią łapę do ranki na policzku. Spomiędzy jej palców ciekły drobne stróżki krwi i spadały na ziemię, barwiąc ją na czerwono.
Lekko zszokowana Szyszka spojrzała na niego dwa razy większymi niż normalnie, żółtymi ślepiami. Nie mógł pozbyć się nieprzyjemnego uczucia, że ją zawiódł. 
Odetchnął. Tak, to było to, czego od dłuższego czasy potrzebował. Obita gęba tej małej sadystki. Jedna część jego samego była zadowolona, a wręcz dumna z tego, co uczynił. Natomiast druga krzyczała głośno w jego głowie: „Coś ty najlepszego zrobił, idioto?!”.

 ***

― Coś ty najlepszego zrobił, idioto…
Gdy już miał zamknąć oczy i pogrążyć swój umysł w przyjemnym śnie (ostatnio z braku lepszej rozrywki robił to coraz częściej), jego oczom ukazał się brat Myszołów kiwający z dezaprobatą głową. Sokół machnął lekceważąco ogonem i położył łeb na łapach, mając głęboką nadzieję, że tamten szybko sobie pójdzie.
― Święty się znalazł ― warknął, uchylając oszczędnie tylko jedno oko ― Spędź pół dnia w jej towarzystwie i zrozumiesz, dlaczego to zrobiłem.
Niezbyt żałował tego, co zrobił. Może właśnie dlatego kilka kotów w klanie uważało, że księżyc spędzony w izolacji będzie dla niego zbyt łagodną karą. Ostatecznie stanęło na tym, że do następnej pełni nie wychyli nosa spoza obozu. Przyjął tę karę ze spokojem i nawet ulgą. Na początku Czereśnia rozważała zdegradowanie go do pozycji ucznia. To przeżyłby dużo gorzej. Mieszkanie w jednej norce z Nostalgią i innymi uczniami… Słuchanie jej narzekań i oddychanie tym samym powietrzem, co ta mała smarkula. To byłoby już nie do zniesienia pod każdym względem. Na szczęście Czereśnia, biorąc pod uwagę fakt, że miał uczennicę do wyszkolenia okazała się bardzo litościwa. Codziennie obiecywał Iskrze, że gdy tylko jego kara dobiegnie końca, porządnie wezmą się za trening.
Od tamtego wydarzenia minęło dziesięć wschodów słońca i nie zamienił z Szyszką ani jednego słowa. Cierpliwie wyczekiwał upłynięcia swojej kary i widział, że wojowniczka trzyma się na dystans. Zajęta była głównie szkoleniem Nostalgii i gdy słońce muskało wieczornymi promieniami horyzont, kładła się w legowisku wojowników. Ich posłania były od siebie oddalone.
Obrócił się na drugi bok. Paproć, po którą leżał, dawała słaby cień. Myszołów, ku jego zadowoleniu, oddalił się. Sokół spod półprzymkniętych powiek leniwie obserwował klanowe życie. Od śmierci Niezapominajki w obozie zrobiło się dziwnie cicho i ponuro. Mucha, Puch, Szyszka i Iskra wybierały się na wieczorny patrol. Płomykówka, Gąska i Kogut wylegiwali się przed kociarnią na resztkach topniejącego śniegu. Spojrzał ponuro w stronę zmierzającej ku niemu sylwetki.
Nostalgia. Czego ona jeszcze chciała?
Ranka na jej policzku jeszcze tego samego dnia została nasmarowana toną jakichś zielsk i obecnie nie było po niej najmniejszego śladu. Pewnie przyszła mu podokuczać. Z żalem musiał przyznać, że już na pewno nie zdobędzie szacunku tej gówniary.
Gdy tylko podeszła, podniósł zaspany wzrok i wbił go w kotkę o szylkretowym futrze.
― Streszczaj się, nie mam całego dnia ― warknął. Rany, co on gada? Miał cały dzień i jeszcze wiele dni minie, zanim będzie mógł poskarżyć się na nadmiar obowiązków ― No, co chcesz?

<Nostalgio? Wybacz, ale musiałam pchnąć relację między nimi na kolejny poziom najgorszych wrogów xD>
Posted by
.

2 komentarze:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)