BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Znajdki w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 14 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

17 marca 2014

Pustułka

 Autor grafiki: jableczniczek
OGÓLNE
PUSTUŁKA
*Poprzednie imiona: brak
Płeć: Kotka
Orientacja: Heteroseksualna
Przynależność: Samotnik -> Banda Ślimak -> Samotnik
Ranga: Samotnik leśny

- - - -

Właściciel: Postać NPC
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Duża, lecz ładna kotka. Ma zadbane, kremowe, cętkowane futro, które jest bardzo długie. Dodaje jej to uroku. Posiada także niebieskie oczy z figlarną iskierką. W futrze nosi stokrotki.
Cechy szczególne - bardzo długa sierść, stokrotki w futrze
Kolor sierści - kremowy cętkowany bicolor
Długość sierści - długa
Kolor oczu - niebieskie
Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Uznać, że Pustułka płacze to jest jak pomylić noc z dniem. Ona nigdy tego nie robi. Uważa to za słabość. Zimna typka, który zawsze długo rozmyśla zanim coś zrobi. To spokojna, lecz ambitna kotka. Uznaje ona zasady i nigdy nie łamie ich. Bystry umysł Pustułki przyprawia o zawrót głowy, gdy przypomni ci dokładnie to, co mówiłeś miesiąc temu. W relacjach trzyma wszystkich na dystans i nigdy nie jest bezpośrednia. Lecz czasem ktoś przechodzi przez jej powłokę. Wtedy ona nic z tym nie robi. Posiada też zdolności przywódcze. Świetnie zarządza i włada kimś. Wybrzydza też czasem. Zwłaszcza legowiskiem. Mech musi być inaczej nie uśnie. Jest to po prostu spokojną kotka. Jednak jej życie kryje tajemnice. Wierzy na przykład w odmienną wiarę, którą wyznaje w ukryciu. Kotka ta na szczęście nie mówi zbyt dużo, a to już ułatwienie.

MORALNOŚĆ

Często jest przejęta czyimś losem. Jeden ze członków bandy pokazał jej odmienną wiarę, którą ma z tyłu głowy, ale nie przejmuje się zbytnio jej wyznawaniem.

CIEKAWOSTKI

- Jest zafascynowana klanami, chętnie by dołączyła do któregoś, lecz boi się, że ja wyśmieją.
- Ma nawyk wystawiania pazurów i noszenia ich tak, przez co czasem robi blizny sobie i otoczeniu.
- Uwielbia stokrotki i wplątuje je w futro, dlatego często pachnie nimi zakrywając prawdziwy zapach. 
- Jest przywiązana do ptaków, zwłaszcza do tego, od którego ma imię i uważa go za odzwierciedlenie swojego charakteru.


UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: biegi długodystansowe, łowienie ryb
Mocne strony: zdolności przywódcze, wspinaczka na drzewa, polowanie, zwłaszcza na ptaki

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Karon (nie zna ojca)
Matka - biologiczna: Niebo (kochana mamusia, która zginęła broniąc ją przed lisem) przybrana: Ślimak (uznała ją za matkę, lecz ona ją porzuciła dla dobra swej władzy)
Rodzeństwo - Strzyżyk, Bocian (kochane siostry), Głuszec, Kruk (jej brat i siostra, którzy zmarli przy porodzie)
Partner - (Nie no nie wiem)
Potomstwo - (Może kiedyś…)

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Ślimak i banda
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Była ona dzieckiem samotniczki z wielkiego miotu. Jednak pewnego dnia, gdy była jeszcze młoda ją, jej mamę oraz rodzeństwo zaatakował lis. Niebo chcąc poświęcić się dla córek rzuciła się na lisa na pewna śmierć. Umarła gdy małe była już schowany daleko stąd. Teraz zostały same. 
Błąkając się po lesie spotkały Ślimak, która zabrała je do swojej bandy. Wszyscy uczyli je jak najlepiej potrafili. Gdy Pustułka stała się lepsza od samej Ślimak liderka kazała ja zabić. Jeden z zgrai zabrał ją nad rzekę i nie chcąc jej topić kazał jej wsiąść na kłodę. Gdy to zrobiła członek odepchnął ja od brzegu.
Płynęła długo przez bezkres słonej wody. Była już na ostatku sił, lecz gdy zobaczyła ląd niezbyt się ucieszyła. Weszła powoli na piasek i chcąc złapać oddech poczuła zapach kotów. Dzikich kotów…
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)