BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event wielkanocny! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 kwietnia 2025

Od Purchawki CD. Jaśminowca

Słysząc propozycję kotki, pokiwała energicznie łebkiem. Więc to musieli być ci nowi przyjaciele, o których mówił Pan Miodek. Purchawka nie wychodziła z podziwu jak bajecznym miejscem był Owocowy Las. Tylko nigdzie nie widziała tych owoców!
— Nie widziałam. Pokaż. — poprosiła, podbiegając energicznie do kotki.
Niestety po drodze uderzyła z jedną gałęzi. Zmarszczyła pyszczek zaskoczona. Strasznie dużo było tutaj tych ścian z gałęzi. Obijała się o nie jak pijana mysz. Złapała się za bolący nos. Nieprzyjemne uczucie.
— To może wyjdźmy na zewnątrz. Tam jest mniej ścian do wpadnięcia. — mruknęła srebrna.
Purchawka była zachwycona tą propozycją. Podskoczyła radośnie.
— Super. Super pomysł. Kicia bardzo mądra. — pochwaliła kotkę.
Brew nowej koleżanki uniosła się pytająco. Wyglądała wtedy tak uroczo i śmiesznie. Jakby jej brew miała polecieć do nieba.
— Kto to Kicia? — zapytała ostrożnie.
— No ty. Kicia. — oznajmiła z uśmiechem, wskazując na nią łapką. 
Pręgowana koleżanka zrobiła dziwną minę.
— Nie, nie. Mam na imię Jaśminowiec. "Jaśmin" a potem "owiec". — próbowała przetłumaczyć czarnej.
Purchawka próbowała zakodować to niezwykle trudne i nowe słowo, które nie kojarzyło się jej zupełnie z niczym. Kodowanie się nie powiodło.
— Za trudne. Przepraszam. — wyznała szczerze, trochę zawstydzona. — Kicia zła?
Koleżanka westchnęła ciężko, kręcąc łebkiem.
— Niech będzie. Ale nie nazywaj mnie tak przy innych, ok? — zerknęła na nią.
Purchawka energicznie pokiwała łebkiem.
— Więc. Tutaj jest żłobek. Tu mieszkają kotki w ciąży i te, które już urodziły... — zaczęła ją oprowadzać po obozowisku.
Czarna zmarszczyła nosek. Ale przecież Pan Miodek jeszcze dwa wschody słońca temu mówił jej, że kotki się wykluwają z jajek. Musiała dopytać go potem o szczegóły. Jaśmin mówiła do niej dużo słów, a dymna przyglądała się jej, kiwając łebkiem. Za dużo z tego nie rozumiała, ale starała się grzecznie usiedzieć.
— To najważniejsze rzeczy już wiesz. To teraz... No niee... — jęknęła jej koleżanka.
Purchawka szybko podbiegła do koteczki, przyglądając się jej uważnie.
— Coś cię boli? — zmartwiła się.
Nie chciała, żeby Kicia cierpiała. Przecież była taką super koleżanką. Oprowadzała ją po obozowisku i w ogóle. Nie mogła umrzeć. Jaśmin wpatrywała się w coś. Ale dymna nie wiedziała w co. Wszędzie było dużo drzew i kotów.
— Medyka! — pisnęła, nie wiedząc co robić.
— Ciii.... — zamknęła jej pysk czekoladowa łapka. — Może jeszcze uciekniemy. Jeszcze mnie nie zauważyła.
Oczka Purchawki skierowały się na Jaśmin. Wróg wdarł się obozowiska? Może Łysi?!
— Powoli i po cichu idziemy do żłobka. — padł rozkaz.
Czarna naprawdę chciała nie zawieść koleżanki. Ale nawet ją zawodziły własne łapki. Szczególnie, gdy musiała iść tyłem. Więc oczywistym było, że się wyrąbała o glebę.
— Jaśminowcu! Cały czas cię szukałam, a ty... dokuczasz Purchawce? — usłyszała obcy głos.
Dziwna kotka spoglądała na nie z góry. Była inna niż koty co znała. Miała uszy oklapłe. Była psem?
— Wcale nie. Oprowadzałam ją po obozowisku. — tłumaczyła się kotka.
— Pani Piesku, proszę nie krzycz na Kicię. Nie zabieraj jej. — pisnęła, wtulając się w pręgowane futerko koleżanki.

<Jaśmin?>

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)