— Czego ode mnie potrzebujesz? Nie sądzę, żebyś zwracał uwagę na jakiegoś burzaka z własnego, dobrego serca — powiedział nagle rudy wojownik. — Cokolwiek planujesz, nie uważam obóz za dobre miejsce do rozmów. Tym bardziej, gdy zaroiło się tu nagle tyle kotów.
Mroczna Gwiazda na moment zamyślił się, gdy na jego pysku przebłysło zawahanie. Nie planował rozmawiać z nim o niczym ważnym, a także nie bał się, że któryś Burzak mógłby to wykorzystać, jednak nie podobało mu się, jak ten młodociany wojownik kręcił, lustrując go wzrokiem. Doprawdy interesujące. Nad czym się zastanawiał? Czego taki wielki, okropny potwór jak on miałby szukać u przypadkowego rudzielca z Klanu Burzy?
— Chyba nie sądzisz, że jakiś młody wojownik ucieknie Ci sprzed łap, prawda?
Van zmierzył go zainteresowanym spojrzeniem, a po chwili ciszy parsknął dostojnym śmiechem.
— Cóż, sądzę, że gdyby przeszło ci to przez myśl, umarłbyś szybciej, niż przypuszczasz. Jak to mówią prawa natury? Ucieczka jest zawsze najgorszym wyjściem. Bo w chwili, gdy zaczynasz biec, stajesz się ofiarą, Zwiędły Hiacyncie.
Rudzielec nie spuszczał z niego wzroku.
— Czego szukasz? — powtórzył pytanie, które zadał wcześniej.
Tym razem van odpowiedział bez owijania w bawełnę.
— Szukam kogoś, Zwiędły Hiacyncie. Nie czegoś — powiedział. — Ale wątpię, że dasz mi to, czego chcę. Wolę jednak upewnić się, że żadnemu Królikojadowi nie przyjdzie do łba się zbuntować. Nie jestem wrogiem. Naprawiam to, co zepsute i słabe. Was zawsze do tego ciągnęło. Próbujecie odkupić winy dawnych liderów poprzez zgrywanie ofiary. Bo w końcu to Klan Wilka jest tym złym agresorem... — Westchnął teatralnie. — Chcę jednak, abyś odpowiedział mi na kilka skromnych pytań. Wyjdziemy teraz z obozu. Zachowuj się spokojnie i nie próbuj nawet próbować na mnie gwałtownych ruchów. Jestem cierpliwy, ale nie chciałbyś nadszarpnąć moich nerwów.
Burzak wydawał się lekko zaskoczony faktem, że van właśnie z nim chciał porozmawiać na osobności.
— Myślę, że o atak z mojej strony nie musisz się martwić.
Lider skinął głową i opuścili obozowisko, kierując się na rozległe otwarte tereny przestrzelone gdzieniegdzie wrzosami lub mniejszymi krzakami. Dopiero, gdy znaleźli się na stosunkowo odpowiedniej odległości, podniósł głos.
— Pytam ciebie, bo to ty napatoczyłeś się mi pod łapy, ale rozglądałem się już po obozie i myślę, że dużo z Burzaków musi mieć na ten temat minimum wiedzy. Jednak nie radzę ci mnie okłamywać. Doszły mnie słuchy, że to właśnie u was zagościła wojowniczka imieniem Łasiczy Skowyt. Wiesz o okolicznościach, w jakich dołączyła? Kamienna Gwiazda ot tak ją przyjęła, ciężarną, z wrogiego klanu?
<Hiacynt?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz