BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

31 lipca 2018

Od Karzełka C.D Tuni

Poruszył jednym ze swoich uszu, gdy usłyszał, że Tunia go zapytała o burą kotkę z rudymi akcentami i niebieskimi jak lód w porę nagich drzew oczami. Moment, w którym wracał z nią do Klanu Wilka i chwila, kiedy Szepczący Wiatr została złapana przez patrol z Klanu Burzy wyryły się bardzo dokładnie ze wszystkimi szczegółami w jego pamięci. Pamiętał to, jak bardzo się bał i nie mógł ruszyć, gdy dostrzegł, że jedna z córek Milczącej Gwiazdy jest atakowana przez innego kota, a następnie zabierana przez kolejną trójkę do ich obozu. Wolał nie myśleć o tym, co jej tam zrobili, bowiem po powrocie do Klanu Wilka wyglądała na cień dawnej siebie - niegdyś gęste i lśniące futro było w niektórych miejscach wyrwane i brudne, oczy jakby się trochę zapadły, a jej ekstrawersja zamieniła się na melancholijną osobowość, przez co Szepczący Wiatr ucichła i nie była tak towarzyska jak kiedyś. On od razu dostrzegł w niej zmianę i to, że jakby coś w jej środku pękło i nie dało się tego ponownie skleić, jednak nie do końca wiedział co to było. Mimo tego i tak nie odważył się do podejść do kocicy, obawiając się, iż przypomni jej tylko o nieudanym powrocie do Klanu Wilka.
— Należy d-do Klanu Wilka, czyli ta-tam, skąd ja po-po-pochodzę — odpowiedział, a przez pyszczek Tuni przebiegł promyk nadziei, który został zgaszony równie szybko jak się pojawił, bowiem kotka prawdopodobnie uświadomiła sobie, że już nigdy się z nią nie zobaczy.
— Rozumiem — mruknęła. — Jak si-się czuje? — zapytała z wyraźnie zasmuconym głosem.
W tym momencie Karzeł nie wiedział, czy powinien jej powiedzieć prawdę i sprawić, by poczuła się gorzej, czy wybrać tę drugą opcję i ją uspokoić. Jego serce zabiło kilka razy, nim w końcu wybrał to, co uważał za lepsze rozwiązanie i otworzył pyszczek, by odpowiedzieć pieszczoszce.
— Wszystko z nią w po-porządku, ni-nie musisz się martwić, bo jest te-teraz szczęśliwa ze swoją r-rodziną — odparł.
Kotka o brązowych oczach wypuściła ze świstem powietrze przez nos, z trudem powstrzymując się od tego, by nie wydać z siebie szlochu. Nie odpowiedziała nic Karłowi, co ten uznał za lekko niepokojące, więc po krótkiej chwili dodał:
— Na pewno o t-tobie nie zapom-mniała, uwi-wierz mi.
W odpowiedzi na to, co powiedział do niej Karzeł, wymamrotała pod nosem kilka słów, których nie udało mu się zrozumieć, a po tym nastąpiła cisza. Mimo, że kocur nie należał do kotów rozmownych, czuł się w tej sytuacji niekomfortowo i myślał nad tym, w jaki sposób dalej pociągnąć ich pogawędkę, by nie ranić jeszcze bardziej Tuni. Miał wrażenie, iż każde z jego słów tylko stacza ją do większego dołka. Z tego powodu lekko spanikował, więc wziął kilka głębszych wdechów, aby się choć trochę uspokoić i kontynuować tę rozmowę.
— Jesteś w ci-ciąży, prawda? — zapytał. — Masz jakieś po-pomysły na imiona dla s-swoich ko-ko-kociąt? — i nie wiedział, dlaczego, mówiąc to, coś go ukłuło w serce.

< Tuniu? >
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)