BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

14 kwietnia 2023

Od Zwiędłego Hiacynta CD. Różanej Przełęczy

 Wszystko się nagle zmieniło. Od czasu, gdy zakończyła się bitwa, koty z Klanu Wilka przebywały cały czas w obozie Klanu Burzy. Teraz nie mógł on wyjść z obozu, kiedy tylko chciał, by odpocząć od kotów, które go otaczały. Musiał siedzieć w obozie, a jeśli chciał wyjść to tylko z jakimś wilczakiem. Większość czasu spędzał na tym, co robił najlepiej - obserwowaniu otoczenia. Może znajdzie wtedy małą lukę pośród tego okropnego systemu, którą będzie mógł wykorzystać. Chwilowo jego obserwacje nie przynosiły oczekiwanych skutków, jednak on postanowił ominąć ten fakt. Wolał robić to niż próbować zbliżyć się do burzaków, aby spróbować razem wydostać się z tej fatalnej sytuacji.
 Jak wcześniej uważali go za zdrajcę, to teraz ich podejrzenia się pogłębiły. Nawet gdyby próbował, to jego próby z pewnością zakończyłyby się porażką. Do tego jeszcze, gdyby wilczacy odkryli jego poczynania, to pewnie też dostałby od nich niezbyt przyjemną niespodziankę. Nie chciał ryzykować, tym bardziej że byli oni teraz wszędzie. Westchnął on cicho, zamykając na chwilę swe oczy. Gdyby tylko był jak jego brat, to z pewnością wmówiłby sobie, że to tylko jakiś koszmar, który skończy się szybko, a on obudzi się w swoim legowisku. Ale tak niestety nie było. To nie był sen ani koszmar, a rzeczywistość.
 Otworzył on oczy, aby po chwili dostrzec szylkretową kocicę zbliżającą się w jego kierunku. Przed wojną i swym mianowaniem odbył z nią jedną rozmowę, którą nie wspominał dobrze. A teraz kocica usiadła obok niego, jakby to wszystko nie miało wcześniej miejsca. Zdziwiło to Hiacynta, bardziej niż powinno. Nagle padło również od niej pytanie, na które rudy kocur musiał odpowiedzieć, gdy ta wbijała w niego swój wzrok. Niezbyt mu się to podobało, ale musiał to znieść.
 - Naprawdę jesteś odważna, pytając mnie o to w tym momencie. - Powiedział rudy wojownik. - Mógłbym Ci na ten temat wytoczyć cały monolog, ale chyba ja i ty nie chcemy wpaść pod pazury pewnych kotów. - Spojrzał przed siebie. - A jakiej odpowiedzi się spodziewasz? Czego, a raczej kogo we mnie poszukujesz? Jest źle, a może nawet to słowo nie wyraża wszystkiego, co powinno. Rządy Tygrysiej Gwiazdy zapowiadają się nie najlepiej, tym bardziej że ta kocica doprowadziła do tej sytuacji. Nie wspominając już o moim wojowniczym imieniu, które wybrała właśnie ta kocica. - Ostatnie zdanie powiedział ciszej od całej reszty. Jak mógł zapomnieć o jego zrujnowanym mianowaniu przez jego okropne imię? Miał to być ważny moment w jego życiu, a został zrujnowany przez tą małą rzecz.
 - Oczekujesz, że za każdym razem będę kogoś w tobie szukać? - Zapytała kocica i na moment uniosła lekko swe brwi. - Zdajesz się nie mieć przychylnego zdania o przywódcach w klanie. - Dodała po chwili kocica.
 - Po tobie? Po tobie to mogę się spodziewać wszystkiego, a tym bardziej szukania kogoś we mnie. Nie znam Cię przecież pierwszy księżyc. - Powiedział rudy kocur, wracając wzrokiem na szylkretową kotkę. - Nie możesz mi powiedzieć, że nie mam do tego podstaw. Może i nie mam przychylnego zdania o poprzedniej i aktualnej przywódczyni, jednak patrząc na aktualną sytuację, to nie możesz mieć o niej dobrego zdania. Wpędziła nas w pułapkę wilczaków i poddała się, gdy ten zagroził, że zabije kilka kotów. Jakby tego Klan Wilka już nie zrobił na polu bitwy i w obozie. - Przerwał na chwilę, aby zastanowić nad następnymi słowami. Co zrobiłby na miejscu Tygrysiej Gwiazdy? No na pewno by się nie poddał, jak zrobiła to ta ruda kocica. Jeśli już miała te magiczne 9 żyć, to dlaczego nie poświęciła jednego z nich za walkę dla klanu? Chyba że to gadanie o gwiazdkach to było tylko historiami wymyślonymi przez starsze koty.
 - Może Mroczna Gwiazda miał rację i nie jesteśmy w stanie sami sobą kierować. - Rzucił nagle Hiacynt bez większego zastanowienia. - Co o tym sądzisz?

< Różo? >

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz