BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 kwietnia 2023

Od Księżycek do Skaczącej Łapy

Księżycek miała już otworzone oba oczka, była odrobinkę większa i znacznie pewniejsza siebie. Nabrała chęci do zwiedzania obozu, o którym już trochę wiedziała. Niepewnie odsunęła się od mamy i rodzeństwa. Wysunęła niepewnie główkę. Już zaszło słońce! Nie wolno po zachodzie słońca opuszczać żłobka! Nikt tak je nie powiedział, sama wymyśliła sobie tą zasadę. Czasami wymyślała różne zasady i czuła się źle, jeśli je łamała. Wróciła do mamy i zamknęła oczka.

***

Rano obudziła się wypoczęta i pełna energii. Miała kilka pomysłów, które zamierzała wykonać jak najszybciej. Wyszła ze żłobka i zaczęła układać kamykową ścieżkę. Ułożyła kilka kamyków w stronę… No właśnie w stronę czego? Raczej po prostu układała dla zabawy. Będę teraz chodzić tą ścieżką, bo to jest most, a reszta to przepaść! Nagle koteczka się przestraszyła. A co, jeśli umrę? Nie, nie spadnę tam. Oprócz tego wykopała sobie dołek przy żłobku. To będzie mój domek. Nagle usłyszała koty.
- Rzuć okiem na stertę zwierzyny. Może się coś tam znajdzie. – powiedział jeden z wojowników. Kotka od razu wprawiła krótkie łapki w ruch. Przeszła ostrożnie po moście i rzuciła się biegiem w stronę wojowników. Nie mogła na to pozwolić.
- Nieee! Stójcie! – wrzasnęła.
- Ale o co chodzi? – zapytał.
- Nie rzucajcie okiem! – krzyknęła. To było trochę… obrzydliwe. I straszne.
- Dlaczego nie możemy popatrzeć? – zapytali.
- No popatrzeć tak. Ale rzucić okiem nie. – powiedziała niepewnie, a oni wybuchli śmiechem. Łezki zebrały jej się do oczek. Dlaczego się z niej śmiali? Właśnie ocaliła im oko? A może zrobiła coś źle? Nie chciała, aby tatuś ją teraz widział. Zebrała w niej złość. Zaczęła płakać. Wojownicy ucichli i spojrzeli się na nią przestraszeni.
- Dobrze, już dobrze, my tylko… - zaczęli.
- I tak was nie lubię!
Zawołała i uciekła. Gdy się obejrzała zauważyła, że ktoś ją obserwuje. Nagle na kogoś wpadła.
- Hej, co się stało? – zapytała jej siostra, Kwiatuszek.
- Śmieją się ze mnie. – odparła Księżycek.
- Nie przejmuj się. – powiedziała Kwiatuszek i przytuliła ją. Jakie to było… miłe! Odwzajemniła uścisk, może odrobinkę mocniej. Dobrze było mieć taką siostrę, do której można było się przytulić! Oddaliła się od siostry i zobaczyła kotkę. Była piękna. Taka, jaka ona zawsze chciała być. Srebrna, pręgowana. Może tylko te czerwone oczy. Koteczka zdecydowała się do niej podejść. Chciała ją poznać. Otarła łezki i wyczyściła futerko. Pobiegła z wysoko uniesionym ogonkiem do kotki. Siedziała na tylnych łapach obrócona do niej bokiem. Nagle Księżycek dojrzała jej przednie łapy. Były krótkie!
- Kto ci to zrobił? – zapytała zdziwiona koteczka.
- Natura. Ale i tak zostanę wojowniczką! – zapewniła kotka i zademonstrowała chodzenie. Księżycek poczuła dla niej podziw. Miała krótsze łapy a i tak chciała zostać wojowniczką? Będzie miała dużo więcej roboty niż każdy inny! Jak będzie polować? Będzie musiała chyba trochę inaczej…
- Zostaniesz moją przyjaciółką? – zapytał kociak. Kotka wzruszyła ramionami.
- Chyba mogę. – odparła.
- To świetnie! – zawołała entuzjastycznie Księżycek.

< Skacząca Łapo? >
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)