BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

05 grudnia 2022

Od Różanej Łapy

 Nie dość, że całe jej życie już zdążyło popaść w ruinę, to jeszcze musiała lać się z jakimś niemytym obrzydliwcem. Dopiero po powrocie do obozu zdala sobie sprawę, jak koszmarna jest jej sytuacja. Cała jej sierść na szyi była pozdzierana. Tak samo skóra. Wyglądała jak jedno wielkie nieszczęście! Tyle dbała o to futro, a to wszystko na nic. Wstyd jej było pokazywać się innym kotom. Miała wrażenie, że każdy na nią patrzy. Może rzeczywiście tak było? Skuliła się w niewygodny kłębek, byleby zakryć szyję. 
— Ojej, Różyczko, czyżby ktoś obdarł cię ze s-skóry? — usłyszała cichot. 
Podniosła się z legowiska, mordując wzrokiem całe otoczenie. Wronia Łapa. Jak zwykle. Wyszczerzyła się wrogo. Idealna okazja. Nie było tu nikogo oprócz nich i śpiącej Szakalej Łapy. 
— Słuchaj, pasożycie — zawarczała, jeżąc się i ruszając w kierunku leżącego w kącie czarnego kocura. — Jeszcze raz odezwiesz się nieproszony, a stracisz wszystkie zęby — zagroziła, wysuwając pazury.
Kocur wstał i zamachał ogonem. Uśmiechnął się nie w swoim stylu. Kiedy te mysie łajno stało się takie pewne siebie? Nie szkodzi, jednak nie na długo. Za chwilę pożałuje, że kiedykolwiek na nią krzywo spojrzał.
— Och, wronia strawo, czy tak bardzo pragniesz utraty zębów? — rzuciła pogardliwie.
Bicolor wzruszył ramionami, wciąż szczerząc się obrzydliwe. Nie mogła na to patrzeć. Chciało się jej wymiotować od samego patrzenia na to coś. Wyglądał dokładnie tak samo, jak samotnik z którym walczyła. Może on też pragnął stracić oko? Uśmiechnęła się podle, robiąc krok do przodu. Syn Mrocznej Gwiazdy cofnął się lekko do tyłu. Kiedy byli już wystarczająco blisko siebie, a kocur widocznie czuł się bardzo niekomfortowo, klapnęła zębami i złapała go za szyję. Pociągnęła na dół, zmuszając do ułożenia się na ziemi. Puściła go, następnie dociskając pazurami do ziemi. Z jego pyska wydał się cichy pisk.
— Co się taki pewny siebie zrobiłeś, co? Mam nadzieję, że wreszcie się ogarniesz, paskudo. Twoja pozycja w klanie to bycie bezużytecznym i zbędnym pasożytem. Więc nie podskakuj starszym i ważniejszym — warknęła chłodno. — Jesteś nikim. Nie zmienisz tego.
— Puść mnie — zarządził, próbując wyczołgać się spod jej łapy. 
Przynisnęła go jeszcze mocniej. Głupek, zapewne nawet jej nie słuchał. Co on sobie w ogóle myślał? Nie obchodziłby ją jego skowyt, ale była narażona na reakcje ze strony innych kotów, a one mogły naskarzyć Mrocznej Gwieździe. Gdyby lider to zauważył, byłaby już martwa. Wzięła łapę z jego obrzydliwej skóry, ale uniemożliwiła mu ucieczkę, zastawiając drogę swoim ciałem. 
— Mam nadzieję, że w końcu zrozumiałeś, że jesteś tylko paskudnym błędem — rzucila, trzepiąc ogonem. — Jeśli nie, to gwarantuje ci powtórkę z rozrywki.
W ślipiach kocura zebrały się łzy. No, nareszcie. Co mu odbiło? Zawsze był taki płochliwy i ryczał, jak źle się na niego spojrzało. Nie będzie mu pozwalać na takie występki.
Srebrna wróciła na swoje legowisko i zaczęła wylizywać zjeżoną sierść.

[przyznano 5%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)