Że co takiego? Zaśmiał się, nie mogąc w to uwierzyć. Przecież to nie miało nic wspólnego z ich treningiem! Zwariowała już totalnie? Miała go uczyć korzystniejszych rzeczy, a nie jakiegoś szacunku do jej osoby! Nie zamierzał za nic jej przepraszać czy cofać swoich słów! To był jego pogląd, którym się z nią podzielił i nie zamierzał go zmieniać, bo starucha poczuła się urażona!
- Że co takiego? Już raz cię przeprosiłem, ale nadal uważam, że to co ci powiedziałem to prawda. Udowodniłaś to swoim zachowaniem, a zresztą... To strata czasu. Musze ćwiczyć, a nie marnować czas na jakiś szacunek - prychnął.
- Bez jakichkolwiek zasad kultury nigdzie nie zajdziesz. Więc skoro tak...- powiedziała przeciągle, po czym popchnęła go do wody, celowo na chwilę przytrzymując jego łeb tuż przy dnie.
To było takie zaskoczenie, że nie wiedział co zrobić. Wariatka naprawdę chciała go zabić! Szarpał się, czując jak woda dostaje mu się tam gdzie nie powinna, a on powoli się nią dusi i dławi. Nie mógł tak umrzeć! Nie z łap tej zapchlonej jednookiej!
Nagle jednak ucisk na jego łeb zniknął przez co udało mu się wyciągnąć łeb z wody. Zaczął kaszleć, plując i zwracając ciecz, która pozbawiła go dechu, łapiąc zachłannie oddech, otrzepując łeb. A ta co robiła? Patrzyła zadowolona na swoje dzieło.
- Podobało się? Może dopiero zimna woda ci wywietrzy umysł i pozbędzie się tych głupich myśli.
- Jesteś... nienormalna! Powiem wszystko twojemu bratu! - zasyczał, wychodząc z wody na drżących łapach, by nie pokusiła się na powtórkę.
To już była przesada! Najpierw go zaatakowała, potem lała po pysku i ciągała za ogon, a teraz? Teraz chciała go utopić! Nie zamierzał jej odpuścić. Jeżeli nawet Rudzikowy Śpiew nic z tym nie zrobi, to pójdzie do matki i do zastępcy. Nie będzie starucha decydować o jego wychowaniu w tak brutalny sposób!
- I co z tego, że mu powiesz?- Przekrzywiła łeb. - Ja tu tylko próbuje u ciebie tolerancję wypracować. Wracaj na brzeg, robimy powtórkę. Od ciebie zależy jak to wszystko będzie wyglądało.
Była taka pewna siebie, że lider nie ukarze jej za to, że topiła własnego ucznia? I tak zamierzał na nią donieść, a wracać na brzeg nie zamierzał. Odsunął się od niej, kręcąc głową.
- Nie ma mowy. Sama nurkuj sobie w wodzie w ramach treningu szacunku! - Splunął.
Kocica warknęła, skracając jednym susem odległość pomiędzy nimi i złapała go za kark, zaciągając płyciznę. Zaczął się szarpać, nie chcąc powtórki z tej zabawy. Nienormalna!
- Nawet nie próbuj się ruszyć, bo ci urwę uszy. - zagroziła mu.
Zaczął zastanawiać się czy była do tego zdolna. Po namyśle stwierdził, że tak. Była. Udowodniła mu to swoim niemoralnym zachowaniem. Strach ścisnął mu trzewia, próbując znaleźć wyjście z tej sytuacji. Może wołać o pomoc? Ale przecież zaraz wytknie, że był słabeuszem. Powinien się z nią pobić? To było jakieś wyjście... ale... wtedy na bank straciłby uszy.
- Wiesz... Nie zachęca mnie ten twój trening. Wole łapać myszy - starał się ją przekonać do porzucenia tego pomysłu na rzecz polowania.
Trzeba było spróbować, prawda?
- A ja wolę, żebyś nie zachowywał się jak skończony idiota - syknęła wściekła.- Teraz odszczekaj to. Przeproś.
Zacisnął mocno pysk, gapiąc się na wodę. Nie zamierzał tego robić, bo wyszłoby na to, że uległ tej wroniej strawie. Już za wiele razy dawał jej się zdominować, co godziło w jego dumę. Na dodatek w klanie każdy mógł mówić co chciał, więc podchodzenie przez nią do tej sytuacji było aktem brutalności na jego wolną wolę.
- Przepraszam, że nie możesz pogodzić się z prawdą - fuknął. - Mam prawo mówić co chcę, o kim chcę. Wola wola! To, że mnie za to karzesz jest nienormalne!
Trzepnęła go łapą w głowę tak, że wpadł do wody, ale na szczęście była to płycizna, przez co nie zanurkował tak jak wtedy. Zgromił kotkę morderczym spojrzeniem.
- Karzę cię za brak tolerancji. Możesz sobie myśleć co chcesz, ale wyzywanie od zboków jest złe.
Ojoj, biedna. Może zaraz się poryczy, jeżeli dobrze to poprowadzi?
- Jesteś wariatką, bo wbiłaś mi pazury w ciało! - przypomniał jej to, jeżąc sierść. - To jest okrutne, to co robisz!
- Zrobiłam to ze względu na twoje zachowanie, a nie moją naturę. To wszystko był efekt twoich działań. - tłumaczyła się.
Ta jasne. On wiedział swoje.
- Takie jak ty powinno się separować od klanu. Krzywdzisz swoją dziwną orientacją. Zarazisz jeszcze tym kogoś albo gorzej! Skrzywdzisz mi siostrę! Nie będę przepraszał cię za coś, co nie powinno istnieć w klanie!
Warknęła i wepchnęła go bardziej do wody.
- Nie skrzywdze ci siostry! Nikogo się tym nie zaraża! A co, może zaproponujesz Rudzikowi, by trzymał takich w separacji? Jestem pewna, że cię ciebie wysłucha, to wcale nie tak, że on również jest "nienormalny"!
Uniósł głowę, krzywiąc pysk, by nie powtórzyć nurkowania. Zamierzał na ten atak odpowiedzieć. Cechował się w końcu asertywnością. Żadna baba nie wejdzie mu na głowę, by zmienił swój punkt widzenia czy też poglądy. One zostały ukształtowane przez takie jak ona! Nie zamierzał mieć do takich obrzydliwych kotek za grosz szacunku!
- Skoro to i dla ciebie obrzydliwe, to przestań. Znajdź sobie kocura i bądź normalna - Pewnie to twoja wina, że jest nienormalny. Zaziłaś go, bo spędziłaś z nim przecież całe życie. I owszem. Albo separacja albo zmuszenie do związku z kocurem, by się wyleczyć z tej choroby! Naprawdę tego nie widzisz? Masz coś z głową! Gdyby każdy był taki jak ty, klan by wymarł! Marnujesz swój potencjał kotki do dawania kociąt! - warknął, mając nadzieję, że ten jej mózg się przestawi i w końcu odpuści.
<Mentorko?>
[przyznano 5%]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz