Kiedy w jej pysk uderzył świeży zapach trawy i pól, niesionych z wiatrem, kotka automatycznie poczuła ulgę. Jeju, jak dobrze! Zdecydowanie wolała widzieć nad sobą niebo. Jakiekolwiek by ono nie było. Odłożyła już dość zmaltretowanego gryzonia na ziemię, którego to rude, martwe futro zaraz rozmyło chwilowe uczucie ulgi i szczęścia z wyjścia na zewnątrz. Zamarła chwilowo, patrząc na oblicze swojego brata, bez konkretnego wyrazu na pysku, by zaraz potem zacząć się rozglądać. Po wilczakach nie było ani śladu, tylko co dalej? Oh.. myśl Róża, myśl.
Bez dania jakiegokolwiek znaku dźwiękowego, skierowała swe poddenerwowane kroki w stronę obozu. Zwęglona łapa nie protestował. W sumie to i dobrze. Z chęcią zajęłaby się jeszcze sprawą tuneli, ale nie było teraz na to czasu. Z resztą, nie prędko do nich wróci. Śmierdziały wilgocią i zakopanymi zwłokami. No, przynajmniej w wyobraźni calico. Nie minęła chwila, jak doszli do granicy burzowego obozu, z którego środka już teraz było czuć poruszenie. W chwili, gdy cztery pary łap przekroczyły graniczną ścianę, ich oczom ukazać się mogło wyciągnięte rude cielsko na środku oraz zgromadzone podirytowane różnokolorowe kupy futra.
- Gdzie wy byliście? - Do uszu Róży dobiegł zdenerwowany głos Splątanego Futra, za którą podążała Wietrzna Melodia z wyrazem na pysku, przez który córka Wilczej skierowała swój wzrok gdzieś na bok, odkładając zimny worek kości ze zdobytej wiewiórki na ziemię. Cóż, zabite zwierzę nie zdobyło w chwili obecnej większej uwagi. Całą atencję bowiem pobierało ciało Klona. Uszy kotki poruszyły się niespokojnie, w reakcji na szemranie które opanowało po raz kolejny wszystkie koty w koło.
- Klonowa Drzazga został zamordowany na granicy z klanem Wilka - Zastępczyni rzuciła szybko zirytowana, by zaraz po strzepnięciu ogonem, podejść do Zajęczej Gwiazdy, rzucając w wiatr słowa o negatywnym wydźwięku. Wietrzna najwyraźniej też nie miała ochoty strzępić sobie języka na dwójkę uczniów, którym najwidoczniej nic nie było. I jak na razie, chyba nie mieli zamiaru ich odpytywać w sprawie morderstwa. Jeszcze.
- Oni chyba nie wiedzą - Głos Węgielka rozbrzmiał w uszach Róży, na co ta tylko krótko kiwnęła głową potwierdzająco. Rzeczywiście. W chwili obecnej, najprawdopodobniej klanowicze nie brali pod uwagę polowania na granicy. Znaleziono po prostu zamordowanego kota na granicy z klanem wilka. Sprawa wydawała się oczywista. Tylko w calico trafiło inne uczucie. Powinni mówić prawdę? A jeśli zbudują jakieś kłamstwo, na ile się ono utrzyma? Z mieszanymi uczuciami i bitwą w umyśle patrzyła się sztywno w jeden punkt, nie wiedząc co zrobić w chwili obecnej. Gdyby była sama, to co innego. Ale wmieszany był w to Węgielek, więc jak miała podejmować decyzję za ich dwoje? Niby powinni iść od razu i powiedzieć jak było, lekko ubarwiając swoją historię ale… Zerknęła w pysk brata, z uszami leżącymi z lekka na bokach.
,,Co robimy?"
Bez dania jakiegokolwiek znaku dźwiękowego, skierowała swe poddenerwowane kroki w stronę obozu. Zwęglona łapa nie protestował. W sumie to i dobrze. Z chęcią zajęłaby się jeszcze sprawą tuneli, ale nie było teraz na to czasu. Z resztą, nie prędko do nich wróci. Śmierdziały wilgocią i zakopanymi zwłokami. No, przynajmniej w wyobraźni calico. Nie minęła chwila, jak doszli do granicy burzowego obozu, z którego środka już teraz było czuć poruszenie. W chwili, gdy cztery pary łap przekroczyły graniczną ścianę, ich oczom ukazać się mogło wyciągnięte rude cielsko na środku oraz zgromadzone podirytowane różnokolorowe kupy futra.
- Gdzie wy byliście? - Do uszu Róży dobiegł zdenerwowany głos Splątanego Futra, za którą podążała Wietrzna Melodia z wyrazem na pysku, przez który córka Wilczej skierowała swój wzrok gdzieś na bok, odkładając zimny worek kości ze zdobytej wiewiórki na ziemię. Cóż, zabite zwierzę nie zdobyło w chwili obecnej większej uwagi. Całą atencję bowiem pobierało ciało Klona. Uszy kotki poruszyły się niespokojnie, w reakcji na szemranie które opanowało po raz kolejny wszystkie koty w koło.
- Klonowa Drzazga został zamordowany na granicy z klanem Wilka - Zastępczyni rzuciła szybko zirytowana, by zaraz po strzepnięciu ogonem, podejść do Zajęczej Gwiazdy, rzucając w wiatr słowa o negatywnym wydźwięku. Wietrzna najwyraźniej też nie miała ochoty strzępić sobie języka na dwójkę uczniów, którym najwidoczniej nic nie było. I jak na razie, chyba nie mieli zamiaru ich odpytywać w sprawie morderstwa. Jeszcze.
- Oni chyba nie wiedzą - Głos Węgielka rozbrzmiał w uszach Róży, na co ta tylko krótko kiwnęła głową potwierdzająco. Rzeczywiście. W chwili obecnej, najprawdopodobniej klanowicze nie brali pod uwagę polowania na granicy. Znaleziono po prostu zamordowanego kota na granicy z klanem wilka. Sprawa wydawała się oczywista. Tylko w calico trafiło inne uczucie. Powinni mówić prawdę? A jeśli zbudują jakieś kłamstwo, na ile się ono utrzyma? Z mieszanymi uczuciami i bitwą w umyśle patrzyła się sztywno w jeden punkt, nie wiedząc co zrobić w chwili obecnej. Gdyby była sama, to co innego. Ale wmieszany był w to Węgielek, więc jak miała podejmować decyzję za ich dwoje? Niby powinni iść od razu i powiedzieć jak było, lekko ubarwiając swoją historię ale… Zerknęła w pysk brata, z uszami leżącymi z lekka na bokach.
,,Co robimy?"
<Węgielek?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz