BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

19 września 2020

Od Kaczorka CD. Mglistej Łapy

Rudzielec był zdenerwowany. Ogonek kocurka poruszał się, zdradzając całą irytację, jaka płynęła przez jego małe ciałko. Jesiotr wyglądał na niezwykle uradowanego, gdy mama dała Kaczorkowi i Malince karę. Już i tak dostali reprymendę od mamy i taty! Karzełkowi się bardzo nie podobało, że znowu próbowali zmusić ich do bycia grzecznymi. A to tylko bardziej sprawiało, że chciał krzyczeć głośniej, wymykał się i łamać zakazy, byle tylko bardziej im pokazać, że nie potrzebują tych całych kar i że ona nic nie dadzą.
Przy wejściu do żłobka zapanowało poruszenie. Kaczorek uniósł pyszczek akurat w chwili, gdy Mglista Łapa skierowała się w ich kierunku. Malinka z niezadowoleniem łypnęła okiem na uczennicę medyka. Rodzice zabrali im zabawki, więc nie mogli nawet rzucić w nią szyszką, w ramach kary, za wydanie ich czynu. Kaczorek lubił bardzo Mgiełkę, więc było mu przykro, że ich wydała. Nie rozumiał, że zrobiła to z troski i zmartwienia, by nic im nie stało. Kocurek zapamiętał jej słowa, które w jakimś stopniu sprawiły, że przytulił się do mamy. Że go kocha. To było bardzo miłe. Nawet jeśli to doskonale wiedział.
- Hej - lekko spuściła wzrok - Przepraszam, że wtedy tak krzyczałam... Jak się czujesz?
- Nie skodi, krsyk jest fajny. - miauknął kociak.
Sam lubił krzyczeć, więc nie widział w tym żadnego problemu, mimo iż bura od Mgiełki go wtedy zasmuciła. W końcu myślał, że mimo zostania uczniem, dalej będzie pełna kocięcej ciekawości i chęci do psot. Czy bycie dorosłym zmieniało? Jeśli tak, to jakim kocurkiem będzie za kilka księżyców Kaczorek?
- Cujemy sie... - urwał. Jak się czuli? Z ich organizmami było wszystko dobrze, nic co wywołało by zmartwienie się z nimi nie działo. Więc z tego punktu wejrzenia było w porządku. Kłopot polegał na tym, że dostali karę. Kolejną. A to już nie było fajne. -...wydalas nas. Jak moglas?! Pses ciebie mamy kale! To twoja wina se sablali nam sabawki! Jestes niemila!!
Kaczorek tuptał łapką. Wpadł w dużą złość. Mglista Łapa już go nie lubiła. Nie lubiła go. A on ją lubił i było mu przykro. Kocurek nie umiał inaczej wyrazić tego, niż poprzez kopnięcie mchu, rzucenie patykiem o ścianę, a potem wybiegnięcie ze żłobka, mimo krzyku mamy, by nie uciekał.
Kociak wypadł z kociarni. Drżał na całym ciałku, przez złość. Ona jednak szybko zamieniła się w smutek. Słyszał dźwięki kroków. Mama albo Mgiełka za nim polazły. Nawet nie odwrócił się, która to z kotek. Rzucił się biegiem dalej przed siebie. Dostanie kolejną karę. Pewnie tak. Skoro zdaniem mamy i taty, był to jedyny sposób. Kaczorek pociągnął noskiem, chowając się w jakiś krzakach. Nie chciał rozmawiać ani z Brzoskwiniową Bryzą, ani z Mglistą Łapą, ani martwić Malinki.
- Kaczorku, jesteś tutaj?
Zastrzygł uszkami na głos Mglistej Łapy. Skulił się bardziej w swojej kryjówce.
- Nie! Is stąd! - miauknął, przykrywając pyszczek łapkami. - Nie lubis mnie i chces snowu ksycec. Nie chce ksykof, nie chce kaly, dajcie mi spokoj!


<Mgiełko?> 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)