BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

02 czerwca 2018

Od Migotki C.D Ciernistej Łodygi

Bury kocurek pomachał ogonkiem i podszedł do nich. Schyleniem łba przywitał się z Korową Skórą, by okazać jej szacunek. Ciernistej Łodydze pokazał język, tak, jak ona mu, a do zaciekawionej szylkretki odezwał się tymi słowami:
- Cześć. Jestem Burzowa Łapa, uczeń Gradowej Mordki. A ty jesteś jednym z kociaków Rdzawego Ogona,  prawda?
- Plawda! Jestem Migotka - przedstawiła się, dumnie wypinając pierś. - I ty tes jestes podobny do tatusia! - dodała.
- Ponieważ jestem jego młodszym bratem. - Uśmiechnął się. 
- Cyli moim wujkiem!
- Yhm. 
Migotka zamruczała na te wieści. Cóź, nieprawdziwe wieści... Ale w końcu ani ona, ani Burzowa Łapa, ani ktokolwiek z klanu poza samym Rdzawym Ogonem nie miał pojęcia, kim jest prawdziwy ojciec większości jej kociąt. W każdym razie, wymienili ze sobą jeszcze parę słów, gdy nagle z legowiska medyka rozległo się wołanie, a po chwili wyłonił się niebieski arlekin.
- To Gradowej Mordka mnie woła, muszę iść - mruknął. - Do zobaczenia!
- Do zobacenia! - pisnęła.
- My też już musimy się zbierać. Skra, Ziółko, Migotko, Światełko, Trzepotek, chodźcie do mamusi.
Szylkretka prychnęła na te wieści, lecz wystarczyło kilka następujących słów od Ciernistej Łodygi, by pobiegła do kociarni:
- Musisz iść, mała. Jeśli tego nie zrobisz,  to przestanę was już odwiedzać!

*po zgromadzeniu*

Tej nocy koty wybrane przez Lamparcią Gwiazdę wyruszyły na zgromadzenie czterech Klanów. Migotka bardzo chciała na nie iść. Wiedziała jednak, że jeszcze nie może. Próbowała sprytem podążyć za innymi, ale bardzo szybko, jeszcze przed wyruszeniem jeden z wojowników ją zauważył i odprowadził do żłobka,  czym narobiła sobie dużo wstydu.
Gdy jednak w końcu wrócili, było inaczej, niż sobie wyobrażała. (Oczywiście nie spała tej nocy, by przywitać przybyłych) Szalała wichura, deszcz lał jak z cebra, ciągle było słychać grzmoty, a norkę co jakiś czas oświetlały błyskawice. Wszystkie kociaki nie spały, były zbyt przerażone. Nigdy nie widziały takiego kataklizmu. Rdzawy Ogon otuliła je wszystkie ogonem i przytulała do siebie mocno, szepcząc im do ucha  kojące słowa. Mimo to, sama pachniała strachem. Choć kocięta zbyt tego nie pojmowały, był tylko jeden logiczny powód takiej nawałnicy - na zgromadzeniu musiało wydarzyć się coś naprawdę złego, coś będącego wbrew pokoju panującego tej nocy. Nie trzeba było jednak długo czekać, by w obozie pojawili się wystraszeni Wojownicy Klanu Burzy. Migotka podeszła ostrożnie bliżej wyjścia. Nikt nie miał teraz głowy do zajmowania się karmicielką i kociakami. Udało jej się zobaczyć Sztormowe Niebo trzymającego mniejszego, rudego... kota! Kto to był? Za nim biegli medycy oraz Ciernista Łodyga. Wyglądała na zmartwioną i przestarszoną, co zmartwiło również szylkretową. A może... A może to był jednak kot z Klanu Burzy? Tak... chyba widziała kiedyś takiego wychodzącego z legowiska uczniów. Może to był bliski przyjaciel burej? Ale czy on żył? Co mu się stało? Była jednak zbyt zmęczona i musiała odłożyć te pytania na rano.

Następnego dnia, koło południa Migotka cały czas stojąca 'na straży' w wejściu do kociarni ujrzała drobną, burą wojowniczkę. Z ekscytacją zawołała ją. Ciernista obejrzała się i podeszła do młodej, lecz bez większego entuzjazmu, co mocno przygnębiło kociaka.
- Cio się stało na zglomadzeniu? Cos złego, plawda?

Ciernista Łodygo? (Wena mnie opuszcza...)

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)