BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

14 stycznia 2024

Od Topikowej Głębiny CD. Spienionej Łapy (Spienionego Nurtu)

 *jakiś czas temu*

Cieszył się bardzo, że dostąpił zaszczytu zostania asystentem medyka. Chociaż tak naprawdę to, że został asystentem nie zmieniło podejścia kotów do niego, czego tak właściwie nie rozumiał. Gdyby faktycznie był taki zły i głupi za jakiego go co poniektórzy mieli, to Klan Gwiazdy na pewno nie pozwoliłby mu ukończyć treningu. Na pewno nie pozwoliliby mu również wejść do groty i nie zesłali by mu snu. Strasznego snu, który do tej pory spędzał mu sen z powiek. Tak naprawdę wolałby, aby Gwiezdni byli bardziej precyzyjni w trakcie przestrzegania kocich klanów, ale cóż mógł poradzić na ich sposób komunikacji.
W tej chwili zajmował się porządkami w legowisku pod nieobecność pozostałych kotów, gdy w wejściu dostrzegł liliowe futro starszej od niego kotki.
— Topikowa Głębino. Gratuluję nowego imienia i stanowiska, niech Gwiezdny Klan rozświetla ci drogę — pozdrowiła go z uśmiechem, na co młody asystent się rozpromienił — Nie przeszkadzam, prawda?
Mimo uśmiechu na pysku, w sercu poczuł ukłucie przez fakt, że mało kotów pogratulowało mu zdobycia nowego imienia. Częściej niż to słyszał szepty starszych zastanawiających się jakim cudem ktoś taki jak on był nadal medykiem, kiedyś uczniem, a teraz asystentem. Również nie omieszkali nabijać się z jego drugiego członu, od jednej z kotek nawet usłyszał, że ta "Głębina" to będzie miejsce, w którym w końcu sczeźnie. A Spieniona Łapa była inna niż większość kotek w Klanie Nocy, była przede wszystkim miła. Jej siostry powinny brać z niej przykład.
— N...nie, skąd ten pomysł — odezwał się spokojnym głosem przyglądając się córce Sroczego Lotu po tym jak się z nią przywitał, chcąc ocenić czy jej coś dolega — Tylko zajmuję się wymianą mchu. Właściwie już skończyłem, więc będę mógł się tobą zająć. — zerknął na stary mech u swych łapek, po czym go lekko odepchnął w stronę wyjścia. Nie mógł pozwolić, aby córka Sroki czekała na badanie, no chyba że chciałaby podpaść czarno-białej bardziej niż teraz. Mech mógł poczekać, liliowa nie powinna — Bo coś ci dolega, prawda? — spytał podchodząc bliżej do kocicy i wtedy dostrzegł też małe otarcia na jej pysku — Och.
— To nic takiego. Rany nie są głębokie, nie było krwi. Tylko trochę piecze. Popiecze i przestanie — mówiąc to uśmiechnęła się szerzej do czekoladowego, jakby chcąc go przekonać, że to nic takiego i nie powinien sobie tym zawracać głowy 
W przeciwieństwie do uczennicy, Topik był zmartwiony. Poprosił o dokładne streszczenie wydarzeń, dodatkowo starał się dowiedzieć na jaki krzew Pianka upadła, jednak kotka nie była w stanie go nazwać. Był to swego rodzaju problem. Bo co jeśli była to jakaś trująca roślina, która przez sam kontakt liści ze skórą mogła przekazać toksyny do ciała kota? 
— Twoja mama dobrze zrobiła, każąc ci zajrzeć do legowiska medyków. Nie wolno lekceważyć najmniejszego zadraśnięcia, w szczególności łap i pyska. — pouczył Spienioną Łapę — Tylko ja się tobą zajmę dobrze? Bo nie wiem kiedy wróci Strzyżykowy Promyk i Rozbita Łapa, a lepiej działać od razu. — mówiąc to nakazał już po chwili pacjentce zająć jedno z wolnych legowisk, a sam udał się po świeży mech, aby przeczyścić skaleczenia — A, i jakby twoja mama pytała, to powiedz, że Strzyżykowy Promyk się tobą zajęła... — wymiauczał spoglądając na liliowa przez ramię. Bo może i Pianka nie miała obiekcji do tego, aby wyleczył ją sam asystent medyka, to jej matka już mogła mieć. Nawet jeśli dzięki szybkiemu działaniu mógł ograniczyć rozwój możliwej infekcji.

***

Topikowa Głębina stawiał powoli krok za krokiem na lodzie, który był naturalnym mostem łączącym obóz, na której znajdowała się wysepka, z lądem. Dzięki temu mógł w teorii na spokojnie przemieszczać się, nie musząc skakać po kamieniach, bądź prosić jakiegoś innego wojownika o pomoc w przedostaniu się na drugą stronę. Jednak z tyłu głowy obawiał się, że lód mógłby nie wytrzymać jego ciężaru. Ilekroć poruszyła się po nim, nim wszedł na taflę lodu, modlił się do Klanu Gwiazdy prosząc, aby ci pozwolili mu bezpiecznie wypełniać jego obowiązki. 
Tak też było i dzisiaj, kiedy to wracał z samej granicy z Klanem Klifu i Klanem Burzy z potrzebnymi asortymentami. Niektóre z nich trzymał ogonkiem, owijając go wokół nich, inne w pyszczku. Miał właśnie ruszać w drogę powrotną, gdy na przewróconym drzewie dostrzegła siedzącą wojowniczkę, która przypatrywała mu się, zapewne zaciekawiona co tam dźwiga z powrotem do klanu. 
— Dzień dobry, Spieniony Nurcie! — miauknął odkładając na bok patyk owinięty miękkim materiałem, który według medyka mógł się do czegoś w przyszłości przydać. 
— Dzień dobry. — odmiauknęła, a jej zielone oczęta przeskakiwały to na patyk u łap kocura, to na ogon, którym trzymał pozostałe przedmioty — Co takiego dźwigasz? Potrzebujesz pomocy? 
Skoro kotka tu była, to znaczyło, że została wyznaczona do patrolowania granicy. A skoro tak, to pewnie ktoś musiał jej jeszcze towarzyszyć. I nie mylił się, bo już po chwili dostrzegł swój największy koszmar w postaci Tuptającej Gęsi, która znalazła się u boku swojej siostry. Nie miał zielonego pojęcia jak te dwie kotki, mogły być ze sobą spokrewnione. Wniosek był jeden, tak jak Gąska wdała się w swoją matkę, Pianka musiała na całe szczęście dla siebie odziedziczyć charakter i wygląd po ojcu. Ojcu, o którym żaden klanowy kot nie słyszał, a Topika coraz bardziej interesował temat samotnych królowych bez partnerów w Klanie Nocy, bo już kilka księżyców temu Strzyżykowy Promyk mu zdążyła wyjaśnić, że nie ważne jak dwie kotki będą się kochały, nigdy im dane nie będzie mieć własnego biologicznego potomstwa, kręcąc zawiedziona przy tym głową, że jej uczeń wpadł na taką głupotę. Więc jego teoria na temat drugiego rodzica czterech kocic została obalona. Co za tym szło, Makowe Pole nie mogła być prawdziwym rodzicem kociąt Pszczelej Dumy, nawet jeśli jedno z nich było do niej bardzo podobne, co było kolejną zagwozdką dla syna Źródlanego Dzwonka. Bo do czasu poważnej rozmowy ze swoją mentorką nawet tego nie kwestionował.
— Tak... Czy mogłabyś mi pomóc w dostarczaniu tych rzeczy do klanu? — odezwał się miło, mając nadzieję, że Spieniony Nurt nie zmieni względem niego swojego zachowania, tylko dlatego, że znajduję się w towarzystwie swojej zepsutej siostry, z którą asystent nie chciał nawiązywać kontaktu wzrokowego. Wystarczyło, że czuł jak ta wywierca mu w boku dziurę spojrzeniem. Jeszcze tylko brakowało, aby czarno-biała zaczęła na niego krzyczeć bezpodstawnie, jak to zrobiła jakiś czas temu w legowisku — Proszę... 

<Pianko?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz