BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

27 stycznia 2020

Od Szyszki CD. Nostalgii

Biały kociak popiskiwał przerażony, wymachując na oślep łapkami. Wiercił się zaniepokojony nagłym brakiem obok siebie matki. Za każdym razem, gdy otwierał pyszczek, wydawał z siebie głośne piski. Szyszkę dotknęła okropna świadomość, że kocica, która wydała na świat to maleństwo, zapewne nigdy po niego nie wróci. Czarnulka nie potrafiła zrozumieć, jaka matka mogła dobrowolnie skazać na śmierć swojego kociaka? Przecież gdyby razem z Nostalgią, nie znalazły malucha, umarłoby z zimna.  Drgnęła na samą myśl o tym. Śnieżnobiała koteczka wyglądała na nowo narodzoną, zapewne była też głodna i zmęczona. Wojowniczka posłała w stronę swojej uczennicy zatroskane spojrzenie. Nostalgia też wyglądała na zaniepokojoną.
― Powinnyśmy zabrać ją do obozu.
― Przyprawi tylko więcej kłopotów.-pokręciła głową szylkretka, wyrwana z zamyśleń. Spojrzała na swoją mentorkę z nieodgadnionym wyrazem pyska i cicho westchnęła. ― Mały lisi bobek.
― Horyzont powinien się zgodzić, prawda? W końcu to malutki kociak. A jeśli się nie zgodzi, to ja już mu pokaże, gdzie są najlepsze nory dla królików!-mruknęła wojowniczka walecznym tonem, który mógł pewnie nieco rozbawić Nostalgię, biorąc pod uwagę sytuację.
Czarna kotka uśmiechnęła się delikatnie do uczennicy, dziękując jej tym gestem za obecność. Gdyby nie wybrały się na trening, podczas którego mogły ponownie odbyć szczerą rozmowę, białe maleństwo nigdy nie zostałoby znalezione. To było przeznaczenie. Znak, że muszą wychować ją razem. Mogły uczynić z niej wspaniałą koteczkę, dobrze o nią dbając. Natomiast Płomykówka nie powinna mieć nic przeciwko opiece nad kolejnym kocięciem.
― Bardzo ci na tym zależy?
Głos Nostalgii wyrwał ją z chwilowego zamyślenia. Szyszka od razu pewnie skinęła głową. Kociak został znaleziony, sam, bez rodziny, przeszłości, zupełnie jak znajdka.  Teraz malutka mogła zostać pełnoprawnym członkiem Klanu Lisa i zyskać dom.
― Zaopiekujemy się nią. Prawda, Nostalgio?
Wojowniczka wlepiła spojrzenie żółtych oczu, w nienazwane maleństwo. Niewinna biała sierść  wyglądała jak malutki obłoczek, powolutku sunący po błękitnych niebie. Pochyliła się w stronę krzewu jeżyn, ostrożnie łapiąc koteczkę. Podniosła ją, wzbudzając jeszcze większy przestraszony pisk, który złapał za serce. Była taka niespokojna, smutna, wystraszona. Musiały jak najszybciej zanieść ją do chwilowego obozu. Cokolwiek miało się potem wydarzyć.  Rzuciła szybkie spojrzenie Nostalgii, zanim ruszyła przez krzaki, kierując się do miejsca, gdzie zostawiły wcześniej klan. Miała szczęście, że zapamiętała trasę.  Poruszała się spokojnie, bez pośpiechu, żeby wiercące kocie nie wypadło z jej pyska. Nostalgia dotrzymywała jej tempa, idąc z nią ramię w ramię.
Zanim obie dotarły do obozu, zerwał się mocniejszy wiatr, targający ich futrami, a niebo pomału zaczynało przybierać ciemniejszą barwę. Minęły stare, duże drzewo, obok którego koty ich klanu zdecydowały się odpocząć. Zaciekawieni przyniesioną białą kuleczką pobratymcy, przestali dzielić się językami, odwracając w ich stronę pyski. Nostalgia jedynie prychnęła pod nosem, używając przy okazji swojego ulubionego przekleństwa, natomiast Szyszka odłożyła koteczkę na miękką trawę.
― Pójdę poszukać Horyzonta i Pszczółki.-miauknęła będąc pewna, że medyczka musi obejrzeć kociaka, tak na wszelki wypadek. Czekała, czy Nostalgia wyrazi sprzeciw, ale jej ukochana i jedyna uczennica, po prostu milczała. ― Płomykówka powinna być niedaleko. Zaniesiesz do niej... em... musimy jej nadać jakieś imię.
Na tę chwilę określenie “kociak” lub “mała”, były jak najbardziej wskazane. Szyszka poczekała, aż biała koteczka przestanie głośno piszczeć, trochę się uspokajając, po czym wciąż z bijącym miękkim sercem, czekała na reakcję Nostalgii.
― Jasne.
Nostalgia chwyciła malutką, a Szyszkę zdziwiła ostrożność z jaką potraktowała kociaka. Może i jej zmiękło serce na widok maleństwa? W oczach mentorki zalśniła duma. Minęła jednak szybko, zamieniając się w rozbawienie, gdy szylkretka ruszyła w stronę srebrnego wojownika. Szyszka z niemałym zainteresowaniem obserwowała scenkę, w której jej uczennica kładzie pod łapami Sokoła kociaka i uśmiecha się szyderczo. Oho, ciekawie.
― Co to?-Sokół widocznie był bardziej zdziwiony od niej, gdy spojrzał na białą kotkę obok  swoich łap.
Nostalgia prychnęła z wrogością i przygarnęła do siebie kocie ogonem.
― Kociak, ślepaku.-syknęła z wyższością. ― Patrz, mam kociaka z Szyszką, a ty przegrywanie dalej nic, co?
Szyszka jedynie wzruszyła ramionami. Oni na pewno kiedyś się polubią, prawda? Może to był ku temu pierwszy krok?   Naiwnie musiała w to wierzyć. Zamiast stać bezczynnie, spoglądając na dwójkę bliskich sobie kotów, poszła poszukać medyczki i lidera.

<Nostalgio? Błagam, nie zejdź mi na zawał ze szczęścia xd>
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)