BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(trzy wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

11 sierpnia 2023

Od Świstakowej Łapy (Uroczusiej Łapusi)

 Niedawno lider klanu zrzekł się funkcji i przeniósł się do starszyzny. Kotka była wielce zszokowana, kiedy doszło to do jej uszka. Myślała, że liderzy piastują swoje stanowisko aż do swojej śmierci. W jej główce wyłonił się taki obraz rzeczywistości, więc kiedy musiała stawić czoło prawdzie, poczuła się jakby ponownie uderzyła w ścianę legowiska. Tym razem wyjątkowo boleśnie. Nie wyobrażała sobie życia bez tego kota. Widywała go odkąd zaczęła wychodzić poza ściany żłobka. A teraz go ma nie być? To takie przykre.
W następnych dniach władzę w klanie objęła kotka o imieniu Aksamitna Chmurka, która miała odtąd zwać się Aksamitną Gwiazdą. Bardzo ładne imię, miło siadało na języczku, kiedy się je wymawiało. Okazało się jednak, że liderka jest nieco…dziwna. A nawet nie nieco, a bardzo..
Właśnie odpoczywała w cieniu drzewa, grzejąc futerko, kiedy usłyszała głos przywódczyni. Zwołała zebranie? Wstała i ruszyła powoli w stronę gromadzących się przy miejscu przemówień kotów. Jednym uchem wyłapywała strzępy rozmów, jak zwykle zresztą. Jak można coś usłyszeć, kiedy każdy ma do dyspozycji jedynie jedno zdrowe uszko? Zwróciła oko w stronę liderki klanu. Ciekawe, co się wydarzyło. Nie wyglądało jakby ich coś zaatakowało, albo w klanie były trudności. Zresztą pyszczek przywódczyni zdobił radosny uśmiech, co oznaczało, że wieści będą pomyślne.
- Klanie Klifu! – głos liderki poniósł się echem po polanie. – Jak wiecie, ostatnio wiele złego się dzieje. Widzę po was, że ciągle jesteście smutni i macie coraz mniej sił. Dlatego pozwoliłam sobie wprowadzić kilka zmian! – ogłosiła.
Świstakowa Łapa zamrugała zdziwiona. Coraz mniej sił? Nie wydawało jej się, żeby tak się z nią działo. A przynajmniej tego nie zauważyła. Co to będą za zmiany? Inne rodzaje treningów? Większy nacisk na ćwiczenia wzmacniające? Proszę nie, już i tak ma wiele problemów z nadążaniem za innymi uczniami z powodu swojej słabej koordynacji. Co to za kot, który wciąż wpada na mentora? Albo nie zauważa zwierzyny? A nawet ma problemy z odbiciem? 
- Wielu z was ma…dosyć nudne i niekiedy nieładnie imiona. Żeby nie było, sam Klan Gwiazdy zalecił mi to, o czym zaraz wam powiem – oznajmiła liderka. – Dlatego też od dziś każdy otrzyma nowe, unikatowe i przeurocze imię! Pragnę, aby wśród nas było jak najwięcej miłości! – powiedziała.
Co. Świstakowa Łapa zamrugała ponownie. CO. Nudne i nieładne imiona? Czy z jej było coś nie tak? Nie, Świstakowa Łapa brzmi dobrze. Wokoło poniosły się szepty zaniepokojonych kotów. Nie wyglądało na to, żeby pomysł przywódczyni przypadł im do gustu.
- No proszę was, sam Klan Gwiazdy tak chciał! – rozległ się głos liderki.
Sam Klan Gwiazdy? Czyli przodkowie tego chcą? Skoro tak… - zastanowiła się uczennica. Nie była zbyt pewna tej zmiany, ale skoro przodkowie powiedzieli o tym przywódczyni… W końcu przecież ją zaakceptowali jako liderkę, co oznacza, że się z nią zgadzają.
- Naprawdę? – rzucił jakiś kocur, którego kotka rozpoznała jako Kruczy Zmierzch. Nie znała go osobiście, jedynie z widzenia. Druga kotka Północny Szlak, również nie była pewna tej decyzji.
- Tak, tak, wiem, nietypowe jak na nich, ale taka prawda! W dodatku jest jeszcze jedna sprawa – mówiła dalej przywódczyni. – Od dziś w ramach treningu każdy ma obowiązek raz dziennie pobawić się w berka. To bardzo ważne, ćwiczycie szybkie bieganie i dopadanie do ofiary, a przy tym możecie się suuuper bawić – zamruczała. – No już, nie miejcie takich dziwnych minek. Od teraz będzie już tylko lepiej! Możecie się rozejść! – powiedziała radośnie i niezdarnie zeskoczyła na ziemię.
Świstakowa Łapa była w szoku. Jej pyszczek musiał wyglądać przekomicznie, z uniesionym jednym kącikiem ust. Co. Co? Berek? A w to nie bawią się kocięta? Cóż…może będzie przyjemnie? – pomyślała próbując myśleć optymistycznie. To nie takie złe prawda? W końcu i to coś ćwiczy? Może w tym będzie chociaż raz dobra? 
Wokół niej wybuchnął szum niezadowolonych i zszokowanych głosów. Nie słyszała jednak ich za dokładnie, więc po chwili ruszyła w stronę drzewa, żeby się pod nim wyłożyć i przemyśleć rzeczy, których się przed chwilą dowiedziała. 

[633 słów]
[Przyznano 13%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)