BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

17 kwietnia 2021

Od Kamienia

Pora nowych liści przyniosła za sobą wiele zieleni, wiatr stawał się lżejszy i cieplejszy, choć mróz nie opuścił ich jeszcze na stałe. Kamień w końcu mogła swobodnie wychodzić ze żłobka, a Króliczy Sus jej nie powstrzymywała. Kotka siedziała teraz ze swoim bratem, w ciszy przyglądając się porannemu słońcu. Glina rozwalił się na plecach obok niej, a ona tuż obok. Pierwszy raz czuła takie orzeźwienie. Wiatr nie dokuczał,  nie był zimny i nieprzyjemny jak w porze nagich liści. Delikatnie muskał jej króciutkie futro. 
- Zazdroszczę wojownikom i uczniom, że mogą wychodzić poza obóz - powiedział Glina, a Kamień tępo zwróciła wzrok na brata. Wcześniej była zbyt zamyślona, by go słuchać.
- I tak byś tam nie przetrwał - Zauważyła, ale nie miała siły na to, by wymyśleć coś bardziej zgryźliwego.
- A ty byś przetrwała? - spytał z rozbawieniem. Kamień w zasadzie często zastanawiała się, jak wielki jest świat, jednak nigdy nie zdawała sobie sprawy z niebezpieczeństw, jakie przychodzą wraz z opuszczeniem bezpiecznego obozu.
- Jasne, że tak. Każdego borsuka mogłabym oskubać z futra jednym palcem. Z tobą też mogłabym tak zrobić, paskudo.
Kamień była rozczarowana tym, jak mętnie zabrzmiał jej głos. Dzień był piękny, a jednak czegoś jej brakowało. Szybko jednak potrząsnęła głową, by wyzbyć się tych myśli. Glina mógłby zauważyć, że coś jest nie tak z jej nastrojem, a ona nie chciała tego po sobie pokazywać.
- Jesteś dzisiaj zaskakująco spokojna. - Zauważył, a Kamień prychnęła.
- Jeszcze jeden taki komentarz, a przestanę być spokojna. - odpowiedziała z wyższością, a Glina przewrócił oczami.
Kamień usłyszała szelest kotów kroczących po trawie. Wkrótce do skalnego wyżłobienia obozu trafił Świerszczowy Skok, zawzięcie rozmawiający z Niebiańskim Kwiatem. Kamień nie słyszała dokładnie, o czym mówili, jednak naprężyła się, gdy kilka razy padło imię Mokrej Gwiazdy. Kotka wiedziała, że ich przywódca umarł, a pałeczkę przejęła po nim Chabrowa Gwiazda, jednak była za młoda, by uczestniczyć na spotkaniach klanu i nie wiedziała,  kogo nowa przywódczyni wybrała na zastępcę.
- Cześć, tato. - Dopiero głos Gliny przywrócił ją do rzeczywistości.  
- Cześć, dzieciaki - odparł Świerszczowy Skok, a Niebiański Kwiat razem z nim.
- Kto jest zastępcą Chabrowej Gwiazdy? - spytała Kamień.
- Piaskowa Ścieżka. - Tym razem wtrąciła się Niebiański Kwiat. - Pewnie świetnie wywiąże się ze swoich obowiązków. 
A jednak ton głosu Niebiańskiego Kwiatu był beznamiętny. Kamień wcale się nie dziwiła. Choć nie znała Piaskowej Ścieżki osobiście, wiele o niej słyszała od pośrednich kotów i wcale nie przypadła jej do gustu.
- Cóż, Chabrowa Gwiazda miała większy wybór. - warknęła.
- Kamień, zachowuj się. - Ojciec zwrócił jej uwagę. - Mimo wszystko,  to zastępczyni i powinnaś to uszanować.
- Tak, jasne. - Odwróciła się ze zjeżonym futrem i wpadła gwałtownie do żłobka, ku konsternacji Króliczego Susu. 
- Co jest, kochanie? - spytała, jednak jej wąsy zadrżały z rozbawienia.
- A co cię to obchodzi? - syknęła Kamień. - Nienawidzę, jak Świerszczowy Skok mnie poucza. Nie jestem głupia! Ja wiem, co mam robić!
- A co zrobiłaś? 
- Powiedziałam, że... - Ściszyła głos, bo nie ufała innym kotom ze żłobka. - że Chabrowa Gwiazda miała większy wybór spośród kotów nadających się do pozycji  zastępcy. Nie przepadam za Piaskową Ścieżką. Świerszczowy Skok powiedział mi, że powinnam mieć do niej szacunek.  Powiedz mu, żeby przestał mnie pouczać!
- Nawet jej nie znasz. - Zauważyła spokojnie Króliczy Sus. - A Świerszczowy Skok z pewnością ma rację. To zastępczyni, a brak szacunku może sprowadzić na ciebie wiele kłopotów w przyszłości. 
- Nie mów takim tonem! - warknęła Kamień. - Przestań mnie pouczać, ja wiem, co robię!
Zdała sobie sprawę, że krzyczy na cały żłobek, a inne koty obudziły się już pod wpływem głośnego ambarasu. 
- Chyba nie wiesz, skoro obudziłaś cały żłobek. - skomentowała Szemrzące Szuwary. 
Glina, który właśnie wparował do żłobka ze Świerszczowym Skokiem parsknął śmiechem, a Kamień miała ochotę zapaść się pod ziemię ze wstydu, ale nie zrobiła tego. Zamiast tego uniosła brodę.
- I dobrze. Śpicie cały czas, pora się obudzić.
- Przepraszam za nią. - Wymamrotała Króliczy Sus.
- Jeśli istnieje jakieś pokaźne źródło incydentów i kłótni, to jesteś nim właśnie ty, Kamień. - dodał z rozbawieniem Glina, a napięcie w żłobku trochę się rozluźniło.
- Cóż, może to zachęci innych do nie pakowania się ze mną w kłótnie. - Spojrzała znacząco na Świerszczowego Skoka, a ojciec uśmiechnął się.
- Jasne. Wszystkie klany będą się ciebie bały.
Kamień wypięła pierś z błyskiem w oczach.
- Wiem.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)