BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

07 września 2020

Od Tupot

Kaszlnęła, a po chwili kaszlnęła jeszcze raz i następny. Czyli... Jakieś trzy razy? Ach, nie mogła spamiętać tych wszystkich liczb oraz kaszlnięć Za dużo! Za dużo tego! 
Przybliżyła się do Cętkowanego Kwiatu. 
- Mamusiu, mam chyba k-kaszel... - miauknęła. 
Kotka zmierzyła ją od samych końców jej małych uszów, aż po pazurki. Kilka sekund wpatrywała się w jej różowy nosek i resztę twarz, aż wreszcie zdecydowała się coś powiedzieć.
- Zaniosę cię do cioci Konwalii, nie wglądasz najlepiej. 
Kiwnęła głową. Rodzicielka złapała ją za kark i zaczęła się podróż. Wreszcie wyszła ze żłobka. Oh, jak tu pięknie! I jak wiele ogromnych kotów! Są jak olbrzymy, a ona jak mrówka. Dużo skałek, a nad głową... Coś wielkiego, taki łuk, tylko że z kamieni. Kichnęła. Zobaczyła, że Cętka automatycznie zaczęła biec szybciej do celu. Wreszcie dotarły.
- No, usiądź sobie tutaj. - odrzekła królowa, sadzając małą na mchu w legowisku medyka. - Konwalio! Jeżyku! Stokrotko!
Jej oczom ujrzały się dwie sylwetki, obie dość niskie jak na swój wiek. Czarna i niebieska. To Stokrotka i je mentorka! Coś tam mówiła o tym, jak bardzo chce zostać medyczką, ale nie sądziła, że to tak na serio. Żółtookie podeszły szybki susami do niej.
- Cześć, Sto... - i kaszlnęła - Stokrotkowa Łapo...! 
- Witaj, Tupot. - przywitała się. - Ciociu, ona chyba jest na coś chora. 
Starsza pokiwała głową. Wyglądała jakoś dziwnie... Na jej twarzy malował się smutek, a nie radość, jaką dotychczas widziała.
- To kocięcy kaszel, pewnie. Zaraz coś na to poradzimy, spokojnie. Możesz, mi przynieś podbiał?
Przypatrywała się kotom biegającą w koło. Raz przynosili ziółka, a czasami przebiegał koło jej nosa Jeżowa Ścieżka, który zdołał jej tylko powiedzieć ''cześć'' bo był zapracowany. Dali jej dziwną przeżutą papkę i musiała zostać na trochę u medyków, podobno powód był taki, że mogłaby zarazić innych, a do tego tu jest bezpieczna, ale tu... Było strasznie nudno, nie pozwalali jej się ruszać, tylko leżeć grzecznie. Niedługo potem jej mamusia wyszła, bo miała resztę kociaków na głowie, a ona została sama, znaczy z tymi uzdrawiającymi kotami. Cieszyła się przynajmniej towarzystwem Stokrotki, zdołały czasem zamienić kilka słów. Były w podobnym wieku więc nie było większego problemu ze zrozumieniem się. Jednak niedługo potem odeszła też Stokrotka z Konwalią i został tylko Jeżyk. Zaczynała się bać, że wszyscy ją opuszczą, a legowisko medyka wydawało się coraz straszniejsze, do tego nie można było ukryć, że zaczynało się ściemniać, co tylko pogarszało sytuacje córki Orlikowego Szeptu. Z oczu kotki zaczęła płynąć łzy. Zakryła pyszczek łapkami. 
- Ty płaczesz? - zdołała usłyszeć głos czekoladowego.
Nie chciała wyjść na beksę, więc postanowiła skłamać, że nie.
- Wpadło m-mi tylko coś dio oka... - miauknęła, próbując uspokoić płacz. Nic nie pomagało, za to wręcz przeciwnie rozpłakała się jeszcze bardziej. Jej nóżka od ruchowo zaczęła się ruszać. Zaczęła tuptać lewą, tylną łapą, przez co zaczynała bardziej przypominać małego królika nić kilkumiesięczne kocię. 

<Jeżowa Ścieżko? Powodzenia w uspakajaniu małego dziecka...>

Wyleczeni: Tupot
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)