Dlaczego posłuchał wojownika i poszedł zanieść tam to jedzenie? Miał szybko się z tym uporać i zniknąć, lecz kocię znów wmieszało go w swoje chore fantazje. Miał znaleźć sobie faceta? Przecież... To jest absurdalnie głupie! Nie był na to gotowy!
- Eee... no nie wiem. Kto by mnie chciał? - Zwiesił łeb, szurając łapą po ziemi.
Miał nadzieję, że malec odpuści. Naprawdę nie miał zamiaru być z kimś w związku na siłę, tylko dlatego, bo rudzielec stwierdził, że tak powinno być. On chciał... teraz to zapaść się pod ziemię. Już wystarczająco się zbłaźnił przed Końskim Kopytkiem, nie zamierzał przed kolejnymi kocurami. Przecież wtedy mogli mu przyczepić łatkę jakiegoś desperata! Albo jak Rozżarzony Płomień, uznaliby go za napaloną kotkę. Wtedy to już naprawdę nie miałby życia w klanie.
- Ktoś się znajdzie. Na pewno są chętni na takie dziwadło jak ty, nie martw się o to.
Jego serce się ścisnęło na to określenie. Było trafne. Nie był w końcu już ani kocurem, ani prawdziwą kotką. Był... dziwadłem. Czy już do końca życia pozostanie tym... innym? A to wszystko przez głupie wyjście na zgromadzenie... Gdyby tylko nie posłuchał siostry, mógłby cieszyć się życiem jak dawniej.
- Nie jestem dziwadłem... - zaskomlał, czując łzy w oczach. - Nie mów tak.
- Pf, nie wcale. Jak nie jesteś, to idź to udowodnij i znajdź sobie kocura jak porządna kotka! A nie dziwadło pomiędzy!
Pożar coraz bardziej utwierdzał go w przekonaniu, że tak naprawdę nie był kocięciem. To był potwór!
Powinien uciec, schować się pod mech i zapomnieć o tej rozmowie. Jednak bardzo chciał przekonać go, że te poszukiwania będą bezsensowne.
- W Klanie Burzy wszyscy mają już... partnerki. Musiałbym szukać poza... a... a nie przyjmie Zajęcza Gwiazda nikogo spoza. I... trudno też znaleźć. Dajmy temu spokój. Nie potrzebuje kocura...
- Mysie łajno nieprawda! Jakoś nie widzę, żeby wszyscy się lizali na każdym kącie! A więc kłamiesz. Znajdziesz sobie kogoś, czy tego chcesz czy nie - prychnął rudzielec, tracąc cierpliwość.
Czyli tak wyobrażał sobie bycie z kimś w związku? Lizanie się po kątach? Skąd niby mógł to wiedzieć? Dopiero od niedawna był na tym świecie i wątpił, by kogoś sobie znalazł. Jednak strach szybko rozszedł się po jego ciele. Nie zamierzał się z nikim mizdrzyć po kątach, a czuł, że ta istota go do tego zmusi.
- Mogę nawet zaprosić Zajęczą Gwiazdę na randkę i ze mną nie pójdzie. Nie wiesz co się dzieje w obozie, jesteś kocięciem! - starał mu się to wyperswadować.
- A ty półkotką, która nie potrafi nic dla siebie zrobić! Masz sobie kogoś znaleźć do następnego księżyca, bo powiem mamie co mi zrobiłeś! - zagroził najlepszym swoim argumentem.
Czarny od razu wybuchnął płaczem. Łzy same zaczęły wylewać mu się z oczu. Dlaczego on mu to robił?! Czemu tak nienawidził?! Bo był nierudy? Przecież starał się go nie denerwować... a mimo to. On niszczył mu życie coraz bardziej.
- Bycie z kimś nie polega tylko na lizaniu się po kątach! I... i wychowywaniu kociąt. Nie rób mi tego. Proszę. Nie dam rady - błagał go.
- A co ty możesz wiedzieć o związkach? Też nigdy w żadnym nie byłaś. Więc udowodnij mi, że nie polega tylko na tym, proszę bardzo. Znajdziesz sobie kocura i zobaczymy, co będziecie wtedy robić. Proszę, udowodnij mi, że jestem w błędzie, paprochu.
To było jak uderzanie głową o ścianę. Nic nie dociera, a za to boli cię tylko głowa.
- A jak... mimo prób nie znajdę? - miauczał swoje, wpadajac w coraz większą panikę - Proszę nie mów swojej mamie. To... to ciężkie. Dowiesz się jak dorośniesz.
- To będę cię nazywać ciotą do końca twojego miernego życia. Tego chcesz?
Nie chciał. To była tortura. Sprzeczanie się z tym małym demonem. Cokolwiek by nie powiedział, wiedział że przegrał.
- Nie chce... - chlipnął. - Może... jednak zapytam Konika... bo on mówił, że ma kolege...
- No widzisz! Od razu lepiej! Idź do niego zaraz, musimy poznać imię twojego wybranka! - Zaczął go popychać z powrotem w stronę rudego.
- Mhm... - miauknął smętnie, wracając do wojownika. Ten widząc go ponownie, spiął się udając, że wszystko gra. Tak jakby niedawno nie zbłaźnił się przed nim zapraszając go na randkę. - Koniku? A wiesz... jednak zmienił... am zdanie... Możesz mnie poznać z tym swoim kolegą? - zapytał.
- P-pewnie. O ile... mogłabyś coś dla mnie zrobić. A raczej, powiedzieć. Czajka nie wspominała ci o czymś ostatnio? Czymś... innym, co ją zaskoczyło? - wydukał nieco zawstydzony Końskie Kopytko. - Albo wiesz co, nie ważne. Chodź, przedstawię cię Czarnowronowi, jeśli akurat będzie w okolicy. Może on się zgodzi na... randkę.
Zdziwił się. Jak to o Czajkę? Co do tego miała jego siostra? Od razu nadstawił czujnie uszy. Zawsze tak reagował jeżeli sprawa dotyczyła jego bliskich. A kocur najwidoczniej coś od niej chciał. Tylko co? Szybko się wycofał. Co mogła mu wspomnieć siostra, co go tak interesowało?
Musiał jednak wyrzucić to z głowy, bo kocur czekał na jego decyzję. Po jego grzbiecie przebiegł dreszcz. Naprawdę nie chciał poznawać tego jego kolegi, ale... Zerknął za siebie na ten pomiot diabła. Obserwował go. Czekał, by zrobił to co kazał.
- Oh... okej... mogę z tobą iść - w końcu się poddał.
- To chodźmy - powiedział kocur, wyprowadzając go z obozu.
***
Spotkanie z tym osobnikiem doprowadziło go do wielu emocji. Po pierwsze. Był rudy. Po drugie. Był samotnikiem. I to bardzo gorącym samotnikiem. Nigdy nie widział tak przystojnego kocura. Jednak jego oczy... oczy przypominały te należące do Rozżarzonego Płomienia. Bez duszy. Czuł jakby go oceniał, jak jakąś rzecz. Jedyne co chciał wtedy zrobić to uciec, ale Końskie Kopytko zagajał rozmowę, by lepiej się poznali. Był pewien, że samotnik widział jego napięcie, mimo to starał się być miły. A on tam umierał. Chciał zniknąć i powiedzieć Pożarowi, że nie dał rady.
Nie miał pojęcia jak doszło do tego, że został wkręcony w randkę. Owszem, sam tego chciał. Jednak zostanie sam na sam z rudym, było okropne. Jego jedyna opoka w postaci burzaka zniknęła. Byli we dwoje, a on pytał o różne rzeczy. Imię, życie, takie niewinne sprawy. Sam też opowiadał mu dużo o sobie. Zwłaszcza o życiu samotnika.
- Może dołączę do tego waszego klanu - rzucił nagle, przez co czuł, że zaraz tam zemdleje. - Dobrze mi to zrobi.
Nie. Nie chciał tego. Przecież Zajęcza Gwiazda zepsuje go jak resztę. Pokręcił głową.
- Nasz lider... nie lubi obcych - starał zmienić jego entuzjazm w rozczarowanie.
Kocur się jednak tym nie przejął. Przysunął się za to bliżej, przez co musiał się odsunąć.
- Mógłbym wtedy z tobą być zawsze - miauknął, owijając go ogonem i przysuwając tak blisko, że zetknął się aż pyskiem z jego futrem. - Nie podobam ci się? - zapytał zauważając jego reakcję w postaci zesztywnienia i chęci ucieczki.
- P-pod-dobasz, na-aprawdę - pisnął, widząc jak jego oczy przeżerają mu duszę.
Od razu to zniknęło. Tak jakby dobrze zrobił, że nie zaprzeczył.
- A więc ustalone. Powiedz temu Zajęczej Gwieździe, że chcę się z nim spotkać - Wypuścił go z uścisku.
- Jasne... Idę... - miauknął, po czym dał nogę.
Cholera po co mu to było! Przecież teraz jak nic nie będzie mógł się wywinąć z randkowania z kocurem, gdy Pożar dowie się, że ten jest nim zainteresowany! Na dodatek nie miał nic przeciwko temu, że urodził się jako kocur. Myślał, że jak to powie, to ten wykrzywi nos i pójdzie do czarta.
Wkopał się. I to ostro.
***
- No i jak się nazywa? - dręczył go Pożar, gdy tylko do jego uszu doszła wiadomość, że był na randce.
- Czarnowron... - miauknął tylko, chcąc schować się w legowisku wojowników i już z niego nie wychodzić.
- A coś więcej? - dopytywał.
- Jest... rudy... I... i tyle... Ale raczej nie będziemy razem - powiedział, aby ostudzić jego zapał.
<Pożar?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz