BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

10 grudnia 2021

Od Pędzącej Łapy

 Kierował się za mentorką w stronę granicy z Klanem Klifu. Dzisiaj szli na patrol w towarzystwie Popielatej Łapy i jej mentora. Jakoś mu to towarzystwo nie odpowiadało. Kotka była... dziwna. Pomimo wyjścia ze żłobka, nadal nie mógł się do niej przekonać. Może to przez jej uniesienia, gdy ktoś wspomni o Klanie Gwiazdy? No i ta jej nachalność w pomaganiu innym. Ktoś ją o coś prosił? No właśnie! Dlatego też ich zajęcia odbywały się w ciszy. 
Szczerze to było nudno. Wolałby poćwiczyć walkę, a nie pałętać się po terenach. Wiedział jednak, że to również jest ważne. Jak inaczej zdobędzie doświadczenie godne wojownika, skoro ominą go i te gorsze obowiązki. 
- Stójcie, słyszeliście? - Wieczornikowe Wzgórze zatrzymał się nasłuchując. 
Rozejrzał się po okolicy, próbując dostrzec co zaniepokoiło wojownika. Prócz białego puchu nie było tu nic... Trzask! 
Rozszerzył oczy i spojrzał na wystraszoną Popielatą Łapę. Wyszedł przed szereg, by lepiej przyjrzeć się patrolowi klifiaków, który właśnie wynurzył się z lasu. 
Zbożowa Gwiazda od razu przybrała bojową postawę, klnąc na te lisie bobki. Nie chcąc zostać uważanym za jakiegoś słabiaka, również ukazał kły. 
Obce koty zatrzymały się, zaczynając coś do siebie szeptać. Nie wyglądały na zadowolone ich obecnością. 
- Zabijmy ich teraz nim znów zabiją któregoś z naszych! - syknął jakiś kocur. 
Jak to zabić? Przecież Klan Nocy nikogo nie krzywdził z tych lisich bobków! Zbożowa Gwiazda słysząc to, warknęła w ich kierunku:
- Nie wszynajcie awantur, dobrze radzę. 
Słyszał o tym co stało się na zgromadzeniu i się nie dziwił, że liderka na widok klifiaków wręcz gotowała się z nienawiści. 
- Lepiej wracajmy - Wieczornikowe Wzgórze starał się wycofać z konfliktu póki jeszcze była szansa. 
- O nie! Nie pozwolimy wam uciec! Musicie za to wszystko zapłacić! - Klifiak rzucił się w ich stronę, a za nim reszta patrolu. 
Nie mieli wyjścia. Musieli walczyć. Popielata Łapa zaniosła się szlochem i ukryła za jego grzbietem. No i jak ona chciała zostać wojowniczką?! 
Sycząc groźnie zaatakował pierwszego lepszego klifiaka, wbijając mu się w łapę. Tak jak uczyła go mentorka, starał się zadać ból, samemu nie zostać zranionym. Było to jednak trudniejsze niż na treningach. Szarpał się z obcym, czując jak powoli traci kępki sierści. Nie po to jednak tyle trenował, by teraz przegrać! Kopnął z całych sił ten worek mięsa, zwalając go ze swojego ciała. Od razu wskoczył mu na grzbiet, wbijając kły w jego kark. Może i wtedy udałoby mu się pokonać przeciwnika, gdy nagle inny wrogi wojownik, trzepnął go mocno łapą w pysk. Krew zalała mu język i upadł oszołomiony na śnieg. Zbożowa Gwiazda od razu do niego podbiegła, dając w kość wrogowi. Obserwował jej walkę pełną furii, siejącą zniszczenie, póki ostatni wojownik z Klanu Klifu nie zniknął po swojej stronie granicy. 
Podniósł się ciężko z ziemi, kierując wzrok na bengalkę. Jej sierść odstawała w różnych miejscach, klejąc się od krwi.
- Wracajmy - zarządziła. 
Ciekawe czy klifiacy zapłacą za ten wybryk. Oby. Przecież nic im nie zrobili, a oni...? 
Popielata Łapa pomogła mu dojść do obozu, chociaż o to nie prosił. Zniknął w legowisku medyków, gdzie wujek nałożył masę pajęczyn na jego pysk. Nie martwił się jednak tym. Takie było w końcu życie wojownika. Coś czego pragnął. Ból minie, zostanie tylko blizna, która będzie przypominała mu o tym dniu.  
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)