Oczy Bursztynowej Łapy zabłysły figlarnie. Wow! Ploteczki! Zapowiadała się naprawdę interesująca wizyta wujaszka Barwinka! Co z tego, że nie byli ze sobą spokrewnieni przez więzy krwi. To ukochany przyjaciel, a może nawet i... Prywatny ochroniarz Szczawiowego Liścia! Trzeba dać mu jak najlepsze doznania. Inaczej wyjdzie ze smutną minką i naskarży najpiękniejszemu kocurowi w kotkowie.
- Dobrze, dam ci tylko kilka ziarenek maku więcej, bo po nim widać taką tęczę. Chociaż Sokole Skrzydłu mówił o prawdziwych cudach, które pojawiają się po kocimiętce. Tańczył z Dwunożnymi na jakiejś plaży blisko samic bez futra, śpiewał kołysanki korzeniu drzewa, a nawet próbował rzucać szyszkami w gwiazdy! Mówię ci, wujaszku Bafwinku, Sokół ma prawdziwą fazę po tych ziółkach - miauczał jak katarynka uczeń medyka. Zaczął i już tak łatwo nie skończy. Przepełniała go energia i szczęście, co mógł na to poradzić?
- Ja to wszytko słyszę - miauknął z oddali Sokole Skrzydło, z nutą melancholii. - Wtedy były czasy, teraz nie ma czasów. - Zasnął z melancholijnym uśmiechem na pyszczku.
- Lepiej zajmij się opowiadaniem, co robisz na codzień, a nie zdradzasz czyjeś prywatne opowieści - powiedziała z wyrzutem Firletkowy Płatek.
- Bez przesady. Sokole Skrzydło mówił mi to, gdy blisko legowiska pałętali się wojownicy, więc oni też to usłyszeli i mogli powiedzieć kotom z innych klanów! - miauknął Bursztynowa Łapa. - Wracając. Znam już medyków z innych klanów. Jacy oni są wspaniali! Piękni, muskularni, pełni chęci do nauki i... No, dziwni bywają... Bo wiesz... Taki Potrójny Krok z Klanu Wilka ma tylko trzy nogi, a mózg tak duży, jak... Jak twoja głowa! Nie robiłem mu sekcji zwłok, co to to nie. Chwali Klam Gwiazdy, że aż uszy drżą z radości! Podobno tylko narzeka i wygląda jak kocur ze starszyzny. Dobra, ma trochę siwawe futro, ale na razie nie gruchoczą mu kości, więc nie przepełnia go starość. Raz przyszedł z taką Fasolową Łodygą, która podobno nie wierzy. Eh, współczuję jej. Tak kroczyć przez życie bez wiary... Wybacz nam Klanie Gwiazdy, wysłuchaj nas, Klanie Gwiazdy - miauknął szybką modlitwę do przodków uczeń. Trochę popisał się religijnością, lecz prośba do gwiazd była jak najbardziej szczera, wypływająca prosto z serca kremowego. - Z Klanu Burzy przybył Jeżowa Ścieżka. Czekoladowy i ultra spokojny. Wujek Szczawik miał rację co do nich, pełni spokoju jak cholera! Aż trudno uwierzysz. Czaisz, że prawie nie toczą wojen? Po prostu jakiś szok. Już ci z Klanu Nocy są lepsi. Fiu, fiu - gwizdnął perliście. - Tamci to dopiero ziółka. Mglisty Sen, waleczna kocica. Pobiliśmy się i co chwilę ciśniemy w siebie. Znaczy ja staram się być miły i życzę jej jak najlepiej, ale wiesz... Kotki to specyficzne stadko. Niby takie niezależne, chcą równych praw... No, życzę im tego... Tylko.... No... Nie wiem! Zapomniałem, co miauknąć. Jeszcze poznałem ucznia Mgiełki! Woooow, z nim to można się powyzywać. Mówię ci, malusi jak kocię, więc chyba karzeł. W słowach waleczny jak mało kto... Barwinkowy Podmuchu? A.... Zasnąłeś... Dobra... To teraz moja kolej na sen... Eh... - skończył monolog Bursztynowa Łapa.
Zaschło mu w gardle. Upił kilka kropel świeżej wody z mchu, zażył kilka ziarenek maku i położył głowę na ciele pacjenta.
- Dobranoc, kolorowych snów - miauknął i zasnął wraz z Barwinkowym Podmuchem.
- Dobrze, dam ci tylko kilka ziarenek maku więcej, bo po nim widać taką tęczę. Chociaż Sokole Skrzydłu mówił o prawdziwych cudach, które pojawiają się po kocimiętce. Tańczył z Dwunożnymi na jakiejś plaży blisko samic bez futra, śpiewał kołysanki korzeniu drzewa, a nawet próbował rzucać szyszkami w gwiazdy! Mówię ci, wujaszku Bafwinku, Sokół ma prawdziwą fazę po tych ziółkach - miauczał jak katarynka uczeń medyka. Zaczął i już tak łatwo nie skończy. Przepełniała go energia i szczęście, co mógł na to poradzić?
- Ja to wszytko słyszę - miauknął z oddali Sokole Skrzydło, z nutą melancholii. - Wtedy były czasy, teraz nie ma czasów. - Zasnął z melancholijnym uśmiechem na pyszczku.
- Lepiej zajmij się opowiadaniem, co robisz na codzień, a nie zdradzasz czyjeś prywatne opowieści - powiedziała z wyrzutem Firletkowy Płatek.
- Bez przesady. Sokole Skrzydło mówił mi to, gdy blisko legowiska pałętali się wojownicy, więc oni też to usłyszeli i mogli powiedzieć kotom z innych klanów! - miauknął Bursztynowa Łapa. - Wracając. Znam już medyków z innych klanów. Jacy oni są wspaniali! Piękni, muskularni, pełni chęci do nauki i... No, dziwni bywają... Bo wiesz... Taki Potrójny Krok z Klanu Wilka ma tylko trzy nogi, a mózg tak duży, jak... Jak twoja głowa! Nie robiłem mu sekcji zwłok, co to to nie. Chwali Klam Gwiazdy, że aż uszy drżą z radości! Podobno tylko narzeka i wygląda jak kocur ze starszyzny. Dobra, ma trochę siwawe futro, ale na razie nie gruchoczą mu kości, więc nie przepełnia go starość. Raz przyszedł z taką Fasolową Łodygą, która podobno nie wierzy. Eh, współczuję jej. Tak kroczyć przez życie bez wiary... Wybacz nam Klanie Gwiazdy, wysłuchaj nas, Klanie Gwiazdy - miauknął szybką modlitwę do przodków uczeń. Trochę popisał się religijnością, lecz prośba do gwiazd była jak najbardziej szczera, wypływająca prosto z serca kremowego. - Z Klanu Burzy przybył Jeżowa Ścieżka. Czekoladowy i ultra spokojny. Wujek Szczawik miał rację co do nich, pełni spokoju jak cholera! Aż trudno uwierzysz. Czaisz, że prawie nie toczą wojen? Po prostu jakiś szok. Już ci z Klanu Nocy są lepsi. Fiu, fiu - gwizdnął perliście. - Tamci to dopiero ziółka. Mglisty Sen, waleczna kocica. Pobiliśmy się i co chwilę ciśniemy w siebie. Znaczy ja staram się być miły i życzę jej jak najlepiej, ale wiesz... Kotki to specyficzne stadko. Niby takie niezależne, chcą równych praw... No, życzę im tego... Tylko.... No... Nie wiem! Zapomniałem, co miauknąć. Jeszcze poznałem ucznia Mgiełki! Woooow, z nim to można się powyzywać. Mówię ci, malusi jak kocię, więc chyba karzeł. W słowach waleczny jak mało kto... Barwinkowy Podmuchu? A.... Zasnąłeś... Dobra... To teraz moja kolej na sen... Eh... - skończył monolog Bursztynowa Łapa.
Zaschło mu w gardle. Upił kilka kropel świeżej wody z mchu, zażył kilka ziarenek maku i położył głowę na ciele pacjenta.
- Dobranoc, kolorowych snów - miauknął i zasnął wraz z Barwinkowym Podmuchem.
<Barwinku?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz