niedługo po przeniesieniu się kw
Brakowało jej ciepłego języka babci. Jej miękkiej sierści. Nie wiedziała, co się z nią stało. Ostatnią rzeczą, którą pamiętała był ten dzień. Huki, krzyki, ucieczka. To było zamglone przez pamięć burej. Nic już nie pamiętała dokładnie.
A teraz wszyscy siedzieli w ciemnej, mokrej i porośniętej jaskini. Leżała przy matce. Ochota na harcowanie jej przeszła w zupełności. A teraz, gdy żłobkiem stał się omszony, chłodny róg pieczary trudno jej było się do wszystkiego przystosować. Modliszka, Żonkil i Krzak już wyrośli i zostali uczniami. Bez nich stało się nagle pusto. Jak gdyby zniknięcie Różanej Słodyczy pociągnęło ich ze sobą. Wiedziała, że tu są, a jednak czuła się jakby ich nie było.
Czuła niepokój i frustrację pulsującą z ciała Sosny. Bała się odezwać. Od kiedy była w żłobku sama wraz z dziećmi bicolorka biła ogonem więcej niż zazwyczaj. Nie lubiła, gdy jej miot zajmował jej czymś głowę. Spojrzała na Mysikrólika, leżącego niedaleko. Próbował spać, jednak nie mógł zasnąć. Przewracał się tylko z boku na bok. Też widziała, że nie rozumie co się stało. Chciała podejść do brata i go pocieszyć, jednak wstanie z mchu było dla niej zbyt trudne. W kącie obok siedział Czarny, z którym było nie lepiej. Apatia wszystkich tu zebranych była przygnębiająca, jakby obecna sytuacja nie była wystarczająca.
Mała ziewnęła i przeciągnęła się. Wstała na chwilę by ułożyć się bliżej ciepłej rodzicielki.
- Mamo?
- Jesteś głodna? Chce ci się pić?
- Nie..
- To siedź cicho.
Zamilkła na chwilę, zastanawiając się.
- Mamo?
Sosnowa Igła mruknęła coś w odpowiedzi niezrozumiale.
- Gdzie jest babcia?
Zielonooka prychnęła.
- Nie ma jej.
- Uciekła od nas?
- Zabrali ją nasi wojowniczy przodkowie.
- Zabrali ją nasi wojowniczy przodkowie.
- Dlaczego?
Sosna zamyśliła się.
- Bo była już stara. Stare koty zawsze tam idą.
- Czemu Klan Gwiazdy to robi?
- Taka jest ich wola. A teraz idź spać. Twoi bracia już na to wpadli wcześniej.
- Taka jest ich wola. A teraz idź spać. Twoi bracia już na to wpadli wcześniej.
Polizała cętkowaną po głowie kilka razy i sama przeciągnęła się by znaleźć lepszą pozę. Kuna zmieniła się w puchaty kłębuszek i miała nadzieję, że nie nawiedzą jej koszmary. Zasnęła szybko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz