BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

04 sierpnia 2020

Od Czermieniowego Gniewu cd Bociana

Siedział w legowisku, odpoczywając po ciężkim dniu, spędzonym w towarzystwie Nornicowej Łapy. Czuł, że kotka stara się usmażyć mu mózg, tym całym paplaniem. Może powinien ją zabić? Pewnie i tak nikt by się nie zorientował, że zniknęła. O Koszatka nikt nie pytał, tak jakby w ogóle biały nie istniał, to czemu i mieliby się zainteresować czarną? Jego rozmyślania przerwały jakieś hałasy. Zainteresowany wyszedł na zewnątrz i zobaczył coś, czego się nigdy nie spodziewał ujrzeć. W obozie rybojadów panowała wrzawa, jakieś koty ich atakowały, coś wykrzykując. Do jego nosa dotarł dawno niewyczuwalny zapach. Czyżby to Klan Lisa? Jednak sobie o nich przypomnieli? Usiadł w cieniu i obserwował jak walczą z nocniakami. Jak krew tryskała z ich ran. Jak raz po raz z ich pysków rozlega się krzyk boleści. Powinien chyba się do nich przyłączyć, ale wiedział, że jeśli to uczyni najpewniej kogoś zabije. Aż dziwne, że nagle o tym pomyślał. Może nie chciał pokazać się współbratymcom z tej złej strony? W końcu nie mieli pojęcia co zrobił. Ciekawe kto zaaranżował odbicie. Myślał, że już o nich zapomnieli... Naprawdę się zdziwił.
Przed oczami mignęła mu jakaś biała sierść. Spiął się cały. Nie... to niemożliwe... Ruszył powoli w stronę lisiaka, by się przekonać, że go wzrok nie myli. Nie mógł być to Koszatek. Nie miał szans na przeżycie. W końcu trzymał go tak długo pod wodą, że ten umarł. Nie biło mu serce, nie oddychał, był martwy. A więc... Co to za białe coś? Szybko przemknął pomiędzy walczącymi, zbliżając się do celu. Na chwilę zamarł, obserwując jak kocur walczy z jakimś nocniakiem. Nie... To nie mógł być Koszatek... Bardziej wytężył wzrok i nagle go olśniło. Bocian? To on przeżył? Znalazł klan? Widząc jak do przyjaciela zbliżają się wrogowie, włączył się do walki, odpędzając wojowników Klanu Nocy. Bocian chyba jeszcze się nie zorientował, że był tuż przy nim. Chciał mu tak bardzo przylać... Jednak rozkaz do odwrotu zmusił go do zaniechania tej decyzji. Szybko ruszył za lisiakami, kierując się w stronę ich obozu. Ciekawe gdzie teraz mieszkali... Niech nie mówią, że tym terenie opanowanym przez lisy. 
Po szybkim biegu dotarli do jakiejś zapory. Nie miał pojęcia co to jest, ale klanowicze, przeciskali się pod spodem tego czegoś, wychodząc po drugiej stronie. Szybko ruszył za nimi, czując jak siatka drażni mu skórę na grzbiecie, po czym wznowił marsz. Przy okazji rozglądał się po otoczeniu z ciekawością. Na drzewach rosły dziwne owoce. Były takie czerwone i duże. Naglę jedno z ich prawie spadło mu na głowę. Prawie, bo widząc zbliżający się pocisk, uskoczył w bok, wpadając na Bociana. 
- Uważaj! - warknął biały.
Odwrócił się w jego stronę, z bardzo niemiłym wyrazem pyska.
- To tak się witasz po tylu księżycach? - prychnął. 
Kocur zrobił wielkie oczy, patrząc na Czermienia, który od ich ostatniego spotkania, sporo urósł oraz zdobył kilka paskudnych blizn. Chyba jeszcze nie mógł uwierzyć, kto przed nim stał, bo nadal milczał.
- A więc tu mieszkacie? - Rozejrzał się po sadzie.

<Bocian?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)