Otworzył swoje niebieskie ślepia i pierwszym co rzuciło mu się w oczy, była jasna sierść leżącej obok kotki. Szafirek ze zdziwieniem spoglądał w stronę swojej matki, która wydawała mu się w tym momencie emanować dziwną i negatywną energią. Przeciągnął się delikatnie i ziewnął delikatnie, wydając przy tym cichy dźwięk. Napotkał spojrzenie Puszystego Futra, przepełnione czymś w rodzaju... złości? Nie wiedział, co to do końca miało oznaczać, ale wpatrywał się w nią intensywnie, nie chcąc stracić kontaktu wzrokowego. Widząc ją, poczuł, jak po jego małym ciałku rozchodzi się nieprzyjemny chłód oraz nutka strachu. Czemu jego rodzicielka patrzyła na niego w dziwny sposób?
W pewnym momencie liliowa odwróciła głowę, nasłuchując dźwięków z zewnątrz. Gdzieś w oddali dało się wyczuć obecność innych kotów. Niebieski bardzo zaciekawił się tą reakcją i zauważył, jak sierść kotki powoli się najeża. Sądził, że karmicielka zaraz wyskoczy z legowiska i rzuci się na jakiegoś przypadkowego kota. Ta jednak po jakimś czasie uspokoiła się, a ponowne spojrzenie jej ślepi miało w sobie tym razem iskierki minimalnej dawki ciepła.
Dni kocurkowi mijały bardzo szybko. Ledwo mrugnął, a nastawał kolejny czas do przeżycia. Z każdym porankiem wstawał nabuzowany energią do działania. Stawiał swoje pierwsze kroki w obrębie legowiska i szło mu to całkiem nieźle. Był już w stanie przejść cały żłobek bez żadnego potknięcia, zaledwie po upływie paru kolejnych dni. Czasami spoglądał wręcz z pogardą na swoje rodzeństwo, ponieważ nieustannie nudzili go swoimi działaniami i chęcią rozmowy z nim. Nie lubił za bardzo dzielić się swoimi przemyśleniami z innymi i nie zamierzał zdradzać ich nawet swojej rodzinie. Chodził dumnie z uniesioną głową i uważnie słuchał rozmów, które prowadziły inne koty ze sobą w żłobku. Zapamiętywał informacje, które mógł dobrze wykorzystać w przyszłości.
Szafirek widział, że każdy, kto chciał porozmawiać z Puszystym Futrem, bał się do niej podejść, poprzez rzucane z jej strony mordercze spojrzenia.
Nie dziwił się. Też by nie chciał tracić swojego czasu na jakieś głupie pogaduszki o pierdołach. Pragnął już wydostać się z tego przeklętego miejsca, gdyż nienawidził tutaj przebywać. Wolał być z dala od wszystkich, by nie zawracali mu głowy jakimiś mało istotnymi rzeczami. Na tyle ile mógł, izolował się od rodzeństwa, czując się o wiele lepiej w swoim własnym towarzystwie.
Ktoś powiedział mu raz, że niedługo wyjdzie z tej beznadziejnej dziury. Niebieski wziął sobie te słowa do serca. Bardzo pragnął wolności i bycia samodzielnym już od pierwszych chwil, w których pojął sens życia. Jednak nie mógł nigdy zrozumieć, dlaczego, gdy mówił to co ma myśli, to większość jego rodzeństwa obrażała się na niego albo rzucała z pazurami do gardła. Szczerość była dla niego ważna. Po co miałby ich okłamywać i prawić komplementami, skoro ich u nich nie widział?
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz