BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

29 marca 2024

Od Cisu CD. Lodowej Łapy

Cis została brutalnie odgrodzona od małego gryzonia. Że co? Ta uczennica zamierzała pozwolić żeby taka fajna zabawka została zjedzona?! A ona nawet nie mogła jej dotknąć. I jak to jej mama? Płonąca Dusza była opiekunką! Popatrzyła wrogo na starszą kotkę po czym tupnęła łapką i odwróciła się od niej plecami. Lodowa Łapa nie wydała z siebie żadnego dźwięku, jakby niewzruszona jej zachowaniem, jakby dokładnie tego rodzaju odzewu spodziewała się po młodej kotce. Zamiast tego jednak uczennica usiadła, owijając czarny ogon wokół swoich łap, i wypowiedziała słowa które na początku niezbyt spodobały się małemu organizmowi.
- Obawiam się, że twoje niezadowolenie na nic się zda - powiedziała beznamiętnie, przekręcając głowę. - Zamiast się dąsać, możesz na przykład zachować się jak przystało na silną kotkę, i udowodnić, że jesteś wystarczająco odpowiedzialna, by ustąpić tym, którzy bardziej potrzebują dóbr natury.
Świdrowała szylkretową koteczkę spojrzeniem, lecz Cis jak na kociaka przystało w ogóle się tym nie martwiła. Zamiast tego obróciła głowę w stronę kotki zdziwiona. W sumie miała rację. Przecież jest silną kotką i nie może tak po prostu strzelać focha bo nie może się czymś pobawić. Przecież i tak miała swoją szyszkę! Uśmiechnęła się.
- Mhm! - przytaknęła by pokazać uczennicy, że się z nią zgadza. Lodowa Łapa wyprostowała się i nachyliła do młodego kocięcia.
- A powiem ci nawet więcej - uczennica ściszyła głos, jakby miała właśnie zdradzić jakąś niezwykle chronioną tajemnicę. - Okazywanie gniewu i frustracji to nie jest wcale triumf, a słabość. Kocury widzą świat trochę inaczej niż my - mówiła dalej, tak modulując ton głosu, raz to przybierając wyższy, a raz niższy, co przykuwało uwagę brązowookiej. Wysunęła pazury i przejechała nimi po ziemi, tworząc ślad. - Po nich wszystko widać. Zostawiają ślady, które łatwo przejrzeć. Dla nich gniew to siła, a furiaci to najdzielniejsi wojownicy. Ale my, kotki, nie potrzebujemy wcale złości, by udowodnić swoją siłę. Używamy sprytu - przyłożyła pazur do swojego czoła. - A co mówi ci zdrowy rozsądek? Nie okazuj gniewu. Nie okazuj mi, że nie spodobało ci się, że nie pozwoliłam ci zabrać myszy. Jesteś ponad to. Nie potrzebujesz wcale prymitywnych emocji, żeby wykazać się siłą. Siła drzemie w naszych czynach i w sposobie, w jaki widzimy świat. Głupi będzie się kłócił i rozerwie na strzępy wszystkich, kto podważy jego autorytet, ale mądry uśmiechnie się, odwróci i odejdzie bez słowa. 
Cis słuchała kotki z rozdziawionym pyszczkiem. Chciała nie okazywać emocji, bo mamusia mówiła, że to niefajne, ale nie umiała 
- Ale..a nie umim - pożaliła się kotce. Czarno-biała uczennica odsunęła się i uśmiechnęła się krzepiąco do Cis.
- To jest nasza natura - oświadczyła. - Umiesz ukrywać swoje emocje - zanim córka Olszowej Kory zdążyła otworzyć pysk, vanka kontynuowała. - Zanim zaprzeczysz, pomyśl o tym, kim jesteś. Każdy z nas musi mniej lub bardziej ukrywać swoje emocje. Przecież nie mówisz kotom wszystkiego, co myślisz, prawda? Wszyscy muszą trochę udawać. Umiesz to robić, ale nie w każdej sytuacji i nie nad wszystkimi emocjami jeszcze panujesz.
Niebieska tylko słuchała tych słów z rozdziawionym pyszczkiem. Co prawda rozumiała tylko wyrywki wypowiedzi gdyż była za długa, żeby trzymać cięgle uwagę tygrysio pręgowanej.
-A asz aeś poady? - zapytała kotkę.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)