BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Jeszcze podczas szczególnie upalnej Pory Zielonych Liści, na patrol napada para lisów. Podczas zaciekłej walki ginie aż trójka wojowników - Skacząca Cyranka, która przez brak łapy nie była się w stanie samodzielnie się obronić, a także dwoje jej rodziców - Poranny Ferwor i Księżycowy Blask. Sytuacja ta jedynie przyspiesza budowę ziołowego "ogrodu", umiejscowionego na jednej z pobliskich wysp, którego budowę zarządziła sama księżniczka, Różana Woń. Klan Nocy szykuje się powoli do zemsty na krwiożerczych bestiach. Życie jednak nie stoi w miejscu - do klanu dołącza tajemnicza samotniczka, Zroszona Łapa, owiana mgłą niewiadomej, o której informacje są bardzo ograniczone. Niektórym jednak zdaje się być ona dziwnie znajoma, lecz na razie przymykają na to oko. Świat żywych opuszcza emerytka, Pszczela Duma. Miejsce jej jednak nie pozostaje długo puste, gdyż do obozu nocniaków trafiają dwie zguby - Czereśnia oraz Kuna. Obie wprowadzają się do żłobka, gdzie już wkrótce, za sprawą pęczniejącego brzucha księżniczki Mandarynkowe Pióro, może się zrobić bardzo tłoczno...

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

W Porze Zielonych Liści społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Aż po dzień dzisiejszy patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
Po dłuższym czasie spokoju, społecznością wstrząsnęła wieść tajemniczego zaginięcia najstarszej wojowniczki Mleczyk. Zaledwie wschód słońca później, znaleziono brutalnie okaleczoną Kruchą, która w trybie pilnym otrzymała pomoc medyczną. Niestety, w skutek poważnego obrażenia starsza zmarła po kilku dniach. Coś jednak wydaje się być bardzo podejrzane w tej sprawie...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Burzy!
(trzy wolne miejsca!)

Miot w Klanie Nocy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 16 lutego, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

08 sierpnia 2022

Od Nikogo

Znaleźli go. To było wręcz niemożliwe. Jak... Jak tego dokonali? Sądzili, że dobrze ukryli jego ciało. Mylili się. Plotki szybko się rozeszły i już każdy wiedział, że Księżyc się odnalazł. Brzoskwinia kazała przynieść jego ciało, a nim powoli zaczynało telepać. Rzucił zaniepokojony wzrok mentorowi, który wyglądał na przejętego. A może tylko udawał? Nie doradził mu jak powinien się zachowywać w takiej chwili! 
Zaniepokojeni wojownicy zaczęli szeptać. Strach ścisnął go za serce. Dowiedzą się, że to jego sprawka? Zabiją? Na sztywnych kończynach dotarł do Krwawnika. Jego przerażenie było jasno widoczne, lecz mentor go nie zbeształ. Nie zrobiłby tego przy tulu świadkach. Usiadł obok niego, czując jak powoli wpada w panikę. Nie chciał... nie chciał zobaczyć ponownie tego truchła. Obóz miał być bezpieczny, miał stanowić ukojenie od tego obrazu. Wtulił się w bok kocura, czując że chyba się poryczy. Ten poklepał go łapą po grzbiecie, w geście pocieszenia, zniżając swój pysk do jego ucha. 
- Nie rycz tylko, nie był dla ciebie nikim bliskim. - szepnął. 
Dobre sobie! Jak miał się uspokoić, jak zaraz wszyscy dowiedzą się prawdy?! 
- Co się stało? - usłyszał głos Agresta, który pewnie zauważył tą scenę i zaniepokojony do nich podszedł. 
- Boi się. Nigdy nie widział... ciała - skłamał, próbując zmanipulować wojownika. 
I mu się chyba to udało, bo kocur sam zaczął go pocieszać. 
- Nie musisz patrzeć, nie będzie tak źle - starał się do niego dotrzeć. 
Ale on ich nie słuchał, nie mógł. Nie, gdy za kilka uderzeń serca, spotka swoją ofiarę ponownie. 

***

Nie odstępował mentora ani na krok. Łaził za nim, ku jego irytacji, którą ukrywał pod troskliwym wyrazem pyska. Przyciągnęli Księżyca do obozu. Liderka obrzuciła wzrokiem resztki, jakie po nim pozostały. Starał się tam nie patrzeć. Nie mógł. Nie mógł wpaść. Usłyszał jak rozmawiają coś o granicy z Klanem Nocy. Sądzą, że to oni go zabili? A kto zjadł? I na to do jego uszu dotarła odpowiedź. Lisy lub ptaki. Te dwa stworzenia zostały obarczone winą zbeszczeszczenia zwłok. 
Był... przeszczęśliwy. 
Całe napięcie od razu go opuściło, a łzy same popłynęły mu po policzkach. Uśmiechnął się z ulgą, powodując że mentor zasłonił go dyskretnie swoim ciałem.
- Nie szczerz się jak głupek - szepnął mu. 
No tak! To nie powinna być odpowiednia reakcja na taką tragedię! Szybko wytarł pysk łapami, biorąc oddech. Na szczęście nikt się nimi nie zainteresował. Każdy wpatrywał się w ciało i czekał na wyjaśnienia liderki. 
Nikt nie podejrzewał, że to była ich sprawka. Księżyca pochowali zgodnie z tradycją. Był... od niego wolny. Nareszcie... wolny... 

[przyznano 5%]
Posted by
.

1 komentarz:

  1. chohoł9 sierpnia 2022 01:51

    jezu miałem wizję, jak Nikt się szczerzy ze szczęścia, a na środku obozu truchlo w kawałkach xd

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)