BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

08 września 2021

Od Płonącej Waśni

 Kotka wróciła z polowania, a ku jej uciesze, nie było ani kociąt, ani jej brata. Mogła w spokoju zjeść w norce, gdzie znowu miała całe miejsce dla siebie. Mogła także zapomnieć o tym co się wydarzyło. Odcięła w pewien sposób przeszłość, pozbywając się kociąt. Nigdy nie chciała potomstwa, a tym bardziej, jeśli było ono z gwałtu. Jeśli mówić o jej psychice... Nie obeszło się bez uszczerbku. Płomień często budziła się w nocy z koszmarami, wrzeszczała, kopała w powietrze. Oddychała tak, jakby miała za chwilę przestać, szybko i płytko. Momentami czuła przerażenie, innymi obrzydzenie sobą, jak i tamtym samotnikiem. Nie potrafiła wyrzucić z głowy tego wydarzenia, a ciąża, która jej po tym pozostała, utrudniała sprawę. Ponieważ nie wiedziała, jak może poronić, postanowiła urodzić kocięta i je porzucić. Niestety, napatoczyl się jej brat, chociaż którego widok minimalnie ją ucieszył. Przez chwilę nie była sama. Widziała, że ktoś o niej pamiętał. Całkiem... Miłe. Gdyby jednak Dym nie zaczął naciskać, żeby zatrzymała młode, mogłaby nawet zostać z nim na pustkowiu. Chociaż z tego, co wywnioskowała, on wyruszył na wyprawę, by ją odnaleźć. Inaczej nie zdobyłby się na podobny czyn. Był na to zbyt strachliwy.

Płomień westchnęła ciężko, odganiając od siebie wspomnienia. Nigdy do nich nie wróci, ani do klanu, z którym głównie się wiązały. Dlaczego tak właściwie odeszła? Ah, bo była zmęczona. Ciągłą walką, dyskryminacją i tym, co się tam działo. W sumie tutaj było jej lepiej. Dużo ciężej, ale była wolna. Mogłaby rzec, że tego szukała, jednak... No nie do końca. Sama zresztą nie wiedziała, czego chce. Jej zachcianki przychodziły wraz z humorkami.

Zjadła posiłek, oblizując pysk. Wylazła z nory, by się przejść po terenie. W razie co by odgonić niechcianych gości. Tuptała po skałach, nizinach, różnych pagórkach. Było tutaj bardzo ładnie, tak czysto i spokojnie
Chociaż w nocy czaiły się wszędzie niebezpieczeństwa, ale to przecież jest wszędzie.
Nagle jej uwagę przykuło coś dziwnego. Nagły ruch, jakby nad nią. Rozejrzała się szybko, jednak nie dostrzegła nic konkretnego.
Za to uslyszala. Głośny pisk, nim nad nią nie przeleciał ogromny ptak, wymachując szponami. Próbował ją upolować?!
Ruszyła biegiem przed siebie, byleby się gdzieś schować. Od kiedy ptaki żrą koty?! Do cholery jasnej!
Potknęła się, a ptak wykorzystał okazję, pikując ku niej. Zdołała się odsunąć, na jej nieszczęście, ku przepaści. Nawet jeśli była nisko w górach, taki upadek bez dwóch zdań zakończyłby się śmiercią.
Oddychała ciężko, a jej umysł pracował szybko. Jak go ominąć? Jak go zgubić?
Nie miała konkretnych pomysłów.
Nie zdążyła mrugnąć, a ptak był przy niej, ciemne, ostre pazury zalśniły w świetle słońca...

Gdy nagle poczuła, jak spada. Przeturlała się na tyle, by spaść z urwiska, prosto w dół. Jakaś część jej umysłu wiedziała, że to koniec, jednak inna próbowała się ratować. Płomień machała łapami jak opętana, usilnie próbując złapać skały dookoła. Byleby się tylko czegoś przyczepić. Marne jednak jej wysiłki. Nie zdołała sobie pomóc.
Spadła, uderzając o kamienie na ziemi, roztrzaskując głowę i wykrwawiajac się. Śmierć była szybka, oraz miejmy nadzieję, bezbolesna. 

Kto wie, gdzie zawędrowała dusza tej cholery. Może błąka sie po tutejszych terenach i pilnuje swojego terenu? Może powróciła do klanu? Lub zniknęła, odchodząc w niepamięć. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)