Od Algi CD. Sroczej Gwiazdy i Zimorodka

Pociągnęłam cicho nosem, lekko się uspokajając. Kojący zapach znajomego dorosłego i szum wody jednak działają cuda na nerwy kociaka. Opanowawszy się, zastanowiłam się nad tym wszystkim jednak przez chwilkę. Czy dwa różne gatunki na pewno mogą być razem? To chyba jednak trochę dziwne. Może jednak ten świat jest dziwniejszy niż sądziłam, albo… Może to ja, Alga, byłam dziwna. Ta cała dawka emocji i przemyśleń sprawiała, że robiłam się lekko senna.

— Rozstali się… Tak jak my z mamą... — westchnęłam cicho. 

Ups, może nie powinnam.

Można było poczuć, jak atmosfera wokół lekko się zmieniła, a sama Srocza Gwiazda, czy też jej ogon nade mną, ledwo wyczuwalnie zesztywniała. Nie mogę pozwolić na zniszczenie sielanki takiego pięknego miejsca, muszę to teraz jakoś naprawić. Bądź odpowiedzialna! Myśl, Alga!

— Ale my nie jesteśmy paziem, więc kiedyś się zobaczymy z mamą! — dodałam szybciutko pocieszająco, mimo że mi samej było też teraz jakoś tak ciężko.

— To prawda — kiwnęła głową babcia, a ja od razu rozpromieniłam się.

Uznając swoje zwycięstwo i triumf w tej sprawie, pozwoliłam reszcie sióstr zasypać babcię coraz to dziwniejszymi pytaniami o motyle, a sama nagle zainteresowałam się bardziej taflą wody, która migotała do mnie zachęcająco. Podeszłam bliżej, mocząc łapy do połowy i zauważając po raz pierwszy swoje porządnie odbicie w wodzie. Z dołu patrzyła na mnie z uśmiechem mała czarno-biała kotka z lekko już rozmazanym symbolem na czole. Dotknęłam go leciutko łapą, najpierw w wodzie, potem na własnym pyszczku, badając jego ułożenie na ciele. Był rozmazany, bo brudziłam się i targałam swoje futro znacznie częściej od reszty (myłam je potem, ale niestety znaczek z krwi na tym cierpiał). Księżniczka, symbol ideału, ktoś lepszy, takie rzeczy słyszałam o sobie od reszty klanu. No ale choćby taka Zimorodek czy Mandarynka były przecież o niebo bardziej wyrafinowane ode mnie! Zroszyłam lekko wąsiki, próbując o tym pomyśleć. No, na pewno nie będę ideałem z takim czołem! Podbiegłam z powrotem do babci w podskokach, lekko ślizgajac się po drodze.

— Babciu! Kwiatek mi się rozmazał — pisnęłam przejęta. Było to w końcu bardzo ważne, a przynajmniej inni to tak traktowali.— Można przy okazji dodać Płotce, bo nie miała ostatnio! Można wszystkim dodać!

Srocza Gwiazda drugi raz tego dnia subtelnie spięła mięśnie na karku. O nie, znowu powiedziałam coś nie tak? Na samą myśl przewróciło mi się lekko nieprzyjemnie w brzuchu, pewnie rodzina w końcu się zdenerwuje i mnie wyrzuci! Będę musiała sama łowić kijanki i ślimaki na obiad, a legowisko dzielić ze szczupakami. To nie brzmiało zbyt dobrze. Może przy odrobinie szczęścia uda mi się nakryć się pierzynką splecioną z alg, jeśli nadejdą zimne dni. Nie chcę takiego życia, muszę coś ze sobą zrobić… Spojrzałam ze skrucha na wysoką kotkę. Znowu powinnam załagodzić to, co powiedziałam?

<Pomocy Zimorodku>