BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Klifu!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

07 grudnia 2025

Od Roztargnionego Koperka

W dniu mianowania Cykorii i Aksamitki

Pora Nowych Liści zawitała w Klanie Wilka pełną parą. Na zewnątrz wiał przyjemny wiatr, a zwierzyna zapychała stos. Po surowej Porze Nagich Drzew przykryty śniegiem klan nagle odżył. Powodowało to niemałe szczęście wśród wojowników, a także medyków, którzy w końcu zaczynali zdobywać zioła lepszej jakości niż same ususzone chwasty. Oprócz wiosny nadeszło coś jeszcze. Coś, co ekscytowało dwójkę koteczek w obozie, a także ich rodzica, który siedział w legowisku medyka jak na świerkowych igłach, aby mógł w końcu wyjść do córek. Obiecało, że przed tym wyleczy przynajmniej jednego kota. Tylko że było już późno, a Roztargniony Koperek zaczęło już z nerwów chodzić w kółko.
Gdy w legowisku medyków zawitał czarny pysk, Koper odwróciło się nagle i przywitało z łagodnym uśmiechem na pysku. Mroczna Wizja na szczęście postanowiła nie skomentować sytuacji sprzed chwili i po prostu weszła do środka, kiwając do jeno głową.
— Coś się stało? — spytał liliowy po dłuższej chwili ciszy. — Nie wyglądasz, jakby coś ci dolegało — dodało, gdy już częściowo przejrzało stan kotki.
Kotka pokręciła głową, wzdychając cicho.
— Ząb mnie boli, mogłobyś coś z tym zrobić? — miauknęła i otworzyła pysk.
Koper kiwnęło lekko głową i spojrzało na zęby kotki.
— Damy radę to jeszcze wyleczyć, poczekaj tu chwilę — miauknęło, kierując się w stronę ziół. Wzięło ze sobą korę olchy, po czym podeszło do zielonookiej.
Mroczna Wizja zaczęła przeżuwać korę, a gdy już skończyła, wyszła z legowiska. Kiwnęła jeszcze cętkowanemu, co zapewne miało oznaczać bezgłośne podziękowanie.
Wychodziło akurat na zewnątrz, gdy zauważyło rude futro Tygrysiej Nocy. Zmrużyło lekko oczy i przyjrzało się jego pyskowi.
— Masz coś nie tak z okiem chyba — burknęło w końcu niechętnie, jednak decydując się na wyleczenie kolejnego pacjenta. — Chodź, widzę, że cię boli — miauknęło, kierując się w stronę legowiska medyka, licząc na to, że kocur ruszy zaraz za nim.
Roztargniony Koperek przyjrzało się pyskowi rudzielca, który wyraźnie przymykał lewe oko. Wyglądało to na infekcję. Koper wzięło ze stosu glistnik jaskółcze ziele i nałożyło okład na oko Tygrysiej Nocy.
— No i gotowe — miauknęło z łagodnym uśmiechem na pyszczku.
— Dziękuję Roztargniony Koperku! — miauknął wojownik na odchodne.
Koper wyszło w końcu z legowiska i ruszyło w stronę żłobka. Ujrzało obie córeczki przygotowujące się do mianowania.
— Dzień dobry — miauknęło na przywitanie i liznęło każde z kotek po uchu.
— Zepsułoś mi futro! I czemu myjesz futro pod włos!! — miauknęła Cykoria oburzona, na co usłyszała tylko śmiech ze strony Kopra.
— Ach tak jasne. A wiesz, że futro ci odstaje na grzbiecie? — zachichotało, przyklepując lekko stojący kłaczek córki.
Spojrzało zaraz również na Aksamitkę z łagodnym uśmiechem.
— Jest stres? — zapytało zatroskane. — Na pewno jest. Wierzę, że Nikła Gwiazda da wam najlepszych mentorów w całym Klanie Wilka — dodało z dumą w głosie. — Nie martwcie się. Jeśli będziecie miały problemy, zawsze możecie przyjść do mnie, jasne? — uśmiechnęło się lekko, mrużąc oczy.
Jeszcze trochę i najprawdopodobniej by się rozpłakało ze wzruszenia, lecz głos Nikłej Gwiazdy skutecznie zatrzymał łzy.
— Jasne Roztargniony Koperku — mruknęła jedna z kotek.

***

Liliowy słysząc imię Tygrysiej Nocy, zaśmiał się w duszy.
“Ciekawy przypadek…” pomyślało.
Gdy cały klan wykrzykiwał imiona kotek, Koper zostało zaczepione przez niebieskiego kocura. Odwróciło się nagle przerażone, ale odetchnęło, widząc pysk Zapomnianej Koniczyny.
— Za moment — mruknęło, a zielonooki kiwnął głową.
Cały klan wrócił do swoich zajęć, a Koper ponownie ruszyło w stronę legowiska medyka. Skoro dymny zaczepił jeno podczas tak ważnej chwili, to może coś się stało. Kocur wszedł więc zaraz za Koprem.
— Strasznie drażni mnie coś na grzbiecie! Mogłobyś coś z tym zrobić? To chyba kleszcz, ale strasznie upierdliwy — miauknął zirytowany Koniczynek, a niebieskooki od razu ruszył po mysią żółć. Nie minęło dużo czasu, kleszcz odpadł, wojownik wrócił do swojego zajęcia, a Koper mogło w końcu pójść poszukać swoich córek, aby im pogratulować. Zakładając, że w ogóle je znajdzie, bo pewnie są już z mentorami. Lub są już poza obozem i walczą o przeżycie nocy w lesie…

Wyleczeni: Mroczna Wizja, Tygrysia Noc, Zapomniana Koniczyna
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)