Różyczka im dłużej przebywała poza żłobkiem, tym więcej... niedociągnięć dostrzegała. Klan burzy był sam jednym wielkim niedociągnięciem. Czy to na pewno to, o czym opowiadali w kociarni? Poza tym koło nienawiści rudo-nierudych się zatacza i przechodzi bezpośrednio przez, oh gwiezdni, kto by się spodziewał: Kamienną Agonię, która to okazało się, że nie ma najlepszej opinii w klanie. I jeszcze jej skakanie wokół Węgielka. Bycie rudym to dla niej jakieś przekleństwo? I tak samo na odwrót. Rudzi wychowani pod okiem Piasek zdawali się z tego jeszcze nie wyjść, a wszystko to się tak kręciło i robiło młyn. A że Różyczka zmarłej przywódczyni nie znała, przelała swoją frustrację na Kamienną. I jeszcze pozostawała sprawa Zająca. Szylkretka na myśl o nim położyła uszy blisko głowy. Wydawał jej się ostatnio jakiś odległy. Dobra. Wszystko co było do zrobienia to zrobiła. Co teraz? Rozejrzała się po obozie, aż w końcu jej wzrok padł na wyjście, prowadzące w świat. A może by tak.... W sumie i tak nikt nie zwracał na nią uwagi, więc co jej szkodzi? Zrobiła kilka kroków w tamtą stronę, a gdy upewniła się, że koty mają ją gdzieś, wyślizgnęła się na zewnątrz. Haha! Czas korzystać z pozostałej jeszcze kocięcej naiwności! Przestrzeń na terenach wydawała się ogromna. Więc... Jeśli zwiedzi ją poza treningiem, to szybciej go skończy, prawda? Z zapałem więc ruszyła przed siebie. Potem nieco skręciła, to znów się oddaliła i... Nagle kotka wydała z siebie pisk, strosząc futro. Coś chwyciło ją za ogon! To na pewno ten borsuk o którym tak dużo słyszała! Kotka pobiegła na oślep przed siebie, zostawiając za sobą borsuczą jeżynę z przyczepionym kłębkiem sierści. Uczennica zatrzymała się dopiero spory kawałek dalej, rozglądając niepewnie. ... Tej części nie znała. Na pewno jest w dobrym miejscu? Otrzepała się z zimnego puchu, kiedy to w jej oczy rzuciła się obca sylwetka. Kotka nastroszyła futro. Nie umiała się bić przecież no! I co teraz? Jest chyba poza swoimi terenami. Nie ma prawa tu przebywać! A jeśli to teren tego kota? A jeśli zamiast puścić Różę wolno, to zaatakuje? Nie miała jednak zamiaru się odwrócić do obcego tyłem, jeszcze czego. Tak więc, jedyne co udało jej się wymyśleć to stanie. Stanie z nastroszonym ogonem, patrząc się na Bylicę. Po chwili zrobiła krok w tył, potem drugi. Trzeba się jakoś wycofać, póki nie atakuje. Tymczasem samotniczka postanowiła się zbliżyć!
- Nie zrobię ci krzywdy młoda! - Zawołała w jej stronę, po czym ruszyła w kierunku Różyczki ze świeżo upolowanym ptaszyskiem w pysku. ,,Nie zrobię ci krzywdy". Ph. A ona miała w to niby uwierzyć? Jakiś obcy kot krzyczy do niej z odległości. Świetnie. Kotka aktualnie powinna była się odwrócić i spierdzielić w trzy wiatry, jednak jedyne co mogła to cofnąć się nieco w tył, a zaraz potem potknąć o jakąś zaspę. Aaah, głupi śnieg. Calico zerknęła w stronę samotnika, po czym się wyprostowała, chcąc chociaż trochę godnie się reprezentować.
- Jak się nazywasz? - Dźwięczne pytanie wydobyło się z pyska Bylicy. Uczennica zlustrowała dziko-pręgowaną wzrokiem. Czemu to ona ma się przedstawiać pierwsza? I czemu miała się przedstawiać jakiemuś randomowi? W końcu jej wzrok zatrzymał się na pysku samotnika, a sama uczennica ukryła zdenerwowanie za papierową powłoką spokoju.
- Rudzikowa łapa - przedstawiła się, kiedy po chwili ciszy znalazła jakieś dobre imię zastępcze. Nie będzie realnego podawać.
- Miło cię poznać, Rudziokowa Łapo. Jestem Bylica - Srebrna postanowiła się również przedstawić. - Jeśli mogę spytać, czemu wyszłaś poza teren swego klanu?
Umierzyła! Hah. Zadowolona z siebie Róża, kiwnęła głową, kotce o imieniu, jak się okazało, Bylica. Ciekawe czy to też jej prawdziwe imię czy wymyślone.
- Zamyśliłam się podczas spaceru - Odparła po krótkiej weryfikacji możliwych odpowiedzi. Na początku chciała odburknąć, że to nie jej sprawa, ale jeśli to był teren kotki, to byłaby w gorszej sytuacji niż teraz. Mimo chęci powrotu na swoje tereny, samotniczka tego nie ułatwiała, zadając kolejne pytanie.
- Zawsze byłam ciekawa, jak żyje się w klanie. - zaczęła, siadając spokojnie na zimnym śniegu. - Jak tam jest? - zapytała z ciekawością w głosie. A na jej pysku pojawił się lekki uśmiech. Klany. Bylica wiedziała o klanach. Reszta samotników też? Jeśli tak, to jak dużo i jakie miały nastawienie?
Dobra babo, serio, co cię to obchodzi.
- Nic szczególnego. Raz dobrze, raz źle. A jak tam bycie samotnikiem? - Odbiła piłeczkę, unosząc brwi.
<Bylica?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz