Słowa Borsuczego Gońcy cały czas kręciły się kotce po głowie. One tak boleśnie ugodziły ją w serce... Jak on mógł? Nie... To Biegnący Strumień chciała wszystkiego się dowiedzieć. I dostała to, co chciała. Ma za swoje przez swą determinację.
Ale ojciec ma rację. Rodzina już nie istnieje. Gdyby wcześniej zobaczyła jej rozpad... Może by jeszcze istniała?
- Biegnący Strumieniu? - zabrzmiał głos Motylego Skrzydła
Zmieszana Bieguś podniosła się, patrząc na czarno-białego wojownika. Dałaby sobie łapę uciąć, że przysłali go rodzice.
- Tak? Co się stało? - Odpowiedziała, szybko liżąc futerko na grzbiecie
- Nie wychodziłaś od rana, nic nie zjadłaś... Coś się stało?
- Ech... Ciężka noc... - Po tych słowach kotka wyszła pospiesznie z legowiska
Kocur miał racje. Leżała jak pieszczoszek Dwunożnych, nic nie robiąc. Musi wziąć się w garść, chociaż na chwilę...
Biegnący Strumień z pośpiechem ruszyła w kierunku wyjścia z obozu, na szybkie polowanie, które miało zająć niewiele czasu.
---
- One są śliczne... - miauknęła Biegnący Strumień
Przysiadła obok jej siostry, Różanego Pola, obserwując jej śpiące kocięta. Pointka często odwiedzała ją oraz Borsuczka i Nockę.
Czekoladowa królowa uśmiechnęła się w stronę siostry.
- Gdy śpią, są takie spokojne... - Biegnący Strumień przytaknęła
- Kociaki są takie urocze i niewinne - Pointka znów spojrzała na swoje siostrzeńce - Nie muszą martwić się oraz przeżywać wielkich problemów...
Różane Pole spojrzała pytająco na Biegnący Strumień. Wiedziała, że chodzi jej o rodziców. Milczącą Gwiazdę i Borsuczego Gońca.
- Kiedy to się stało? - kontynuowała Biegnący Strumień - Gdybym tylko...
- Biegnący Strumieniu - przerwała jej siostra - Nic byś nie zdziałała. Nie możesz wtrącać się w ich sprawy.
Kotka została zaskoczona tymi słowami. Czy tylko ona tak przeżyła ten moment prawdy wypowiedziany przez matkę, a później przez ojca? Czy jej siostrę to w ogóle nie obchodzi?
- Ale...
- Nie! Uspokój się, proszę. Tutaj są kociaki!
Biegnący Strumień, słysząc te słowa wstała, bez słowa wychodząc z żłobka.
Czekoladowa królowa uśmiechnęła się w stronę siostry.
- Gdy śpią, są takie spokojne... - Biegnący Strumień przytaknęła
- Kociaki są takie urocze i niewinne - Pointka znów spojrzała na swoje siostrzeńce - Nie muszą martwić się oraz przeżywać wielkich problemów...
Różane Pole spojrzała pytająco na Biegnący Strumień. Wiedziała, że chodzi jej o rodziców. Milczącą Gwiazdę i Borsuczego Gońca.
- Kiedy to się stało? - kontynuowała Biegnący Strumień - Gdybym tylko...
- Biegnący Strumieniu - przerwała jej siostra - Nic byś nie zdziałała. Nie możesz wtrącać się w ich sprawy.
Kotka została zaskoczona tymi słowami. Czy tylko ona tak przeżyła ten moment prawdy wypowiedziany przez matkę, a później przez ojca? Czy jej siostrę to w ogóle nie obchodzi?
- Ale...
- Nie! Uspokój się, proszę. Tutaj są kociaki!
Biegnący Strumień, słysząc te słowa wstała, bez słowa wychodząc z żłobka.
---
Biegnący Strumień usiadła na zroszonej trawie, patrząc na ciemne, błyszczące niebo. Nie wiedziała co myśleć, ani co robić. To wszystko na niej ciążyło... I spadło jednocześnie.
Słowa ojca odbijały się echem po głowie kotki. W rzeczywistości zadały jej sercu poważną ranę, która może się nie zagoić. Rodzice zwalali na siebie wspólną decyzję o rozwodzie. Jej siostra z miotu, nie chciała jej wysłuchać. A Szepczący Wiatr, kotka, której zawsze Biegnący Strumień się wyżalała zaginęła. I... Już nie wróci...
Wszyscy się od niej odwrócili. Czuła się obca w własnym klanie. Nie potrafiła unieść tego ciężaru. Prawdziwy wojownik się nie poddaje... A ona zrobiła to już dawno. Jest zbyt wrażliwa. Zbyt przewrażliwiona.
Ona... Nie nadaje się do życia w klanie...
Ciąg dalszy nastąpi...
Wszyscy się od niej odwrócili. Czuła się obca w własnym klanie. Nie potrafiła unieść tego ciężaru. Prawdziwy wojownik się nie poddaje... A ona zrobiła to już dawno. Jest zbyt wrażliwa. Zbyt przewrażliwiona.
Ona... Nie nadaje się do życia w klanie...
Ciąg dalszy nastąpi...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz