BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 marca 2020

Od Brzoskwiniowej Łapy

– Wyżej! Dalej! Brzoskwiniowa Łapo, nie udawaj. Wiem, że potrafisz.
Oh, doprawdy? Frustracja rosła w młodej uczennicy Klanu Nocy i nieuchronnie zmierzała do zadania Śledziowemu Futru siarczystej lepy. Co ona sobie myślała, na Klan Gwiazdy? Że na tych krótkich nóżkach Brzoskwiniowa Łapa będzie biła rekordy w skokach wzwyż? Od samego rana ta pożal się Klanie Gwiazdy mentorka męczyła ją treningiem skoków. Po co? Czyżby ryby, na które polował Klan Nocy latały w powietrzu, że trzeba było po nie skakać?
W akcie desperacji i chęci uchronienia resztek honoru Brzoskwiniowa Łapa spięła mięśnie i skoczyła. Udało jej się doskoczyć jedynie do znudzonego oblicza wymagającej mentorki. Ta zaś przewróciła ze znużeniem ślepiami.
– Nadal nie rozumiem, dlaczego tak się okropnie wysilasz, Brzoskwiniowa Łapo. Może lepiej wróć tam, skąd przyszłaś, skoro nie chcesz żyć w Klanie Nocy?
Zdyszana koteczka spojrzała bykiem na Śledziowe Futro.
– Kto powiedział, że nie chcę?
– W takim razie musisz się bardziej wysilić – stwierdziła pointka, kładąc łapę na jej barku w geście udawanego pocieszenia. Brzoskwiniowa Łapa prychnęła cichutko i strąciła puchatym ogonem łapę Śledzia.
– Staram się. Tylko co ty o tym możesz wiedzieć? Nie rosnę normalnie, przewyższa mnie chyba każdy uczeń. A ty, zamiast dostosować swoje wymogi do moich możliwości, dajesz mi coraz bardziej upokarzające zadania. To, że ty potrafisz doskoczyć wysoko, nie znaczy, że ja też potrafię. – Śledzik rzuciła jej zaskoczone spojrzenie, ale Brzoskwiniowa Łapa nie przerywała – Deszczowa Gwiazda dał mi chyba najgorszą mentorkę w całym klanie.
Po chwili dotarło do niej to, co powiedziała. Łezki wezbrały się w brązowym oczach Brzoskwiniowej Łapy i koteczka z cichym szlochem zawróciła w stronę obozu. Nie miała ochoty przebywać w towarzystwie tej piekielnie ambitnej istoty, która obwiniała ją samym spojrzeniem za wszystkie niepowodzenia. Resztę dnia spędziła w cieniu legowiska uczniów. Zresztą, Śledziowe Futro nawet jej nie szukała.
*** *jakiś czas później*
Przebywanie w obozie, które miało trwać księżyc, było chyba najmilej spędzonym czasem w Klanie Nocy nie licząc przebywania w kociarni za młodu. Obowiązki Brzoskwiniowej Łapy ograniczały się do wysprzątania u Ognistego Kroku (fuj) i, okazyjnie, w żłobku (fuj fuj). Chociaż Brzoskwiniowa Łapa bała się ubrudzić sobie pazurki, to jednak wizja poznania kociaków Oszronionego Płatka była trochę kusząca. Zebrała się w sobie i podeszła do kociarni, witając królową przyjaznym spojrzeniem.
– W-witaj B-brzoskwiniowa Ł-łapo – wyjąkała szylkretka. Brzoskwiniowa Łapa miała wrażenie, że rozmawia z kilkadziesiąt księżyców młodszym kotem; jąkanie się pasowało bardziej do kociaka niż do dorosłej samicy. Odgoniła te myśli i wetknęła głowę do kociarni.
– Hej, maluchy.

<Wieczorniku, Zawilcu, Jaskrze?>

Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)