*przed przeprowadzką*
A właśnie, że nie! Zasługiwał! Mentor nauczył go wiele. Był silny, może nawet od samej liderki i tego jej zastępcy. Nie umywali mu się do łap. Zabił już trzy koty, dwoje na posiłek, jednego podczas wojny. Wiedział jak należało uderzać, by pozbyć się ich "lepszego" życia. Tylko nikt w klanie o tym nie wiedział... Pewnie wtedy by go wygnali...
Idąc przez las i rozmyślając o swoim beznadziejnym życiu, dostrzegł swoją siostrę. Nic dalej szkoliła się i robiła marne postępy. Martwił się o nią. Była słabsza i podatniejsza na otoczenie. Dzięki Krwawnikowi nauczył się walczyć o swoje, ale... czy ktoś przekazał tą wiedzę srebrnej?
Obserwował jak kotka wspina się na drzewo. Tą umiejętność miał w małym palcu u łapy. Tyle razy to ćwiczył, wzmacniając w dodatku swoje kończyny, że patrząc na jej próby, dostrzegał gdzie popełniała błędy.
- Nic, cześć - przywitał się z siostrą, która znów zsunęła się na ziemię. Jej mentor dostrzegając go, łypnął na niego okiem, mówiąc coś o tym, że trenują i aby nie przeszkadzał. - Mogę wam pomóc - zaproponował, podchodząc do vanki. - Nic... - zwrócił się do niej. - Ja wiem, że ostatnio było między nami źle... Ten cały stres z wojną, treningami, a potem to mianowanie... Jeżeli chcesz to... To ci pomogę. Wspinanie się na drzewo może wydawać ci się przerażające, też się tego bałem, ale gdy się ćwiczy, strach znika. Nie musisz się obawiać. O dziwo to najlepszy sposób, by wzmocnić swoje łapy. A ja wierzę, że jesteś w stanie to osiągnąć. - miauknął dopingująco.
Miał nadzieję, że siostra się zgodzi. Mogliby spędzić wtedy ten czas razem. Z jej mentorem na ogonie, ale jednak... Warto było. Później mogła być zbyt zmęczona, by z nim gdzieś iść na spacer. To brzmiało koszmarnie! Był naprawdę okropnym bratem! Czy naprawdę tylko wtedy mógł z nią rozmawiać? Przecież pewnie ją dekoncentrował! Jego pewność siebie znów poszybowała w dół, oczekując na jej decyzję.
<Nic?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz