BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

11 stycznia 2017

Od Miodowej Gwiazdy

Przyzwyczaiła się już do bycia przywódczynią, choć nie minęło dużo czasu. Podobało jej się to, że była teraz tą najważniejszą i mogła sprawić, że Klan Wilka urośnie, stanie się silny tak jak powinien być. Miała nadzieję, że jej wysiłek w dobrym wykonywaniu obowiązków nie pójdzie na marne i zostanie zapamiętana jako wspaniały przywódca, jako bohaterka dla tego Klanu. Tyle nad tym myślała, że spędzała mniej czasu z rodziną. Nawet tego nie zauważyła.
Tamtego dnia nadszedł dzień, w którym Klan miał zyskać nowych trzech uczniów i jednego wojownika. To było bardzo ważne również dla niej. W końcu ci przyszli terminatorzy są jej własnymi kociętami. Kiedy o tym pomyślała, zdała sobie sprawę z tego, że mniej z nimi ostatnio rozmawiała, mniej pytała, co u nich i mniej pokazywała im, że jej miłość do nich jest wielka. I Klon... jego też mniej odwiedzała. Musiała się wziąć w garść. To jej rodzina, a rodzina jest najważniejsza! Nie może o nich zapomnieć przez obowiązki przywódcy. Musi być przy nich tak jak kiedyś. Ale najpierw... ceremonia.
Wręcz wbiegła tam, gdzie zawsze stała przemawiając do Klanu i zawołała wszystkich. Poczekała chwilę, aż koty się przed nią zebrały.
- Musimy pokazać innym Klanom, że jesteśmy silni, dlatego potrzebujemy jak najwięcej wojowników. - zaczęła, patrząc na wszystkich zebranych po kolei, aż jej wzrok zatrzymał się na pręgowanej siostrzenicy, jej terminatorki. - Sosnowa Łapo. - poczekała aż już-zaraz-wojowniczka się zbliży. - Trenowałaś długo i uważam, że nadeszła odpowiednia pora na to, byś została wojowniczką. Ja, Miodowa Gwiazda, przywódczyni Klanu Wilka, wołam do naszych przodków, by spojrzeli w dół na tą terminatorkę. Ciężko trenowała, aby pojąć prawa Waszego szlachetnego kodu, a teraz nagrodzę ją imieniem wojownika. Sosnowa Łapo, czy obiecujesz postępować według Kodeksu Wojownika i bronić swojego Klanu nawet kosztem własnego życia?
- Tak. - powiedziała kotka.
- Więc z mocy Gwiezdnego Klanu nadaję ci imię wojownika. Sosnowa Łapo, od tej chwili znana będziesz jako Sosnowy Ogon. Klan Wilka wita cię jako swego prawdziwego wojownika. - uśmiechnęła się lekko, po czym pozwoliła przez chwilę innym kotom gratulować nowej wojowniczce. Obserwowała ich, czując dumę. Ten Klan, choć pewnie nie najliczniejszy w lesie, był silny. Był rodziną. Jej rodziną. I nie ważne, jakie trudności ich spotkają, ona zawsze stanie w ich obronie, nawet, gdyby miała zapłacić za to swoimi wszystkimi życiami. Kiedy Klanowicze pogratulowali już jej dawnej uczennicy, przywódczyni po raz kolejny zaczęła mówić:
- Dąb, Lilia i Cierń, wystąpcie. - spojrzała na swoje kocięta, które prawie od razu wyszły z tłumu i stanęły przed nią. Urosły tak szybko... - Mianując nowych terminatorów pokazujemy, że Klan Wilka przetrwa i pozostanie silny. Dąb. Od tej chwili aż do zostania wojownikiem będziesz znany jako Dębowa Łapa. Twoim mentorem zostanie Nietoperze Skrzydło. Nietoperze Skrzydło, jesteś dobrą wojowniczką i wiem, że poradzisz sobie z tym zadaniem. Lilio. Od tej chwili aż do zostania wojowniczką zwana będziesz Liliową Łapą, a twoim treningiem zajmie się Sosnowy Ogon. Sosnowy Ogonie, choć wojowniczką zostałaś dopiero dzisiaj, wiem, że dasz sobie radę, zawsze byłaś dobrym członkiem Klanu. Cierń. Od tej chwili aż do zostania wojownikiem będziesz znany jako Ciernista Łapa. Ja zajmę się twoim treningiem. - po czym podeszła do swojego syna, który wyglądał prawie tak samo jak ona. Zetknęli się nosami.
- Spotkamy się jutro przy wyjściu z obozu podczas wschodu słońca. Mam nadzieję, że się nie spóźnisz. - uśmiechnęła się do niego. Potem jeszcze chwilę obserwowała koty ze swojego Klanu, aż nagle przypomniała sobie... Klon! Musi go odwiedzić, koniecznie. Od razu tam poszła, podczas, gdy Klanowicze wciąż zajęci byli rozmowami i gratulowaniem nowo mianowanym kotom. Miodowa Gwiazda weszła do legowiska medyka i od razu zobaczyła tam Klonową Łapę. Na jego widok uśmiechnęła się.
- Cześć, Klon. - miauknęła, podchodząc bliżej. Kocur odwrócił się w jej stronę. Było jej okropnie głupio, że rzadziej z nim rozmawiała. Muszą to koniecznie nadrobić! - Dąb, Lilia i Cierń zostali terminatorami. Wkrótce zostaną wspaniałymi wojownikami.  - powiedziała. Wtuliła pyszczek w rude futro przyszłego medyka. - Mówiłam, że wszystko będzie w porządku. - od razu poczuła się lepiej. Jakby bezpieczniej, czuła również... szczęście. Po raz pierwszy od jakiegoś czasu, bo ostatnio była zbyt zajęta rozmyślaniem o Klanie żeby się czymkolwiek cieszyć. Ponowne poczucie tego było wielką ulgą. Polizała kocura.

Klon?
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)